Różowe strusie pióra

„Jest to książka o tym, co ludzie do mnie pisali i mówili przez pięćdziesiąt lat” – wyjaśnia mistrzyni reportażu. Powstało coś w rodzaju niezwykłego, osobistego pamiętnika, w którym cytowane zapiski, omówienia rozmów, opinie - przyjaciół, znajomych, bohaterów reportaży, wielbicieli twórczości, ale też np. agenta ubecji - są punktem wyjścia do opowieści o ludzkich zachowaniach i losach, pełnej refleksji nad życiem i stanowiącej oryginalną panoramę czasów ostatniego półwiecza.