Miecze Europy Górewicz Igor D. Książka

Robert Graves (1895-1985) był poetą z przekonania, powieściopisarzem dla zarobku i badaczem tradycji z namiętności. "Biała Bogini" (1948, wydanie rozszerzone: 1961) powstała między dwoma najbardziej znanymi u nas dziełami tego angielskiego twórcy: powieścią "Ja, Klaudiusz" (1934) i "Mitami greckimi"(1955). Graves wysuwa kontrowersyjne hipotezy, które nadają jego dziełu wprost sensacyjny charakter. Czytelnik wraz z autorem tropi ślady domniemanej tytułowej bogini w obrzędach i mitach starożytnej Irlandii i Brytanii. Te kruchy tradycji zawierają, zdaniem Gravesa, przekaz o pradawnym powszechnym kulcie tego bóstwa: bogini o wielu imionach, swoistej prototypowej religii. "Biała Bogini" to dzisiaj dzieło "kultowe", które niezależnie od kontrowersyjnej tezy jest prawdziwą kopalnią wiedzy o mitologii różnych kultur i o historii religii.

Nauczenie katechizmu ma jednak nie tylko ten cel, żeby oświecać rozum ludzki, lecz także i to przede wszystkim, żeby nakłonić wolę ludzką do urządzenia życia i obyczajów zgodnie z przykazaniami nauki chrześcijańskiej. (Z Przedmowy kard. Gasparriego) Katechizm katolicki dla osób dorosłych, które pragną zdobyć pełniejszą znajomość nauki katolickiej, bo tak brzmi pełny tytuł katechizmu, to dzieło kardynała Piotra Gasparriego (1852-1934). Katechizm ten zawiera wykładnię najważniejszych zasad wiary, moralności i kultu, do których przestrzegania zobowiązani są wierni Kościoła katolickiego. Wszystko, co obejmuje, jest wyrażone systematycznie, porządnie, zwięźle i krótko, aby żaden wyraz, tym bardziej pytanie, nie okazało się zbytecznym i niepotrzebnym. Napisany został w formie pytań i odpowiedzi: jest ona z dawien w Kościele praktykowana i używana, a podzielona na małe ustępy, chroni od zamieszania, ułatwia punkty godniejsze widzenia, a przez to i zapamiętanie rzeczy.

Witold Pilecki, niezapomniana postać w polskiej historii, dobrowolny więzień Auschwitz, skazany na karę śmierci w 1948 roku. Książka jest przedstawieniem historii Witolda Pileckiego poprzez fotografie zebrane z całego życia rotmistrza, zawiera także fragmenty listów i raportu spisanego z pobytu w obozie w Oświęcimiu. Dobrowolne udanie się Witolda Pileckiego do obozu Auschwitz, a potem pozostanie w nim przez prawie trzy lata było być może jednym z najbardziej bohaterskich czynów, jakich kiedykolwiek dokonano, ale nie był to jedyny dowód jego męstwa i nie z tego powodu stracił życie. Timothy Snyder (ze wstępu)

Michael Coogan, znany w świecie amerykański biblista, w najnowszej (2010), sensacyjnej książce rozważa kwestie seksu w Biblii, zwłaszcza w Starym Testamencie. Schematyczna, by nie rzec bezmyślna lektura tekstów biblijnych często nie pozwala dostrzec w nich pewnych osobliwych, a nawet szokujących rzeczy. Do tej deformacji przyczyniają się też „oszustwa” uładzonego przekładu. Coogan na nowo odczytuje Biblię zarówno co do jej społeczno-kulturowego sensu, jak i czysto filologicznie. Sięgając do niezrozumiałych czasem w literalnym znaczeniu wersetów, warto zajrzeć najpierw do książki Coogana, by dowiedzieć się, że „poznać” oznaczało po hebrajsku także „uprawiać seks”, „stopy” to synonim genitaliów, Sodoma wcale nie zgrzeszyła sodomią, lecz złą „polityką społeczną”, a Jahwe był (jednak) płci męskiej i miał żonę. Księga Ezechiela szokuje pornograficznym językiem, a seks jest obecny w całej Biblii. Jednocześnie odpowiedź na pytanie o jej stosunek do homoseksualizmu, stosunków pozamałżeńskich i w ogóle „wartości rodzinnych” nie jest łatwa. Zadanie, jakiego Coogan się podjął, polega właśnie na wydobyciu tego, co Biblia „naprawdę” (filologicznie, faktualnie) mówi. Dopiero wtedy bowiem będzie się można na nią zasadnie powołać w kwestiach obchodzących dzisiejszego człowieka.

