Człowiek w cieniu Eustachy Rylski Książka

Eustachy Rylski to polski prozaik, scenarzysta, dramaturg. Na swoim koncie ma wiele nagród literackich, takich jak Nagroda Literacka im. Józefa Mackiewicza, którą otrzymał w 2005 roku. Inną nagrodą, którą otrzymał była Nagroda Literacka m.st. Warszawy w 2016. Był nominowany do Nagrody Literackiej Nike, jednak ostatecznie nie zwyciężył. Na swoim koncie ma również odznaczenie Złotym Medalem Zasłużonych Kulturze Gloria Antis. Odznaczenie otrzymał w 2011 roku. 

Eustachy Rylski to polski pisarz, dramaturg i publicysta, który również zajmował się tworzeniem scenariuszy dla „Teatru Telewizji”. Współtworzył spektakle takie, jak „Wilk kazański”, „Zapach orchidei”, „Netta”. Niektóre ze swoich scenariuszy rozwinął później w powieści. Przykładem może być wymieniony powyżej „Wilk kazański”, który zaistniał później jako powieść „Człowiek w cieniu”. 

Genialna gra językiem i formą. Wartka akcja umilała mi tylko czytanie. Świat mafii, kryminalnej przeszłości to totalnie moje klimaty i mój świat. Warto chociaż przez wzgląd na autora zapoznać się z jego literaturą.

Powrót do poprawnej polszczyzny. Piękna tego języka. Jeżeli mowa o treści, nie zachwyca, ale też nie odtrąca. Jest mrocznie i niebezpiecznie. Statek na Wołdze, do tego mafia kazańska. Po zakończeniu pozostaje jednak pewien niedosyt, aż chciałoby się prosić o kontynuację i rozwinięcie wątków pominiętych. Mój ulubioną powieścią Rylskiego pozostanie niezmiennie Obok Julii. Tam zatopiłam się w nostalgii, której tu trochę mi brakowało. Takiego pochylenia się nad sprawami dnia codziennego.Przecież każdy z nas jest takim tytułowym człowiekiem w cieniu. Ukrytym przed innymi, w samotności, z dala od zgiełku.

Opowieść rozpoczyna się z przytupem. A przecież o emocję tu chodzi. Czytelnik ucieka w świat książek, by pozachwycać się życiem innych. Przenieść w świat wyobraźni. Notariusz ze stolicy. To tam swoje skrzydła chce rozwinąć mafia. W celu porady prawnej udaje się do Rańskiego. Sprawy jednak przybierają taki obrót, że koniec końców prawnik zostaje wciągnięty w całą rozgrywkę.

Opowieść rozpoczyna się z przytupem. A przecież o emocję tu chodzi. Czytelnik ucieka w świat książek, by pozachwycać się życiem innych. Przenieść w świat wyobraźni. Notariusz ze stolicy. To tam swoje skrzydła chce rozwinąć mafia. W celu porady prawnej udaje się do Rańskiego. Sprawy jednak przybierają taki obrót, że koniec końców prawnik zostaje wciągnięty w całą rozgrywkę.

Powrót do poprawnej polszczyzny. Piękna tego języka. Jeżeli mowa o treści, nie zachwyca, ale też nie odtrąca. Jest mrocznie i niebezpiecznie. Statek na Wołdze, do tego mafia kazańska. Po zakończeniu pozostaje jednak pewien niedosyt, aż chciałoby się prosić o kontynuację i rozwinięcie wątków pominiętych. Mój ulubioną powieścią Rylskiego pozostanie niezmiennie Obok Julii. Tam zatopiłam się w nostalgii, której tu trochę mi brakowało. Takiego pochylenia się nad sprawami dnia codziennego.Przecież każdy z nas jest takim tytułowym człowiekiem w cieniu. Ukrytym przed innymi, w samotności, z dala od zgiełku.

Genialna gra językiem i formą. Wartka akcja umilała mi tylko czytanie. Świat mafii, kryminalnej przeszłości to totalnie moje klimaty i mój świat. Warto chociaż przez wzgląd na autora zapoznać się z jego literaturą.

Eustachy Rylski to polski pisarz, dramaturg i publicysta, który również zajmował się tworzeniem scenariuszy dla „Teatru Telewizji”. Współtworzył spektakle takie, jak „Wilk kazański”, „Zapach orchidei”, „Netta”. Niektóre ze swoich scenariuszy rozwinął później w powieści. Przykładem może być wymieniony powyżej „Wilk kazański”, który zaistniał później jako powieść „Człowiek w cieniu”. 

Eustachy Rylski to polski prozaik, scenarzysta, dramaturg. Na swoim koncie ma wiele nagród literackich, takich jak Nagroda Literacka im. Józefa Mackiewicza, którą otrzymał w 2005 roku. Inną nagrodą, którą otrzymał była Nagroda Literacka m.st. Warszawy w 2016. Był nominowany do Nagrody Literackiej Nike, jednak ostatecznie nie zwyciężył. Na swoim koncie ma również odznaczenie Złotym Medalem Zasłużonych Kulturze Gloria Antis. Odznaczenie otrzymał w 2011 roku.