Małgorzata Niezabitowska

Małgorzata Niezabitowska urodziła się 25 listopada 1948 roku. Ukończyła liceum imienia Modzelewskiego z językiem wykładowym niemieckim. W latach 1966-1970 studiowała na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, na którym obroniła z wynikiem bardzo dobrym pracę magisterską traktującą o procedurach karnych. Następnie Niezabitowska kształciła się na podyplomowym Studium Dziennikarskim i otrzymała stypendium Instytutu Nauki o Człowieku w Wiedniu. W Warszawie przez wiele lat Niezabitowska pracowała jako polska dziennikarka, a także zajmowała się pisaniem scenariuszy i sztuk teatralnych. Niezabitowska była reporterką tygodnika „Solidarność”, a także rzeczniczką prasową rządu Tadeusza Mazowieckiego, w latach 1989-1991.

Małgorzata Niezabitowska – autorka książek, sztuk teatralnych i artykułów

W dorobku Małgorzaty Niezabitowskiej są książki, sztuki teatralne, a także publikacje prasowe. Do najpopularniejszych z nich należy „Kukułcze jajo” z 1981 roku, „Bieg zaczyna się dopiero dzisiaj” czy „Żyrardów – musi być nadzieja”. Oprócz w publikacji prasowych wydawanych w tygodniku „Solidarność”, Niezabitowska stworzyła pozycje beletrystyczne, do których należy między innymi „Poszukiwanie Ameryki” z 1994 roku, „Prawdy jak chleba” z 2007 czy Składana wanna” z 2010. W 2014 roku Niezabitowska wydała książkę pod tytułem „Na początku było marzenie”. To autorka sztuki teatralnej „Polskie lato, Polska jesień. Zbiory Europejskiego Centrum Solidarności”.

Laureatka licznych nagród i odznaczeń państwowych

Za swoje dokonania Niezabitowska w 1994 roku została wyróżniona Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino za pomoc dla Polski Kombatantów. W 2001 roku otrzymała ona Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Z kolei w 2013 roku wyróżniono ją nagrodą imienia Czesława Miłosza, za szczególny wkład w propagowaniu kultury i porozumienia pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi. Należy wspomnieć także, że Małgorzata Niezabitowska w 2014 roku została uhonorowana nagrodą imienia Ireny Sendlerowej. Jest ona przyznawana Polakom, którzy swoimi dokonaniami przyczynili się do zachowania dziedzictwa kultury i narodu żydowskiego, a także odnowy społeczności żydowskiej w Polsce.