Anioły i ludzie współistnieją i współdziałają ze sobą od zarania dziejów. We wszystkich kulturach i epokach historycznych można znaleźć dowody na istnienie i oddziaływanie duchowego królestwa. Nasi przodkowie byli połączeni z siłami, które objawiały się we wszystkim, co żywe. Ludami, które szczególnie podkreślały istnienie sił niebiańskich, były plemiona indiańskie Hopiów, Nawahów, Inków, Azteków, wysoko rozwinięte cywilizacje europejskie i orientalne Egipcjan, Rzymian, Persów, Greków, jak również wspólnoty religijne żydowskich kabalistów, hindusów, japońskich szintoistów, muzułmanów, chrześcijan itd. Egzystencja aniołów była przyjmowana za całkiem oczywistą przez wielkich wybrańców, myślicieli i pisarzy wszystkich czasów. Do oświeconych należeli m.in.: Abraham, Mojżesz, Jezus, Hermes Trismegistos, Zaratustra, Tales, Pitagoras, Tertulian, Homer, Sokrates, Platon, Hieronim, Paracelsus, Tomasz Moore (por. „Obecność Mistrzów”, Dodatek). Według starych podań anioły pozostawały w bezpośrednim kontakcie z ludźmi już w czasach Honocha, Abrahama, Mojżesza itd. Wielu ludzi uważa, że w dzisiejszych czasach anioły nie zajmują się już więcej naszymi problemami. Jednak Bóg nie opuścił ludzi w żadnym stuleciu i w żadnej epoce. Jego wieczne światło i pomoc niebiańskich legionów spływa na nas niezależnie od czasu. Aniołowie pomagają dziś ludziom tak samo jak w epokach poprzednich. Boskie Objawienie nie ma początku ani końca. Anioły w znaczącym stopniu przyczyniają się do duchowego rozwoju w naszym życiu osobistym. Prowadzą nas ku boskiemu światłu. Anioły, które współpracują z całą ludzkością, są odpowiedzialne za sprzyjanie naszemu rozwojowi i pomyślności oraz podawanie nam ręki na drodze do jedności z boskością. Anioły cieszą się z każdego człowieka, który je przywołuje, który o nich myśli lub który jest z nimi w jakikolwiek sposób połączony. Spieszą służyć mu w rozwoju duchowym. Ta książka o aniołach powinna przyczynić się do poszerzenia wiedzy o naszych „świetlistych pomocnikach”, wyjaśnienia zakresu ich działania oraz otworzenia naszych serc, abyśmy dojrzeli do kontynuowania współpracy ze swoimi niewidzialnymi przyjaciółmi. Pragnę w niej przekazać jedynie zarys anielskiego państwa i udzielić wam pomocy w poszerzeniu waszych własnych możliwości i w pracy nad nowym pojmowaniem Bytu.

Nie jest to poradnik, z którego dowiesz się, jak w miesiąc zarobić milion na giełdzie. Nie jest to podręcznik, w którym znajdziesz oderwaną od rzeczywistości teorię. To książka, w której doświadczony inwestor podpowiada, jak inwestując długoterminowo na giełdzie możesz zabezpieczyć finansową przyszłość swoją i bliskich. Przekleństwem giełdy jest to, że zdecydowana większość inwestorów chce w bardzo krótkim czasie osiągać ponadprzeciętne wyniki. Rozentuzjazmowany tłum kupuje akcje, tylko i wyłącznie z tego powodu, że zyskują na wartości. Skoro robi tak sąsiad, kolega z pracy, teść, a w dodatku przy każdej okazji chwalą się osiąganymi zyskami, to dlaczego nie mielibyśmy tak zrobić i my? Niestety takie stadne zachowanie powoduje tworzenie się ekstremów na rynku – euforycznych wzrostów na końcu hossy i panicznych wyprzedaży podczas dołków bessy – kiedy można stracić pieniądze. Inwestorzy, w pościgu za łatwym i szybkim profitem, nie tylko pochopnie kupują i sprzedają akcje, ale też dają zarobić przede wszystkim swojemu domowi maklerskiemu – płacąc wysokie prowizje. Jeśli doda się do tego podatek, który trzeba uiścić od zyskownych transakcji, okazuje się, że zyski z krótkoterminowych spekulacji nagle znikają. Albert Rokicki zaprasza Cię do świata długoterminowego inwestowania w wartość, czyli w dobrze wyselekcjonowane spółki giełdowe. Na konkretnych przykładach pokazuje mechanizmy rynkowe (czynniki kształtujące zmiany cen, zachowania uczestników rynku), techniczne (składanie zleceń, system notowań) oraz psychologiczne (panowanie nad emocjami). Przeczytaj, jak możesz spokojnie inwestować i naprawdę zarabiać. Informacja o autorze/ redaktorze: Albert Rokicki - inwestor giełdowy z ponad 17-letnim doświadczeniem. Autor najstarszego i najpopularniejszego w Polsce bloga o inwestowaniu na giełdzie. Ekonomista i niezależny analityk rynku akcji. Prowadzi wykłady na uczelniach wyższych oraz podczas konferencji Stowarzyszenia Inwestorów Indywidualnych. Regularnie publikuje artykuły w mediach branżowych. Zwolennik analizy fundamentalnej, czyli rzetelnej oceny kondycji finansowej spółek oraz uczciwości i kompetencji ich zarządów.

