Głód Martín Caparrós Książka

Martín Caparrós to argentyński dziennikarz oraz pisarz. Pracował w różnych argentyńskich gazetach i radiu. Również pracował jako korespondent zagraniczny w Hiszpanii. Pierwszą powieść wydał w 1984 roku. Do tej pory napisał osiem powieści, jednak tylko jedna została przetłumaczona na język Polski. Była to, nagrodzona i populara powieści, „Tajemnica markiza de Valfierno", która opowiadała o kradzieży obrazu Leonarda da Vinci, „Mona Lisa" (rzeczywiście, obraz został skradziony w 1911 roku z Luwru, a wrócił do Francji w 1914 roku). Druga książka pisarza, która swoją premierę będzie miała pod koniec marca, to reportaż pod tytułem „Głód".

Musicie wiedzieć, że była to najcięższa książka, jaką w życiu przeczytałam, jaką nosiłam na kolanach i w sercu. Te ponad 700 stron były cięższe niż wszystkie tomy jakiejkolwiek encyklopedii. Myślałam, że masochizmem było czytać „Jeden z nas” o zbrodni Breivika. Od dziś uważam Martina Caparrosa za największego masochistę literackiego, który poświęcił kilka lat życia na przestudiowanie, zjechanie świata na spisanie tak gruntownego studium głodu na świecie.

Martín Caparrós to argentyński dziennikarz oraz pisarz. Pracował w różnych argentyńskich gazetach i radiu. Również pracował jako korespondent zagraniczny w Hiszpanii. Pierwszą powieść wydał w 1984 roku. Do tej pory napisał osiem powieści, jednak tylko jedna została przetłumaczona na język Polski. Była to, nagrodzona i populara powieści, „Tajemnica markiza de Valfierno", która opowiadała o kradzieży obrazu Leonarda da Vinci, „Mona Lisa" (rzeczywiście, obraz został skradziony w 1911 roku z Luwru, a wrócił do Francji w 1914 roku). Druga książka pisarza, która swoją premierę będzie miała pod koniec marca, to reportaż pod tytułem „Głód".

Musicie wiedzieć, że była to najcięższa książka, jaką w życiu przeczytałam, jaką nosiłam na kolanach i w sercu. Te ponad 700 stron były cięższe niż wszystkie tomy jakiejkolwiek encyklopedii. Myślałam, że masochizmem było czytać „Jeden z nas” o zbrodni Breivika. Od dziś uważam Martina Caparrosa za największego masochistę literackiego, który poświęcił kilka lat życia na przestudiowanie, zjechanie świata na spisanie tak gruntownego studium głodu na świecie.