Trzy siostry. Burza Katarzyna Michalak Książka

Po przeczytaniu "Iskry" Katarzyny Michalak, wiedziałam, że muszę sięgnąć po drugą część serii "Trzy siostry", czyli "Burzę". Nie mogłam doczekać się dalszych losów bohaterów wykreowanych przez autorkę. Na szczęście jestem już po lekturze i cóż... fabuła pozytywnie zaskakuje."Trzy siostry. Burza" to wzruszająca, intrygująca, pełna zwrotów akcji oraz skrajnych emocji powieść o sile miłości, przyjaźni, tajemnicy. Trzy siostry Danielę, Dorotę i Dominikę nadal łączy mroczny sekret sprzed lat. Każda z nich na swój sposób stara się żyć teraźniejszością i walczyć o przyszłość angażując się w remont rancza Ambrozji. Nie udałoby się to jednak bez pomocy społeczności z Koniecpolski, a w szczególności Witolda, Bartosza i Gabriela. Niestety nieszczęśliwe wypadki na budowie poddają próbie relacje między siostrami i mężczyznami. Nic nie idzie zgodnie z planem, a macza w tym wszystkim palce osoba bezduszna i mściwa, która rozrzuciła swe wici także w małej bieszczadzkiej wsi. Przeszłość oraz trudne dzieciństwo niestety nadal odciskają piętno na bohaterach. Większość tajemnic wychodzi na światło dzienne jednak nie dla osób, które powinny się o nich dowiedzieć. Każda z sióstr próbuje otworzyć swe serce na miłość, jednak dla Danieli los nadal nie będzie łaskawy, ponieważ Witold jest zmuszony w dalszym ciągu realizować plan przejęcia spadku po Sarze Sawie. Książka kończy się w takim momencie, w którym czytelnik chciałby mieć już kolejną część serii w zanadrzu. Na szczęście będzie można ją przeczytać już niebawem...Polecam miłośnikom "pióra" Pani Katarzyny Michalak oraz każdemu kto chce zanurzyć się we wciągającej, chwytajacej za serce powieści obyczajowej z elementami thrillera psychologicznego oraz niewielką namiastką romansu. Autorka tworzy fabułę w taki sposób, że gdy domyślasz się dalszych losów bohaterów, nagle pojawiają się nowe okoliczności i teoria zostaje obalona, a pojawiają się w głowie kolejne pomysły na dalszy ciąg wydarzeń. Ciężko oderwać się od lektury już od pierwszej strony. Moim zdaniem pozycja obowiązkowa.

Po przeczytaniu "Iskry" Katarzyny Michalak, wiedziałam, że muszę sięgnąć po drugą część serii "Trzy siostry", czyli "Burzę". Nie mogłam doczekać się dalszych losów bohaterów wykreowanych przez autorkę. Na szczęście jestem już po lekturze i cóż... fabuła pozytywnie zaskakuje."Trzy siostry. Burza" to wzruszająca, intrygująca, pełna zwrotów akcji oraz skrajnych emocji powieść o sile miłości, przyjaźni, tajemnicy. Trzy siostry Danielę, Dorotę i Dominikę nadal łączy mroczny sekret sprzed lat. Każda z nich na swój sposób stara się żyć teraźniejszością i walczyć o przyszłość angażując się w remont rancza Ambrozji. Nie udałoby się to jednak bez pomocy społeczności z Koniecpolski, a w szczególności Witolda, Bartosza i Gabriela. Niestety nieszczęśliwe wypadki na budowie poddają próbie relacje między siostrami i mężczyznami. Nic nie idzie zgodnie z planem, a macza w tym wszystkim palce osoba bezduszna i mściwa, która rozrzuciła swe wici także w małej bieszczadzkiej wsi. Przeszłość oraz trudne dzieciństwo niestety nadal odciskają piętno na bohaterach. Większość tajemnic wychodzi na światło dzienne jednak nie dla osób, które powinny się o nich dowiedzieć. Każda z sióstr próbuje otworzyć swe serce na miłość, jednak dla Danieli los nadal nie będzie łaskawy, ponieważ Witold jest zmuszony w dalszym ciągu realizować plan przejęcia spadku po Sarze Sawie. Książka kończy się w takim momencie, w którym czytelnik chciałby mieć już kolejną część serii w zanadrzu. Na szczęście będzie można ją przeczytać już niebawem...Polecam miłośnikom "pióra" Pani Katarzyny Michalak oraz każdemu kto chce zanurzyć się we wciągającej, chwytajacej za serce powieści obyczajowej z elementami thrillera psychologicznego oraz niewielką namiastką romansu. Autorka tworzy fabułę w taki sposób, że gdy domyślasz się dalszych losów bohaterów, nagle pojawiają się nowe okoliczności i teoria zostaje obalona, a pojawiają się w głowie kolejne pomysły na dalszy ciąg wydarzeń. Ciężko oderwać się od lektury już od pierwszej strony. Moim zdaniem pozycja obowiązkowa.

