Złota pagoda Yukio Mishima Książka

Jest to świetne wprowadzenie do prac tego autora. Mishima przedstawia czytelnikowi psychologicznie niepokojące doświadczenie zniszczenia i sprawia, że ​​wydaje się ono naturalne i zrozumiałe. Czy zastanawiałeś się kiedyś nad skutkami pożarów, wojen, powodzi, trzęsień ziemi i bezpośredniego wyniszczenia społeczeństwa? Ludzka siła może być postrzegana jako kolejny naturalny element przynoszący zniszczenie i stworzenie. Piękno jest tak samo niezawodne jak zdolność człowieka do wyobrażania sobie zniszczenia i odnowy. To nigdy nie jest trwałe. Być może jest to jedyna książka, jaką kiedykolwiek przeczytałem, w której decyzja o życiu odzwierciedla całkowitą rozpacz bohatera. Świetna zabawa!

Uważam tę książkę za szczególnie godną uwagi.Głównym bohaterem jesy Mizoguchi. Pierwsza narracja osoby stanowi kontrast, gdyż większość czytelników powinna zauważyć logiczne błędy w myśleniu i wnioskach bohaterów - a jednak otrzymujemy te błędy jako fakt, jako że Mizoguchi uważa je za fakt. Powoduje to zaskakującą perspektywę, bez moralnej cenzury, która sama w sobie jest bardzo interesująca. Wszystkie wnioski dotyczące dobra i zła są pozostawione czytelnikowi, co jest odświeżające w obecnych czasach, kiedy to dobro i zło są coraz bardziej neutralne. Ta wolność jest traktowana bardzo zręcznie, chociaż niektórzy ludzie mogą uznać to za niepokojące. Ostatnią kwestią, która mi się podoba w tej książce, jest to, że choć narracja opiera się na buddyjskiej świątyni i wiele postaci pochodzi z kęgów "buddyjskich", religia nigdy nie jest głoszona - zamiast tego jest to tło, coś uznane za fakt. Podsumowując, "Złota pagoda" jest niezwykłą książką i polecam ją wszystkim, którzy jeszcze nie mieli okazji po nią sięgnąć.

Historia zemsty człowieka nie potrafiącego odnaleźć się w świecie, który uważa za zbyt okrutny. Tytułowa świątynia została spalona przez młodego japońskiego chłopca. Mishima tworzy „opartą na prawdziwej historii" powieść o wydarzeniu, podając czytelnikowi jedną wiarygoną odpowiedź na pytanie, które ktoś mógłby zadać chłopcu: Dlaczego u licha to zrobiłeś? Umiejętności Mishimy w tworzeniu postaci centralnej są wyraźnie pokazane, co pozwala czytelnikowi współczuć jego nędzy. Powalająca historia. Osoby preferujące raczej lekkie lektury będą się cieszyć jego romantycznym romansem. Polecam.

Historia zemsty człowieka nie potrafiącego odnaleźć się w świecie, który uważa za zbyt okrutny. Tytułowa świątynia została spalona przez młodego japońskiego chłopca. Mishima tworzy „opartą na prawdziwej historii" powieść o wydarzeniu, podając czytelnikowi jedną wiarygoną odpowiedź na pytanie, które ktoś mógłby zadać chłopcu: Dlaczego u licha to zrobiłeś? Umiejętności Mishimy w tworzeniu postaci centralnej są wyraźnie pokazane, co pozwala czytelnikowi współczuć jego nędzy. Powalająca historia. Osoby preferujące raczej lekkie lektury będą się cieszyć jego romantycznym romansem. Polecam.

Uważam tę książkę za szczególnie godną uwagi.Głównym bohaterem jesy Mizoguchi. Pierwsza narracja osoby stanowi kontrast, gdyż większość czytelników powinna zauważyć logiczne błędy w myśleniu i wnioskach bohaterów - a jednak otrzymujemy te błędy jako fakt, jako że Mizoguchi uważa je za fakt. Powoduje to zaskakującą perspektywę, bez moralnej cenzury, która sama w sobie jest bardzo interesująca. Wszystkie wnioski dotyczące dobra i zła są pozostawione czytelnikowi, co jest odświeżające w obecnych czasach, kiedy to dobro i zło są coraz bardziej neutralne. Ta wolność jest traktowana bardzo zręcznie, chociaż niektórzy ludzie mogą uznać to za niepokojące. Ostatnią kwestią, która mi się podoba w tej książce, jest to, że choć narracja opiera się na buddyjskiej świątyni i wiele postaci pochodzi z kęgów "buddyjskich", religia nigdy nie jest głoszona - zamiast tego jest to tło, coś uznane za fakt. Podsumowując, "Złota pagoda" jest niezwykłą książką i polecam ją wszystkim, którzy jeszcze nie mieli okazji po nią sięgnąć.

Jest to świetne wprowadzenie do prac tego autora. Mishima przedstawia czytelnikowi psychologicznie niepokojące doświadczenie zniszczenia i sprawia, że ​​wydaje się ono naturalne i zrozumiałe. Czy zastanawiałeś się kiedyś nad skutkami pożarów, wojen, powodzi, trzęsień ziemi i bezpośredniego wyniszczenia społeczeństwa? Ludzka siła może być postrzegana jako kolejny naturalny element przynoszący zniszczenie i stworzenie. Piękno jest tak samo niezawodne jak zdolność człowieka do wyobrażania sobie zniszczenia i odnowy. To nigdy nie jest trwałe. Być może jest to jedyna książka, jaką kiedykolwiek przeczytałem, w której decyzja o życiu odzwierciedla całkowitą rozpacz bohatera. Świetna zabawa!