Komentarze nie są potwierdzone zakupem
Pozycja z dziedziny kryminalistyki, analizująca prawdziwe przypadki kryminalne.
Bezbronność trudno zdefiniować i osadzić w konkretnych ramach. Czasami widać, kiedy bezbronność kogoś dotknęła, innym razem trudno domyślić się, że taka trudna sytuacja kogoś dotyczy. Bezbronna bywa ofiara przestępstwa w starciu ze sprawcą, bezbronne są zwierzęta w starciu z człowiekiem, przyroda w starciu z cywilizacją także często stoi na przegranej pozycji.
Bezbronność nie musi oznaczać bezradności, ale często idzie z nią w parze. Stąd właśnie w ciemnej liczbie przestępstw dużo ofiar charakteryzuje się bezradnością. Ciemna liczba przestępstw zawiera te czyny kryminalne, którą są poza oficjalnymi danymi na temat przestępczości. Nie zgłaszają przestępstw ofiary, które boją się zawiadomić Policję, bo czują strach przed reakcją sprawcy. Strach działa na nie paraliżująco.
Dzieje się tak w wyniku stosowania przez sprawców różnego rodzaju przemocy, a także gróźb i szantażu. Pokrzywdzeni obawiają się też tego, że organy ścigania nie pomogą rozwiązać problemu, zwłaszcza jeśli już w przeszłości osoby te nie otrzymały pomocy służb mundurowych przy zgłaszaniu naruszeń prawa. Czasami pokrzywdzeni nie zgłaszają z powodu poczucia wstydu, braku wsparcia bliskich i wsparcia społecznego.
Nie złożą oficjalnego zawiadomienia, kiedy nie znają przepisów i procedur, a sytuacja ich przerasta. Nie zgłaszają, kiedy uczynić tego nie mogą. Dotyczy to przestępstw przeciwko życiu, kiedy ofiara jest osobą zaginioną, a w rzeczywistości stała się ofiarą zabójstwa, zaś ciało sprawa ukrył. Nie może także zgłosić faktu pokrzywdzenia osoba fizycznie do tego niezdolna z powodu działań sprawcy bądź zastraszona tak bardzo, że
nie jest zdolna do obrony.