Przewodnik po współczesnych koncepcjach narracji i zbiór zasad rządzących życiem i światem opowieści, w sposób zrozumiały dla każdego, kto słowa czyni pięknymi. Scenarzysta odnajdzie tu pomocne narzędzia do kształtowania fabuły. Pisarz wzbogaci warsztat i znajdzie w tej książce odpowiedzi na wiele nurtujących go pytań.

Graj trikiem to kolejny z alamanachów Mistrza Gry. Podręcznik w całości poświęcony jest przygotowaniu sesji RPG. Dziesiątki porad dotyczą tego jak zaskoczyć graczy i pogłębić atmosferę na sesji poprzez odpowiednie przygotowanie miejsca do gry, dobranie muzyki, oświetlenia, czy specjalnych gadżetów na sesję. Graj trikiem składa się z następujących rozdziałów: – miejsce – światło – muzyka – gadżety – wstępy – kości – listy – czas – mapy Z podręcznika Mistrzowie Gry poznają szereg sztuczek pozwalających wykonać niezwykłe listy na sesję, mapy, dowiedzą się jak wykorzystać kości, by zwiększyć emocje na sesji, jak rozpocząć przygodę, jak zaskoczyć graczy niezwykłym gadżetem oddającym nastrój miejsca, w którym toczy się przygoda.

Ikony i piktogramy są wszechobecne w codziennym życiu. Są to znaki, które przekazują komunikaty bez użycia słów. Dzięki nim uzyskujemy natychmiastowy dostęp do interfejsów naszych urządzeń elektronicznych. Pomagają nam również z pominięciem wszelkich barier językowych i kulturowych odnaleźć się w oznakowanych przestrzeniach. Jest to praktyczna publikacja zawierająca studia przypadków, schematy, diagramy i przejrzyste przykłady zastosowań w różnych kontekstach, mające na celu objaśnienie takich zagadnień, jak: stosowanie siatki, digitalizacja piktogramu, przeprowadzanie korekty optycznej czy projektowanie ikon i piktogramów na podstawie krojów pisma.Projektowanie ikon i piktogramów może być doskonałym podręcznikiem dla studentów, a dla zawodowych grafików pomocą w trakcie pracy nad ustalaniem formy, która spełniając funkcję informacyjną – najistotniejszą z punktu widzenia odbiorcy – winna być precyzyjna i oszczędna.

Nowe wydanie światowego bestsellera literatury popularnonaukowej, część pasjonującej serii „50 idei, które powinieneś znać”. Jak powstawały malowidła ścienne w starożytnym Egipcie? Dlaczego Leonardo da Vinci pozostawił tak wiele nieukończonych projektów? Kto jako pierwszy użył określenia „impresjonizm”? Czym była sztuka ziemi? Jeżeli kiedykolwiek nurtowały cię te pytania, odpowiedzi znajdziesz w tej książce, będącej znakomitym wprowadzeniem do świata sztuki. W 50 krótkich i wciągających esejach autorka odkrywa przed czytelnikami tajniki arcydzieł – od prehistorycznych malowideł naskalnych po sztukę nowych mediów. Prezentuje wiodące nurty artystyczne, style, odsłania kulisy powstawania słynnych obrazów, opowiada o funkcjach, jakie malarstwo czy rzeźba pełniły przez wieki, objaśnia znaczenie fachowych terminów. Szuka odpowiedzi na pytanie, dlaczego połączenie różnych elementów: tradycji, technik, materiałów, technologii, otoczenia, wydarzeń społecznych i politycznych oraz osobowości twórcy zaowocowało powstaniem niespodziewanych, inspirujących lub zaskakujących innowacji w dziedzinie historii sztuki. 50 idei, które powinieneś znać to seria książek wprowadzających w fascynujący świat pytań i zagadnień – tych trudnych oraz tych zupełnie podstawowych – które od dawna towarzyszą ludzkości w misji zrozumienia świata. Seria prezentuje najważniejsze teorie i idee z głównych dziedzin wiedzy, stanowiąc świetny punkt wyjścia do dalszej nauki. Obowiązkowa lektura dla każdego początkującego erudyty!

