Point of Retreat Colleen Hoover Książka

Layken i Willa połączyło uczucie. Pomimo młodego wieku życie postawiło na ich drodze dorosłe problemy. Oboje stracili rodziców, wychowują młodsze rodzeństwo. Łączy ich wiele. Wspólna pasja, doświadczenia, problemy i potrzeby. Pomimo trudności życia starają się cieszyć każdym dniem. Oboje wiedzą jak cenne jest życie.Pewnego dnia na drodze Willa staje jego dawna miłość. Przypadkowe spotkanie jest początkiem lawiny wydarzeń, które wystawią na próbę jego związek z Layken.„Czasami dwie osoby muszą się rozstać, aby uświadomić sobie, jak bardzo się nawzajem potrzebują".Czy Will podejmie właściwą decyzję? Czy można odzyskać nadszarpnięte zaufanie?Przyszedł czas na drugi tom debiutanckiej powieści Colleen Hoover. Po przeczytaniu „Slammed" wiedziałam, że muszę sięgnąć po kolejną część. Powiem krótko. Było warto.Bohaterowie i ich życie to jak bieg z przeszkodami. Jako czytelnik nie raz czułam wyboje życia, z którymi musieli się zmierzyć. Co jednak spowodowało, że tak ich polubiłam? Ich pozytywizm, poczucie humoru, ale i obowiązku, ich małe radości i lojalność względem siebie i innych.Widziałam, że książka zbiera również negatywne recenzje. Niektórzy uważają, że relacja bohaterów rozwija się zdecydowanie za szybko. Czy mi to przeszkadza? Ani trochę. Uważam, że to co pokazała nam autorka w tej książce to radość z życia, z tego co się ma oraz umiejętność doceniania ludzi, poszanowania swoich i cudzych uczuć. Kiedy los stawia nam na drodze osoby które chcemy kochać nie ma sensu marnować czasu. Życie jest zbyt krótkie.Na zakończenie powiem, że końcówka pierwszej części mocno mnie zaskoczyła, myślę że bardziej niż zakończenie książki. Czasami to czego się nie spodziewamy intryguje nas najbardziej. Tak było w tym przypadku. Zakończenie książki było troszkę przewidywalne, przez co w mojej ocenie mniej oddziaływało na emocje. Jednak to może o happy end tu chodzi.

"Czasami dwoje ludzi musi się rozstać, by zdać sobie sprawę z tego jak bardzo siebie potrzebują". ( jak bardzo nie są już sobie potrzebni - to już moje zdanie

"Czasami dwoje ludzi musi się rozstać, by zdać sobie sprawę z tego jak bardzo siebie potrzebują". ( jak bardzo nie są już sobie potrzebni - to już moje zdanie

Layken i Willa połączyło uczucie. Pomimo młodego wieku życie postawiło na ich drodze dorosłe problemy. Oboje stracili rodziców, wychowują młodsze rodzeństwo. Łączy ich wiele. Wspólna pasja, doświadczenia, problemy i potrzeby. Pomimo trudności życia starają się cieszyć każdym dniem. Oboje wiedzą jak cenne jest życie.Pewnego dnia na drodze Willa staje jego dawna miłość. Przypadkowe spotkanie jest początkiem lawiny wydarzeń, które wystawią na próbę jego związek z Layken.„Czasami dwie osoby muszą się rozstać, aby uświadomić sobie, jak bardzo się nawzajem potrzebują".Czy Will podejmie właściwą decyzję? Czy można odzyskać nadszarpnięte zaufanie?Przyszedł czas na drugi tom debiutanckiej powieści Colleen Hoover. Po przeczytaniu „Slammed" wiedziałam, że muszę sięgnąć po kolejną część. Powiem krótko. Było warto.Bohaterowie i ich życie to jak bieg z przeszkodami. Jako czytelnik nie raz czułam wyboje życia, z którymi musieli się zmierzyć. Co jednak spowodowało, że tak ich polubiłam? Ich pozytywizm, poczucie humoru, ale i obowiązku, ich małe radości i lojalność względem siebie i innych.Widziałam, że książka zbiera również negatywne recenzje. Niektórzy uważają, że relacja bohaterów rozwija się zdecydowanie za szybko. Czy mi to przeszkadza? Ani trochę. Uważam, że to co pokazała nam autorka w tej książce to radość z życia, z tego co się ma oraz umiejętność doceniania ludzi, poszanowania swoich i cudzych uczuć. Kiedy los stawia nam na drodze osoby które chcemy kochać nie ma sensu marnować czasu. Życie jest zbyt krótkie.Na zakończenie powiem, że końcówka pierwszej części mocno mnie zaskoczyła, myślę że bardziej niż zakończenie książki. Czasami to czego się nie spodziewamy intryguje nas najbardziej. Tak było w tym przypadku. Zakończenie książki było troszkę przewidywalne, przez co w mojej ocenie mniej oddziaływało na emocje. Jednak to może o happy end tu chodzi.