Idąc przez puste Błonia

Tischnerowski przewodnik po najważniejszych wątkach papieskiego myślenia

„On wie, co to jest miłość, a ja nie wiem. Dlatego jest dla mnie fundamentem” – pisał o Janie Pawle II ks. Józef Tischner. „Był obdarzony niezwykłym talentem obserwacji. A wszystko, co dostrzegał, odnosił do Boga, który jest miłością” – napisał po śmierci Tischnera papież.

Współpracowali przez wiele lat. Wspólnie organizowali konferencje naukowe w Krakowie, a potem – wraz z Krzysztofem Michalskim – w Castel Gandolfo. Papież cytował Tischnera w swoich homiliach, Tischner przenikliwie komentował papieskie przemówienia i encykliki. W ostatnich latach życia zbliżyło ich też cierpienie: Tischner pisał o jego niszczącej sile i o tym, co można mu przeciwstawić, papież – w prywatnym liście – że spotkanie z cierpiącym Tischnerem jest dla niego niczym spotkanie z Hiobem.

Zbiór „Idąc przez puste Błonia” to jedno ze świadectw tej przyjaźni i współpracy. A także Tischnerowski przewodnik po najważniejszych wątkach papieskiego myślenia, zwieńczony pełnym niepokoju pytaniem: czy dorośniemy kiedyś do budowy takiego Kościoła, jaki budował Jan Paweł II?