Barwna mozaika starożytnego chrześcijaństwa Apokryfy otwierają przed nami świat wyobrażeń zwykłych chrześcijan, ich próby zrozumienia i wyrażenia trudnych nauk teologicznych w prostych obrazach. To także zapis starań uczynienia postaci Jezusa bliższą. ks. prof. Marek Starowieyski Kiedy przybyli do pewnej jaskini i chcieli w niej odpocząć, Maryja zeszła z osiołka i siadła, trzymając na kolanach Jezusa. Była tam Maryja, a z nią również trzech chłopców [sług] i jedna dziewczyna, którzy towarzyszyli im w drodze. Nagle z groty wyszło wiele smoków, na których widok dzieci zaczęły krzyczeć ze strachu. Wtedy Pan, który nie skończył jeszcze dwu lat, zsunąwszy się z kolan matki, stanął przed smokami, one zaś oddały Mu hołd i odeszły. I wtedy spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka psalmistę: "Chwalcie Pana z ziemi, smoki i wszystkie głębiny morskie". Fragment Ewangelii Pseudo-Mateusza Apokryfy Nowego Testamentu to owoc ponad trzydziestu lat pracy ks. prof. Marka Starowieyskiego i jego współpracowników. Jest to najobszerniejszy wybór apokryfów dostępny w języku polskim. W każdym tomie, poza przekładami i poprzedzającymi je wprowadzeniami, czytelnik znajdzie również dokładną bibliografię oraz szczegółowe przypisy sygnalizujące cytaty lub nawiązania do Ksiąg Świętych, co niejednokrotnie jest kluczem do pełnego zrozumienia apokryfu.

Inkwizycja – historyczna konieczność czy diabelska pokusa? Spośród rozmaitych ciemnych kart historii Kościoła inkwizycja szczególnie mocno działa na wyobraźnię. Stosy, tortury, polowania na heretyków, Żydów i czarownice. Tysiące ofiar i wszechogarniający lęk. Tak ją postrzegamy. Jak było naprawdę? W jaki sposób narodziła się w Kościele idea przymuszania do wiary i tropienia odstępców? Czym były „okresy łaski”, jak dzięki inkwizycji ukształtowało się sądownictwo? Kogo torturowano i kiedy masowo palono stosy? Czy opowieści o inkwizytorskiej bezwzględności są przesadzone? Poszerzone, drugie wydanie książki abp. Grzegorza Rysia jest teologiczno-historycznym przewodnikiem po czasach, które z dzisiejszej perspektywy niełatwo zrozumieć, opowieścią o ówczesnym Kościele i jego własnej wizji siebie. W znacznej mierze jest jednak głosem ostrzeżenia przed pokusą stworzenia Kościoła totalitarnego w miejsce powszechnego. To nie obrona inkwizycji. To próba zrozumienia jednego z najboleśniejszych fragmentów historii Kościoła i doszukania się przyczyn tego zjawiska – jego powstania i trwałości. Zrozumienie nie przynosi usprawiedliwienia, ale raczej przestrogę. Na przyszłość.

Przewodnik po stylach piwnych to pierwsza na polskim rynku książka poświęcona stylom piwnym, opisująca wszystkie style, również te, które pojawiły się na rynku jako najnowsze trendy. Wraz z rewolucją piwną na polskim rynku nastąpił wysyp nowych rodzajów tego napoju, często brzmiących wręcz egzotycznie, jak np. piwa kwaśne, dzikie czy wymrażane. Niniejszy poradnik ma pomóc czytelnikowi-piwoszowi odnaleźć się wśród tak wielu gatunków piwa, z zwracającymi uwagę na etykietach, lecz niekoniecznie wiele mówiącymi, skrótami, jak IPA, APA, AIPA, DDH, RIS, czy nazwami w rodzaju bitter, gose, saison, wee heavy. Czym różnią się porter, stout lub barleywine? Czy koźlak i bock to to samo? Czy porter bałtycki pochodzi z Polski? Przewodnik… ma na celu przybliżyć konsumentom poszczególne rodzaje piw, ich wyznaczniki, cechy charakterystyczne, historię, a także najlepsze przykłady spośród piw polskich i zagranicznych.