Fabuła zaskakuje kilkukrotnie, bohaterki emanują dobrem, otulając nas swoim ciepłem tak, jak wieś Koniecpolska, w której toczy się akcja. Przekrój postaci i ich relacje bardzo różnorodne i ciekawe, a same siostry, każda na swój sposób intrygująca, z bolesną przeszłością. Kobiety wyraziste oraz mężczyźni zaskakują swym zachowaniem, każdy z nich zasługuje, by zając więcej miejsca w książce. I to właśnie kreacja bohaterów jest dla mnie głównym atutem powieści.„Trzy siostry. Burza" to historia, gdzie przeszłość nie pozwala o sobie zapomnieć, a intrygi burzą spokój i rodzinną atmosferę. Otrzymujemy obraz rodziny, która się wspiera, mimo ludzi próbujących im zaszkodzić. Wyraźnie zaznaczone to, co najważniejsze; siostrzana miłość, to, że mają siebie. Niektóre wątki nieprawdopodobne, ale za sprawą wartościowych i silnych bohaterek, urzekają. Są tajemnice i niedomówienia oraz emocje w relacjach damsko-męskich. Ukazana bezcenna przyjaźń i rodzina, mająca mocne więzy, że nie sposób ich rozerwać i to daje nadzieję na pokonanie wszelkich trudności. Źli ludzie będą zawsze tuż obok, ale tylko od nas zależy, czy pozwolimy im ingerować w nasze życie. Gdy się poddamy, wykorzystają sytuację, dlatego trzeba dbać o swoje szczęście i nie pozwolić, by ktokolwiek je niszczył.Poprzednia część to „Iskra", a kolejna „Cisza". Ja zaczęłam od drugiej „Trzy siostry. Burza", ale nie czułam niedosytu, bo fabuła płynnie poprowadzona. Niektóre sprawy wyjaśnione, ale oczywiście, by powstał pełen obraz losów bohaterów, najlepiej przeczytać wszystkie po kolei.

"BO MOŻEMY STRACIĆ WSZYSTKO, ALE NIE MOŻEMY STRACIĆ SIEBIE".Czy trudne dzieciństwo może być wytłumaczeniem dla wszelkich podłości, gdy dorośniesz?Dorastanie to praca nie tylko nad przyszłością, lecz także nad przeszłością.Po wyjątkowo tajemniczym zakończeniu pierwszej części przygód sióstr Sawa dosłownie zacierałam ręce na myśl o dalszym ciągu i jedyne, co byłam w stanie z siebie wydobyć po przeczytaniu pierwszych kilku zdań było WOW. Po prostu mnie zamurowało.Witold , który poprzednio wydawał się być dla dziewczyn kołem ratunkowym wyjechał bez słowa wyjaśnienia, a to z kim się spotkał zszokowało mnie na dobre pięć minut.Po powrocie do Koniecpolski mężczyzna wydaje się być zupełnie odmieniony a do swoich przyjaciółek i ukochanej odnosił się tak chłodno, że przez jakiś czas miałam ogromną ochotę go zamordować.W trakcie trwania lektury moje odczucia uległy zmianie i to dość radykalnej , a tego co stało się jego udziałem nie życzę naprawdę nikomu.Nieoczekiwanie dla niego samego znajduje jednak sojusznika w Bartku Świerczewskim , byłym policjancie u którego zatrzymało się rodzeństwo.Nie tylko Daniela i Witek mają kłopoty.Dorota szybko odkrywa ,że aktorstwo to nie tylko duże pieniądze. Poznaje bowiem ciemną stronę show -biznesu i zawodu , który niegdyś wykonywała jej matka.Za to najmłodsza z tego grona-Dominika wreszcie rozkwita, a gdy po jednym wyjątkowo groźnym zdarzeniu na jej drodze pojawia się równie pokiereszowany przez los Gabriel jej serce zaczyna szybciej bić.Do głosu dochodzą bowiem emocje, których nastolatka nigdy wcześniej nie zaznała.To była naprawdę fenomenalna wciągająca i przepełniona emocjami historia, która nie pozwalała się odłożyć.Pani Kasia po raz kolejny umiejętnie łączy wątki romantyczne i kryminalne poruszając ważne tematy takie jak różne oblicza przemocy, konflikty moralne czy poszukiwanie życiowej drogi.To było coś pięknego i śmiało mogę stwierdzić, że Trzy siostry trafiają do grona moich ulubionych serii .Liczę też na to że w finałowej odsłonie cyklu Daniela, Dorota i Dominika odnajdą swoje szczęście

Drugi tom cyklu „Trzy siostry” Katarzyny Michalak nosi tytuł „Burza” co moim zdaniem w pełni oddaje to co dzieje się w życiu tytułowych sióstr. Nie mogę ujawniać szczegółów tego co spotyka Danielę, Dorotę i Dominikę bo pozbawiłbym czytelników radości, jaką daje czytanie o wszystkich perypetiach naszych bohaterek. Te młode, piękne i energiczne kobiety muszą zmierzyć się z trudnymi i bardzo często zaskakującymi wydarzeniami jakie je spotykają. „Burza” to dalszy ciąg opowiadania o losie jaki zgotowała bohaterkom ich do szpiku okropna matka. To opowieść o tym, że to co dla świata zewnętrznego jawi się jak piękny sen o bogactwie i wspaniałościach życia, dla młodych kobiet to pasmo wspomnień o upokorzeniach i wydarzeniach, które trwale utkwiły w ich psychice. Ma to też wpływ na ich działania i życiowe wybory jakie podejmują . To przerażające że osoba wydawałoby się najbliższa może tak traktować swoje córki i takim postępowaniem pozostawić trwały ślad w ich umysłach. Największym szczęściem trzech panien D są one same. Ich niezachwiana siostrzana miłość pomaga im przetrwać wszystkie złe i zaskakujące chwile. Katarzyna Michalak po raz kolejny udowadnia, że jest znakomitą znawczynią „ludzkiego wnętrza” co powoduje, że chce się czytać dalej i więcej.