W głowie się nie mieści. O dorosłości z ADHD Angelina Boerger Książka

ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) - zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, znany jest co najmniej od 140 lat. Wokół ADHD narosło wiele mitów, m.in. że dotyczy przede wszystkim chłopców, że z ADHD się wyrasta, że ten zespół dotyczy tylko dzieci i nastolatków. Jak przekonuje autorka „W głowie się nie mieści. O dorosłości z ADHD" Angelina Boerger „(...) może się wydawać, że objawy zniknęły albo że z ADHD się wyrosło. Gdy diagnoza przychodzi późno - albo wcale - lub też pomimo postawionej w dzieciństwie diagnozy z różnych przyczyn nie skorzystano z możliwości leczenia, może się zdarzyć, że na pierwszy plan wysuną się inne zaburzenia lub choroby psychiczne, które przysłonią ADHD. Ponadto prawdopodobnie wielu z nas z wieku dorosłym, świadomie albo nie, wypracowuje indywidualne strategie, które umożliwiają nam codzienne radzenie sobie z objawami i reakcjami otoczenia."Dopiero od niedawna podjęto badania nad ADHD u osób dorosłych (pierwsze szczegółowo opisane występowanie ADHD wieku dorosłego zostało przedstawione 1995 roku), jednak, jeśli nie było się zdiagnozowanym w dzieciństwie, to diagnoza dorosłego jest mocno utrudniona. Kolejnym problemem jest to, że nie u każdego przebiega tak samo, objawy mogą się różnić osobami i pomiędzy płciami. Co ciekawe, większość badań dotyczących ADHD przeprowadzono na grupie białych chłopców, całkowicie pomijając dziewczynki i inne rasy.Wyobraźcie sobie teraz, że jesteście kobietą, dorosłą kobietą, zmagacie się, mimo wszelkich starań z zapominaniem o spotkaniach, jesteście roztargnieni, w głowie macie tysiąc myśli na sekundę; przez lata szkolne byliście upominani i/lub wręcz wyrzucani z klasy za przeszkadzanie w lekcjach i w końcu po latach, obwiniania siebie o sprawiania problemów, słyszycie diagnozę: macie ADHD i nagle wszystko staje się jasne. Boerger w swojej książce opisuje swoje życie z ADHD, przed i po diagnozą, przeplatając swoją historię faktami o tym zaburzeniu. Diagnostyka i leczenie zaburzenia opisywana jest z pozycji osoby objętej niemieckim ubezpieczeniem zdrowotnym, mieszkająca w Niemczech. Zaskakujące było, że tamtejszy system opieki również nie zawsze działa jak dobrze naoliwiona maszyna.Czytając podrozdział o kryteriach diagnozy ADHD w wieku dorosłym, kryteria Utah, opracowane przez prof. Paula Wendera odnalazłam niektóre symptomy u siebie, jednak, jak również zaleca autorka, samodiagnostyka powinna być potwierdzona przez profesjonalistę.Trudno mi zaklasyfikować tę pozycję do jednej kategorii literackiej, bo nie jest to stricte poradnik, nie jest to również pamiętnik, to coś pośrodku, trochę tego i trochę tego, plus sporo medycznej wiedzy. Dużym plusem tej publikacji jest inkluzywny język oraz „odczarowywanie" mitów o ADHD, podpowiadanie, gdzie można szukać informacji o tym zaburzeniu, czy nawet spis kont na Instagramie poświęconych tematyce ADHD, zdrowia psychicznego, a nawet inkluzywności.Nawet jeśli nie podejrzewacie u siebie ADHD, ani nikt z waszych bliskich nie jest dotknięty tym zaburzeniem, myślę, że dobrze jest przeczytać tę książkę, aby zrozumieć, z czym mierzą się osoby z ADHD, jak myślą. To jak zajrzeć do ich głowy, głowy z lunaparkiem (dosłowne tłumaczenie niemieckiego tytułu poradnika „Kirmes im Kopf" - lunapark/wesołe miasteczka w głowie).Serdecznie polecam!