Książka dla wszystkich mężczyzn i tych, którzy ich kochają Gdyby ludzkość poświęcała tyle uwagi Kosmosowi, co problemom z penisem, czytałbyś tę książkę na Marsie. Czas najwyższy, by odrzucić mity i mętne porady doktora Google i stać się świadomym użytkownikiem męskiego sprzętu. Ten przewodnik po męskiej seksualności sprawi, że mężczyźni poczują dumę z własnego ciała. • Czy mężczyźni naprawdę myślą o seksie co siedem sekund? • Dlaczego kochankowie zasypiają tuż po orgazmie? • Czy potencja ma coś wspólnego z kolarstwem? • Co z tym męskim punktem G? • I wreszcie: czy rozmiar naprawdę ma znaczenie? Sturla Pilskog jest prawdopodobnie najbardziej błyskotliwym urologiem na świecie. W tej książce jasno i logicznie odpowiada na wiele pytań dręczących pacjentów, a po drodze snuje barwne opowieści o starożytnej viagrze, organach amerykańskich prezydentów i pośmiertnych przygodach klejnotu Napoleona. FRAGMENT KSIĄŻKI: Historyczny ideał penisa Rzeźby pochodzące ze starożytnej Grecji przedstawiają mężczyzn o imponujących parametrach fizycznych. Są wysocy, atletyczni, a pod ich skórą drgają nabrzmiałe, dobrze widoczne mięśnie. Na pierwszy rzut oka wygląda więc, że greckie przemyślenia na temat doskonałego męskiego ciała zgadzają się z ideałem mężczyzny naszych czasów. Jeśli jednak przyjrzymy się tym rzeźbom nieco dokładniej, zauważymy, że jeden drobiazg wyraźnie różni je od ideału naszej epoki: organy płciowe są nieduże, wręcz maleńkie. Rzeczywiście ich rozmiar jest znacznie mniejszy niż przeciętny. Przyczynę tego, że niewielki penis był uważany za cechę pozytywną, znajdziemy w mitologii. Starożytni Grecy wierzyli w cały szereg bogów, duchów, gigantów i w inne mitologiczne istoty, które aktywnie uczestniczyły w życiu na ziemi. Do najbardziej znanych należeli satyrowie, mieszkające w dziczy męskie istoty, znane z nienasyconego apetytu na seks. Satyrowie byli opisywani na różne osoby, ale najbardziej znany wizerunek przedstawia istotę będącą mieszanką mężczyzny i kozła, z wielkim fallusem w pełnym wzwodzie. Uważano ich za głupich, prymitywnych i zdradliwych, a więc absolutne przeciwieństwo ówczesnego ideału cywilizowanego mężczyzny. Niewielki organ był zatem uważany za znak, że jego posiadacz kontroluje popędy i nie pozwala, by kierowały nim impulsy oraz pragnienie ulotnej rozkoszy. Rozmiar normalny Powtórzmy: co trzeci mężczyzna uważa, że jego organ jest za mały. Wynika to z nieporozumienia w kwestii normalnego rozmiaru, za co winę w pewnym stopniu ponosi branża pornograficzna. Chłopcy i mężczyźni od młodych lat oglądają pornografię w internecie, gdzie od różnych form seksu dzieli użytkownika zaledwie parę kliknięć. W filmach porno bardziej niż zdolności aktorskie liczą się inne kwalifikacje, a aktorzy często stają się niefortunnymi wzorcami, z którymi wielu się porównuje. Istnieje inna hipoteza tłumacząca, dlaczego wielu mężczyzn nie docenia wielkości swojego penisa. Otóż dzieci, które obserwują starszych chłopców i mężczyzn, nie wierzą, że ich własny narząd kiedykolwiek stanie się tak wielki. U wielu przekonanie to pozostaje silne aż do dorosłości. Wygląda więc na to, że nieświadomość samych mężczyzn zdejmuje z pornografii część odpowiedzialności za poczucie gorszości. Średnia Przeprowadzono różne badania dotyczące wielkości penisa. Opierają się one w dużym stopniu na deklaracjach, mają więc spore słabości ‒ między innymi taką, że w badaniach takich chętnie uczestniczą przede wszystkim mężczyźni zadowoleni z długości swojego organu. Okazało się również, że panowie często dodają sobie centymetr lub dwa. Pierwsze badanie opierające się na pomiarach wykonanych przez personel służby zdrowia przeprowadzono w roku 2015, a opracowano je w King’s College w Londynie. Było to badanie zbiorcze bazujące na 17 innych badaniach z całego świata i obejmowało ponad 15 000 mężczyzn. Wyniki pokazują, że przeciętna długość penisa we wzwodzie wynosi 13,1 cm, podczas gdy w stanie miękkim średnia to 9,2 cm. Równie ważna jak długość jest grubość, a tu stwierdzono, że przeciętny sztywny organ ma obwód 11,6 cm. Badacze wzięli się również za bary z mitami na temat związku między rozmiarem penisa a wielkością stóp czy długością palców. Mity te zostały zdecydowanie obalone. Duże buty mówią więc niewiele o tym, jak dobrze natura wyposażyła mężczyznę. Jedyny punkt, w którym znaleziono pewne powiązanie, to zależność między wzrostem a długością penisa, ale nawet tutaj korelacja jest bardzo słaba. Picuś i pracuś Naturalny wydaje się domysł, że im większy jest organ w zwisie, tym większy będzie, gdy zesztywnieje. Wiele badań udowodniło, że to nieprawda. Duży wiotki organ niewiele rośnie w stanie wzwodu, podczas gdy penis niewielki po wypełnieniu krwią może stać się ogromny. Od tego wzięły się angielskie określenia grower i shower, co można by po polsku oddać jako pracuś i picuś. Przeprowadzone w 2014 roku badanie pozwoliło zdefiniować penisa, który po zesztywnieniu zwiększa długość o ponad 4 centymetry, jako pracusia. Jeśli różnica jest mniejsza od 4 cm, to mówimy o picusiu. To samo badanie pokazało, że trzech na czterech mężczyzn należy do drugiej grupy, a reszta do pierwszej. Istnieje oczywiście pewien związek. Organ, który jest potężny i gruby w stanie zwisu, nie skurczy się przecież we wzwodzie, ale jednocześnie nie będzie o wiele większy niż na początku. I podobnie, niewielkich rozmiarów narząd raczej nie osiągnie imponującej wielkości, gdy obudzi się do życia. Podobnie jak w wielu innych obszarach naszego życia, nie należy oceniać książki po okładce. Czy wielkość ma znaczenie? Możemy prowadzić długie dyskusje na temat średniej i odmian normalności, ale najważniejsze pytanie brzmi oczywiście: czy wielkość ma znaczenie? Czy duży organ ułatwi znalezienie partnerki? I czy duży penis zwiększy szansę na jej zadowolenie? Odpowiedź na oba te pytania to zdecydowane: tjaaaa… Ludzki penis jest całkiem spory w porównaniu z penisami większości pozostałych naczelnych. Taki na przykład goryl nie ma co z nami konkurować, ponieważ wśród tych zwierząt rzadko spotyka się narząd o długości przekraczającej cztery centymetry w stanie sztywnym. A to u ssaka, który może spokojnie ważyć 200 kilogramów. Męska część ludzkości wyhodowała tak imponujące organy rozrodcze prawdopodobnie dlatego, że kobiety wykorzystywały wielkość penisa jako kryterium wyboru partnera. Zgodnie z teorią doboru naturalnego Darwina, ewolucja stopniowo faworyzowała mężczyzn z dużymi członkami. Funkcjonowało to oczywiście przede wszystkim wtedy, gdy poruszaliśmy się mniej lub bardziej nago, tak że potencjalne partnerki mogły bez przeszkód oceniać walory panów. W naszych czasach tylko nieliczne kobiety mają okazję ocenić wielkość organu, zanim dojdzie do intymnych chwil. Wyjątkiem są te, którym mężczyźni nieproszeni przesyłają kutafotki. Jak jednak wskazują badania, wątpliwe, by była to ze strony nadawców udana strategia. Choć możliwości oceny wielkości penisa potencjalnych partnerów są ograniczone, przeprowadzono badania kobiecych preferencji. Ich wyniki dowodzą, że wielkość rzeczywiście ma pewne znaczenie, jednak znacznie mniejsze, niż wielu uważa. W jednej z prac stwierdza się, że męska siła przyciągania rośnie tym bardziej, im większy jest organ w stanie zwiotczałym. Sprawdza się to jednak tylko do pewnego momentu. Gdy długość zwisającego penisa przekracza 7,6 cm, atrakcyjność przestaje rosnąć niezależnie od rozmiarów. W badaniu tym porównywano ponadto dwie inne cechy: sylwetkę i wzrost. Dla postrzegania męskiego ciała jako atrakcyjnego przez kobiety zdecydowanie najważniejsza jest sylwetka, podczas gdy wzrost i penis wypadają mniej więcej tak samo. Badano tutaj, co wolą kobiety, gdy mogą swobodnie wybierać między zwisającymi członkami, jednakże, jak już wiemy, rozmiar w tym stanie nie powie nam, jaką wielkość organ osiągnie po usztywnieniu. Aby dowiedzieć się, czy panie preferują jakiś rozmiar penisa w pełnej gotowości do działania, kalifornijscy naukowcy przeprowadzili inne badanie, w którym wykorzystali drukarkę 3D do stworzenia modeli prącia o różnej długości (od 10,2 do 21,6 cm) i grubości (obwód od 6,6 do 17,7 cm). Również tutaj okazało się, że kobiety wolą członki plasujące się w górnej połówce skali, warto jednak zwrócić uwagę, że idealny penis wcale nie był tym największym. Gdy poproszono panie o wybranie takiego, jaki chciałyby widzieć u przyszłego małżonka, miał on długość 16 cm, a obwód 12,2 cm. Nie jest to więc wiele ponad średnią wielkość tego organu w naszej części świata. Innym ciekawym wnioskiem z badania jest fakt, że kobiety poszukujące krótkotrwałej relacji, na przykład skoku w bok lub partnera na jedną noc, wskazywały prącie większe niż w przypadku potencjalnego męża. Jurny ogier jest więc dobry na krótki dystans, lecz w dłuższej perspektywie panie wolą wiernego i wytrwałego konia roboczego. Wszystkie poważne badania z tego obszaru obejmowały relacje heteroseksualne, nie wiadomo więc, czy przedstawiciele innych preferencji mają inne ideały. We wszystkich badaniach dotyczących tego tematu wspólne jest to, że kobiety nigdy nie przywiązują największej wagi do wielkości penisa. Wyższe miejsca na liście zajmują poczucie humoru, inteligencja, uprzejmość, sylwetka i wiele innych cech. Najcenniejszym być może wnioskiem z badań jest to, że 85% wszystkich kobiet wyraża zadowolenie z wielkości mężowskiego organu. Ważne więc jest przede wszystkim, jak jest on użytkowany.

