Wisława Szymborska
Wisława Szymborska debiutowała w 1945 roku wierszem Szukam słowa. Jej poszukiwania zaowocowały 13 tomikami wierszy: "Dlatego żyjemy" (1952), "Pytania zadawanie sobie" (1954), "Wołanie do Yeti" (1957), "Sól" (1962), "Sto pociech" (1967), "Wszelki wypadek" (1972), "Wielka liczba" (1976), "Ludzie na moście" (1986), "Koniec i początek" (1993, 1996), "Chwila" (2002), "Dwukropek "(2005), "Tutaj" (2009) oraz – wydany pośmiertnie, niedokończony tom "Wystarczy" (2012).
Jej wiersze przetłumaczono na ponad czterdzieści języków.
Od 1953 do 1981 roku poetka kierowała działem poezji w „Życiu Literackim”, w tym czasie na łamach pisma zadebiutowali: Miron Białoszewski, Zbigniew Herbert, Adam Zagajewski. Początkujących autorów dowcipnie oceniała również w funkcjonującej w tygodniku poczcie literackiej. W „Życiu Literackim” w swojej rubryce polecała „Lektury nieobowiązkowe”.
W 1983 r. rozpoczęła współpracę z "Tygodnikiem Powszechnym".
W 1996 przeżywa „tragedię sztokholmską” – zostaje uhonorowana literacką nagrodą Nobla. Odbierając nagrodę, przyznała, że najbardziej ceni dwa małe słowa: nie wiem.
To one napędzały jej poetyckie poszukiwania.
Wisława Szymborska zmarła 1 lutego 2012 roku w Krakowie.