" [...] Trybiki w mojej głowie kręcą się trochę inaczej i dlatego potrzebuję własnych strategii. [...] "Co to jest ADHD? To zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi.Ostatnio w moje ręce wpadł bardzo interesujący poradnik Angeliny Boerger pod tytułem "W głowie się nie mieści. O dorosłości z ADHD". Autorka opisuje w nim między innymi swoje dorosłe życie z ADHD. Przyznam szczerze, że nigdy nie słyszałam o tym zaburzeniu u osób dojrzałych. Cieszę się, że ta autorka mnie uświadomiła.Znalazłam tutaj sporą dawkę informacji na temat ADHD. Niektóre statystyki mnie przeraziły. Wstrząsnęła mnie wiadomość, że osoby z ADHD znacznie częściej próbują popełnić samobójstwo. Niestety więcej kobiet z tym zaburzeniem odbiera sobie życie.Jak się żyje z ADHD? Co utrudnia, a co ułatwia życie? Autorka w idealny sposób odpowiada na te pytania.Każda osoba z ADHD ma inne symptomy. Dosłownie nie ma dwóch takich samych osób. Przeraża mnie fakt, że to zaburzenie nie jest wcale lub jest bardzo późno diagnozowana. A gdyby tak ADHD było częściej rozpoznawalne, to można by szybciej pomóc takim osobom lub lepiej je zrozumieć.Szkoda, że na ten temat tak mało się mówi. Kto wie, ile osób chodzi po naszym świecie niezdiagnozowanych i męczy się ze swoimi symptomami. O ile życie byłoby dla nich prostsze, gdyby tylko znali prawdę.Są też takie osoby, które mają wszystkie objawy ADHD, ale boją się iść do lekarzy. Dlaczego? Nie chcą być szufladkowani. Nie chcą być gorzej traktowani. Szkoda, że nasze społeczeństwo nie jest tolerancyjne i dyskryminuje osoby chore i cierpiące na różne zaburzenia. Ja traktuje zdrowe, chore i z zaburzeniami osoby na równi. Nie toleruje dyskryminacji. Każdy ma prawo do godnego życia.Każdy człowiek również powinien mieć dostęp do najlepszej opieki medycznej. Niestety dobra opieka medyczna wiąże się z ogromnymi kosztami, a to od razu dyskryminuje biedniejsze osoby.Dlaczego ADHD u dziewczyn diagnozuje się bardzo późno i jakie to niesie za sobą konsekwencje? Odpowiedzi na te pytania mogą być dla was szokujące.Podziwiam Angelinę Boerger za odwagę napisania tej bardzo ważnej książki. Może dzięki niej część osób uda się do lekarza po właściwą diagnozę. Mam nadzieję, że dzięki temu poradnikowi otworzą wam się oczy i staniecie się bardziej tolerancyjni w stosunku do innych.Z książki dowiecie się również, z jakimi demonami zmagała się autorka i w jakim wieku została zdiagnozowana. Czy po usłyszeniu diagnozy była szczęśliwa?Autorka posługuje się zrozumiałym językiem. Mimo trudnego tematu tę książkę czyta się bardzo szybko.Jeżeli lubicie czytać literaturę faktu, pamiętniki i poradniki, oraz chcecie dowiedzieć się więcej o zaburzeniu zwanym ADHD, to odsyłam was do książki "W głowie się nie mieści. O dorosłości z ADHD".Czy wiedzieliście, że ADHD łączy się z różnymi innymi zaburzeniami? Ja niestety tego nie wiedziałam. Dzięki tej autorce jestem uświadomiona.Warto przeczytać tę książkę.To była moja pierwsza lektura, którą przeczytałam na temat tego zaburzenia.Ps.Na końcu książki znalazłam informacje o kontach na Instagramie, które są poświęcone tematyce między innymi ADHD i zdrowiu psychicznemu. Jeżeli interesuje was ta tematyka i chcecie pogłębić swoją wiedzę, to możecie zajrzeć do kont podanych przez Angelinę Boerger.

