Lidia Maksymowicz

LIDIA MAKSYMOWICZ – tak naprawdę nazywała się Luda Boczarowa. Urodziła się na Białorusi. W wieku 3 lat wraz z matką i dziadkami trafiła do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Wytatuowano jej na przedramieniu numer 70072. Przez wiele lat po opuszczeniu obozu zakrywała go plastrem, aby nie czuć się gorsza od innych. Podczas spotkania z papieżem Franciszek ucałował ten numer, co wzruszyło cały świat. Lidia nie usunęła tatuażu, ponieważ chce opowiadać o tym, co ją spotkało, kolejnym pokoleniom. Wierzy, że dzięki temu takie historie nie będą się powtarzały.

Lidia Maksymowicz – życie w obozie koncentracyjnym

Dziadkowie Lidii Maksymowicz zginęli od razu. Z kolei ona została oddzielona od matki i trafiła do bloku dziecięcego, gdzie była poddawana eksperymentom przez słynnego doktora Mengele. Ten testował na nich działanie szczepionek. Pobierał także krew od dzieci i w zamian wstrzykiwał sól fizjologiczną. Lidia Maksymowicz była na granicy śmierci. Mimo wszystko udało jej się przetrwać aż do momentu wyzwolenia obozu. Lidią Maksymowicz zajęła się mieszkanka Oświęcimia. To ona zabrała ją z obozu i otoczyła opieką. Po pewnym czasie Rydzikowscy adoptowali dziewczynkę, dzięki czemu zyskała polskie obywatelstwo. To właśnie wtedy otrzymała imię Lidia. Maksymowicz po latach postanowiła jednak poszukać swoich rodziców. Choć wszystko wskazywało na to, że prawdziwa mama Lidii zginęła w obozie, okazało się, że mieszka w ZSRR. Kobieta wyszła z Auschwitz w „marszu śmierci” i trafiła do obozu w Bergen-Belsen. Ona również szukała córki. Ich spotkaniu towarzyszyło wiele wzruszeń. Lidia mimo wszystko została w Polsce, ponieważ chciała być lojalna wobec swoich adopcyjnych rodziców.

Książka i film o historii Lidii Maksymowicz

Włosi, poruszeni historią Lidii Maksymowicz, postanowili nakręcić o niej film zatytułowany „Dziewczynka, która nie potrafiła nienawidzić”. W 2022 roku ukazała się książka Lidii Maksymowicz i Paolo Rodari. Nosi ona ten sam tytuł, co film.