Trans Atlantyk Witold Gombrowicz Książka

Witolda Gombrowicza nikomu nie trzeba przedstawiać. Jest to postać, której styl się uwielbia...albo wręcz przeciwnie. Osobiście należę do tej pierwszej grupy. Twórczość tego autora towarzyszy mi od czasów szkolnych i sięgnięcie po Trans Atlantyk odświeżyło mi wspomnienia. W tej książce nie brakuje polskości. Ich blasków, ale i cieni. Ciekawi mnie, co pomyślałby cudzoziemiec chcący poznać Polaków po jej lekturze....Twórczość Gombrowicza nie jest prosta i jednoznaczna. To zbiór nawiązań, metafor i szyfrów, których rozkodowywanie sprawia czytelnikowi wiele przyjemności. Niesamowicie intrygujący styl, który zostaje w głowie na długo. Tego nie da się opisać, to trzeba przeczytać-bo naprawdę warto.

Perypetie zawarte w TransAtlantyku są naprawdę warte przeczytania. Książka jest ciekawa, przepełniona humorem charakterystycznym dla autora. Jego pobyt na odległym lądzie oraz podróż wpłynęły na sposób postrzegania rzeczywistości. Spogląda na Polaków trochę z dystansem, powiedziałbym nawet że kpi sobie z patriotyzmu tak bardzo charakterystycznego dla naszego narodu. Autor stworzył zwierciadło, w którym powinniśmy się przejrzeć jako kraj. I wyciągnąć wnioski...naprawdę warto zgłębić jego punkt widzenia.

Osoby, którym „Ferdydurke" przypadło do gustu na pewno śmiało mogą sięgnąć po ten tytuł. Trans Atlentyk to książka, nad która trzeba się zastanowić, poświęcić jej trochę więcej czasu niż wymaga samo przewracanie kolejnych stron. „Rozliczenie z polskością" mnie urzekło. I myślę, że nie tylko ja mam takie odczucia. Warto się przekonać. Polecam.

Osoby, którym „Ferdydurke" przypadło do gustu na pewno śmiało mogą sięgnąć po ten tytuł. Trans Atlentyk to książka, nad która trzeba się zastanowić, poświęcić jej trochę więcej czasu niż wymaga samo przewracanie kolejnych stron. „Rozliczenie z polskością" mnie urzekło. I myślę, że nie tylko ja mam takie odczucia. Warto się przekonać. Polecam.

Perypetie zawarte w TransAtlantyku są naprawdę warte przeczytania. Książka jest ciekawa, przepełniona humorem charakterystycznym dla autora. Jego pobyt na odległym lądzie oraz podróż wpłynęły na sposób postrzegania rzeczywistości. Spogląda na Polaków trochę z dystansem, powiedziałbym nawet że kpi sobie z patriotyzmu tak bardzo charakterystycznego dla naszego narodu. Autor stworzył zwierciadło, w którym powinniśmy się przejrzeć jako kraj. I wyciągnąć wnioski...naprawdę warto zgłębić jego punkt widzenia.

Witolda Gombrowicza nikomu nie trzeba przedstawiać. Jest to postać, której styl się uwielbia...albo wręcz przeciwnie. Osobiście należę do tej pierwszej grupy. Twórczość tego autora towarzyszy mi od czasów szkolnych i sięgnięcie po Trans Atlantyk odświeżyło mi wspomnienia. W tej książce nie brakuje polskości. Ich blasków, ale i cieni. Ciekawi mnie, co pomyślałby cudzoziemiec chcący poznać Polaków po jej lekturze....Twórczość Gombrowicza nie jest prosta i jednoznaczna. To zbiór nawiązań, metafor i szyfrów, których rozkodowywanie sprawia czytelnikowi wiele przyjemności. Niesamowicie intrygujący styl, który zostaje w głowie na długo. Tego nie da się opisać, to trzeba przeczytać-bo naprawdę warto.