" [...] Trybiki w mojej głowie kręcą się trochę inaczej i dlatego potrzebuję własnych strategii. [...] "Co to jest ADHD? To zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi.Ostatnio w moje ręce wpadł bardzo interesujący poradnik Angeliny Boerger pod tytułem "W głowie się nie mieści. O dorosłości z ADHD". Autorka opisuje w nim między innymi swoje dorosłe życie z ADHD. Przyznam szczerze, że nigdy nie słyszałam o tym zaburzeniu u osób dojrzałych. Cieszę się, że ta autorka mnie uświadomiła.Znalazłam tutaj sporą dawkę informacji na temat ADHD. Niektóre statystyki mnie przeraziły. Wstrząsnęła mnie wiadomość, że osoby z ADHD znacznie częściej próbują popełnić samobójstwo. Niestety więcej kobiet z tym zaburzeniem odbiera sobie życie.Jak się żyje z ADHD? Co utrudnia, a co ułatwia życie? Autorka w idealny sposób odpowiada na te pytania.Każda osoba z ADHD ma inne symptomy. Dosłownie nie ma dwóch takich samych osób. Przeraża mnie fakt, że to zaburzenie nie jest wcale lub jest bardzo późno diagnozowana. A gdyby tak ADHD było częściej rozpoznawalne, to można by szybciej pomóc takim osobom lub lepiej je zrozumieć.Szkoda, że na ten temat tak mało się mówi. Kto wie, ile osób chodzi po naszym świecie niezdiagnozowanych i męczy się ze swoimi symptomami. O ile życie byłoby dla nich prostsze, gdyby tylko znali prawdę.Są też takie osoby, które mają wszystkie objawy ADHD, ale boją się iść do lekarzy. Dlaczego? Nie chcą być szufladkowani. Nie chcą być gorzej traktowani. Szkoda, że nasze społeczeństwo nie jest tolerancyjne i dyskryminuje osoby chore i cierpiące na różne zaburzenia. Ja traktuje zdrowe, chore i z zaburzeniami osoby na równi. Nie toleruje dyskryminacji. Każdy ma prawo do godnego życia.Każdy człowiek również powinien mieć dostęp do najlepszej opieki medycznej. Niestety dobra opieka medyczna wiąże się z ogromnymi kosztami, a to od razu dyskryminuje biedniejsze osoby.Dlaczego ADHD u dziewczyn diagnozuje się bardzo późno i jakie to niesie za sobą konsekwencje? Odpowiedzi na te pytania mogą być dla was szokujące.Podziwiam Angelinę Boerger za odwagę napisania tej bardzo ważnej książki. Może dzięki niej część osób uda się do lekarza po właściwą diagnozę. Mam nadzieję, że dzięki temu poradnikowi otworzą wam się oczy i staniecie się bardziej tolerancyjni w stosunku do innych.Z książki dowiecie się również, z jakimi demonami zmagała się autorka i w jakim wieku została zdiagnozowana. Czy po usłyszeniu diagnozy była szczęśliwa?Autorka posługuje się zrozumiałym językiem. Mimo trudnego tematu tę książkę czyta się bardzo szybko.Jeżeli lubicie czytać literaturę faktu, pamiętniki i poradniki, oraz chcecie dowiedzieć się więcej o zaburzeniu zwanym ADHD, to odsyłam was do książki "W głowie się nie mieści. O dorosłości z ADHD".Czy wiedzieliście, że ADHD łączy się z różnymi innymi zaburzeniami? Ja niestety tego nie wiedziałam. Dzięki tej autorce jestem uświadomiona.Warto przeczytać tę książkę.To była moja pierwsza lektura, którą przeczytałam na temat tego zaburzenia.Ps.Na końcu książki znalazłam informacje o kontach na Instagramie, które są poświęcone tematyce między innymi ADHD i zdrowiu psychicznemu. Jeżeli interesuje was ta tematyka i chcecie pogłębić swoją wiedzę, to możecie zajrzeć do kont podanych przez Angelinę Boerger.

ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) - zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, znany jest co najmniej od 140 lat. Wokół ADHD narosło wiele mitów, m.in. że dotyczy przede wszystkim chłopców, że z ADHD się wyrasta, że ten zespół dotyczy tylko dzieci i nastolatków. Jak przekonuje autorka „W głowie się nie mieści. O dorosłości z ADHD" Angelina Boerger „(...) może się wydawać, że objawy zniknęły albo że z ADHD się wyrosło. Gdy diagnoza przychodzi późno - albo wcale - lub też pomimo postawionej w dzieciństwie diagnozy z różnych przyczyn nie skorzystano z możliwości leczenia, może się zdarzyć, że na pierwszy plan wysuną się inne zaburzenia lub choroby psychiczne, które przysłonią ADHD. Ponadto prawdopodobnie wielu z nas z wieku dorosłym, świadomie albo nie, wypracowuje indywidualne strategie, które umożliwiają nam codzienne radzenie sobie z objawami i reakcjami otoczenia."Dopiero od niedawna podjęto badania nad ADHD u osób dorosłych (pierwsze szczegółowo opisane występowanie ADHD wieku dorosłego zostało przedstawione 1995 roku), jednak, jeśli nie było się zdiagnozowanym w dzieciństwie, to diagnoza dorosłego jest mocno utrudniona. Kolejnym problemem jest to, że nie u każdego przebiega tak samo, objawy mogą się różnić osobami i pomiędzy płciami. Co ciekawe, większość badań dotyczących ADHD przeprowadzono na grupie białych chłopców, całkowicie pomijając dziewczynki i inne rasy.Wyobraźcie sobie teraz, że jesteście kobietą, dorosłą kobietą, zmagacie się, mimo wszelkich starań z zapominaniem o spotkaniach, jesteście roztargnieni, w głowie macie tysiąc myśli na sekundę; przez lata szkolne byliście upominani i/lub wręcz wyrzucani z klasy za przeszkadzanie w lekcjach i w końcu po latach, obwiniania siebie o sprawiania problemów, słyszycie diagnozę: macie ADHD i nagle wszystko staje się jasne. Boerger w swojej książce opisuje swoje życie z ADHD, przed i po diagnozą, przeplatając swoją historię faktami o tym zaburzeniu. Diagnostyka i leczenie zaburzenia opisywana jest z pozycji osoby objętej niemieckim ubezpieczeniem zdrowotnym, mieszkająca w Niemczech. Zaskakujące było, że tamtejszy system opieki również nie zawsze działa jak dobrze naoliwiona maszyna.Czytając podrozdział o kryteriach diagnozy ADHD w wieku dorosłym, kryteria Utah, opracowane przez prof. Paula Wendera odnalazłam niektóre symptomy u siebie, jednak, jak również zaleca autorka, samodiagnostyka powinna być potwierdzona przez profesjonalistę.Trudno mi zaklasyfikować tę pozycję do jednej kategorii literackiej, bo nie jest to stricte poradnik, nie jest to również pamiętnik, to coś pośrodku, trochę tego i trochę tego, plus sporo medycznej wiedzy. Dużym plusem tej publikacji jest inkluzywny język oraz „odczarowywanie" mitów o ADHD, podpowiadanie, gdzie można szukać informacji o tym zaburzeniu, czy nawet spis kont na Instagramie poświęconych tematyce ADHD, zdrowia psychicznego, a nawet inkluzywności.Nawet jeśli nie podejrzewacie u siebie ADHD, ani nikt z waszych bliskich nie jest dotknięty tym zaburzeniem, myślę, że dobrze jest przeczytać tę książkę, aby zrozumieć, z czym mierzą się osoby z ADHD, jak myślą. To jak zajrzeć do ich głowy, głowy z lunaparkiem (dosłowne tłumaczenie niemieckiego tytułu poradnika „Kirmes im Kopf" - lunapark/wesołe miasteczka w głowie).Serdecznie polecam!