Generał Erich Ludendorff (1865-1937) był jednym z czołowych niemieckich dowódców w czasie pierwszej wojny światowej, m.in. współautorem zwycięstwa nad Rosjanami pod Tannenbergiem w 1914 roku. W latach 1916-1918 jako generalny kwatermistrz armii niemieckiej koordynował wysiłek wojenny Rzeszy. Po klęsce należał do krytyków Republiki Weimarskiej i upowszechniał legendę o „zdradzieckim ciosie w plecy” zadanym armii niemieckiej przez rewolucyjną lewicę. Wspierał ruch narodowosocjalistyczny Adolfa Hitlera, m.in. podczas nieudanego puczu w Monachium w 1923 roku. Jego książka „Wojna totalna” („Der Totale Krieg”), wydana w 1935 roku, jest przede wszystkim dziełem politycznym, a nie podręcznikiem strategii wojskowej. Ludendorff twierdzi, że „wszystko jest wojną”, a pokój stanowi jedynie krótki czas pomiędzy kolejnymi konfliktami zbrojnymi. Z tych powodów naród niemiecki i wszelkie aspekty życia społecznego powinny być podporządkowane potrzebom armii. Z kolei celem wojny jest pokonanie wroga wszelkimi dostępnymi metodami. Zadaniem Ludendorffa najlepszym sposobem na osiągnięcie zwycięstwa jest uderzenie w społeczeństwo przeciwnika, które osłabi jego armię. Tezy generała wpisywały się w agresywną politykę Hitlera, który po dojściu do władzy parł do kolejnej wojny o panowanie Niemiec nad światem. Autorem wstępu i opracowania książki jest prof. Grzegorz Kucharczyk, znawca dziejów Niemiec.

Jak pisać i redagować to drugie wydanie tego tytułu, zaktualizowane i poszerzone o nowe przykłady treści wzorów użytkowych. Poradnik składa się z dwóch części. Pierwsza z nich pt. Poradnik redaktora. Zasady opracowania edytorsko-typograficznego tekstów w języku polskim to kompendium wiedzy z zakresu edytorstwa i typografii. Jak piszą autorzy w jej wstępie: Warunkiem tworzenia poprawnych publikacji jest wszakże nabycie stosownej wiedzy z zakresu edytorstwa i typografii, która to wiedza była do niedawna domeną środowisk profesjonalnie związanych z branżą wydawniczo-poligraficzną – redaktorów merytorycznych i technicznych, korektorów, łamaczy tekstu, grafików itd. Wiedzę tę przybliża niniejsze opracowanie, które stanowi swego rodzaju kodyfikację norm wydawniczych w zakresie opracowania redakcyjnego tekstu. Druga część pt. Wzory tekstów użytkowych zawiera opisy struktury i przykłady realizacji 55 gatunków tekstów użytkowych występujących we współczesnej polszczyźnie publicznej. W drugim wydaniu autorzy rozszerzyli dobór przykładów w różnych gatunkach tekstów o te treści, które w ostatnich latach zaczęły pojawiać się częściej. Są więc nawiązania do korespondencji przez internet i w mediach społecznościowych, do prezentacji w formie slajdów; podane są nowe wzory np. listu motywacyjnego, scenariusza przeprowadzenia rozmowy kwalifikacyjnej czy budowy treści komunikatu poczty głosowej w telefonie komórkowym. Niektóre wzory tekstów użytkowych zostały wzbogacone o przykładowe treści szczególnie przydatne i wykorzystywane w ostatnim czasie. Dotyczy to m.in. postu w mediach społecznościowych, wątku na forum czy opinii pisanych przez kupujących produkt w sklepie internetowym.

Sukces czytelniczy wywiadu-rzeki, pt. Bóg, Biblia, Mesjasz, stał się impulsem do kolejnych twórczych dokonań Grzegorza Górnego i Rafała Tichego. Otrzymujemy oto kolejny tom pasjonujących rozmów. Tym razem wybitny biblista, ks. prof. W. Chrostowski opowiada dziennikarzom o swoim zaangażowaniu w dialog katolicko- i polsko-żydowski. Podaje przy tym szereg mało znanych faktów, pokazując kulisy i bezdroża tego skomplikowanego procesu. Przedstawia m.in. okoliczności wielu ważnych i nagłośnionych medialnie wydarzeń, jak np. konfliktu o Karmel czy sporu o krzyż w Oświęcimiu. Pomimo zasady tzw. "politycznej poprawności" ukazuje rzeczywisty stan i perspektywy relacji Kościoła z Żydami i z judaizmem.

Sztuka i percepcja wzrokowa mówi o procesie percepcji w ujęciu psychologicznym i opisuje jak oko percypującego organizuje postrzegany materiał w odniesieniu do psychologicznych uwarunkowań. „Oczywiste stało się, że cechy, którymi wyróżnia się praca myśliciela i artysty, charakteryzują każdą czynność umysłu. Także psychologowie zaczęli dostrzegać, że fakt ten nie jest przypadkowy: różne zdolności umysłu podlegają tym samym prawom, ponieważ umysł zawsze działa jako całość. Każde postrzeganie jest również myśleniem, każde rozumowanie – intuicją, każda obserwacja – odkryciem.” R. Arnheim „W Ego i Id Freud argumentował, że proces myślowy, nie mówiąc nic o świadomej intelektualnej pracy, nie może istnieć w niesforności doświadczenia wizualnego. Rudolf Arnheim pokazał nam nie tylko jak błędne było to przekonanie, ułożył gramatykę form z niezwykłą ostrością i nauczył nas jak ją odczytywać.” J. Fineberg „Jasne, bezpośrednie, elastyczne pisarstwo wzmocnione wieloma ilustracjami… z których żadna nie jest zbyteczna” - Journal of Aesthetics and Art Criticism

Paweł Szczepanik w sposób syntetyczny podejmuje niełatwą próbę zgłębienia wiedzy na temat słowiańskich zaświatów widzianych przez pryzmat nielicznych w gruncie rzeczy źródeł pisanych, fascynujących źródeł folklorystycznych, wymownych źródeł językoznawczych i bezcennych jak uzasadnia, świetnie znanych mu źródeł archeologicznych. Na tej podstawie buduje On swoją, wielce erudycyjną,wizję słowiańskiego Kosmosu zabierając Czytelnika w interesującą podróż po różnych jego rewirach, pełnych bogów, demonów i zmarłych. Przybliżając kolejne elementy mitu kosmologicznego posiłkuje się różnymi odniesieniami do osiągnięć współczesnej humanistyki, co pozwala nie tylko zorientować się na temat aktualnego stanu badań obejmujących to zagadnienie ale również przybliżyć tok rozumowania Autora z łatwością poruszającego się w tej niełatwej przecież, abstrakcyjnej materii. Wielką zaletą książki jest to, że w pełni spełniając wszelkie kryteria opracowania naukowego napisana jest językiem wielce przystępnym, pozwalającym na lekturę nie tylko specjalistom, ale również mniej przygotowanym merytorycznie Czytelnikom zafascynowanym tematyką religijności Słowian.

Książka Anity Sarny i Karoliny Krupeckiej "Wiedźmin. Oficjalna księga kucharska" Wyrusz w smakowitą wędrówkę, w trakcie której odkryjesz receptury inspirowane kulinarnie bogatym dziedzictwem świata Wiedźmina. Przepisy zebrane i spisane przez kulinarną przewodniczkę zabiorą cię do miejsc znanych z opowieści starych gawędziarzy, opasłych oxenfurckich tomiszczy czy też ballad mistrza Jaskra. Spędź wieczór w Białym Sadzie przy misce aromatycznej mahakamskiej zalewajki lub pysznym deserze z soczystych pieczonych owoców. Przejedź piaszczystym traktem w drogę do Velen, gdzie poznasz smak domowego posiłku przygotowywanego przez gościnnych mieszkańców tamtejszych wiosek. Skosztuj przekąsek na targu w Oxenfurcie i poznaj prawdziwą feerię lokalnych i cudownie egzotycznych smaków w novigradzkim porcie. Wsiądź na statek płynący na mroźne Skellige, gdzie przyrządzone w wyspiarskim stylu ryby popija się grzanym piwem, albo ucztuj w najlepszych austeriach i skąpanych słońcem winiarniach Toussaint oraz Beauclair. Odkryj też kulinarne sekrety skrywane przez niepozorny, podniszczony dziennik… "Wiedźmin. Oficjalna księga kucharska" - książka Sarny i Krupeckiej Wiedźmin. Oficjalna księga kucharska pozwoli ci przenieść się wraz z twoją kuchnią do świata pełnego kuszących zapachów i smaków, wykreowanego przez Anitę Sarnę i Karolinę Krupecką – autorki Witcher Kitchen i Nerds’ Kitchen. Książkę otwiera przedmowa Andrzeja Sapkowskiego, mistrza słowa, bez którego niniejsza księga nigdy by nie powstała.

NOWE, JUBILEUSZOWE WYDANIE KSIĄŻKI NA 40-LECIE NIEKWESTIONOWANEJ LEGENDY DEATH METALU – ZESPOŁU VADER Drugie wydanie zostało wzbogacone o nowe rozdziały, opisujące historię zespołu z ostatnich kilku lat, fotografie niepublikowane w poprzedniej książce i kompletną dyskografię. Jak postrzegała Vadera rodzima konkurencja z końca lat 80. i początku lat 90. i czemu akurat zespołowi z Olsztyna się udało? Co jest największym sukcesem grupy według jej menedżera? Dlaczego Hal przez dwa tygodnie nie mógł się wydostać z Ekwadoru i jak w końcu mu się udało? Dlaczego po latach Vader zmienił studio nagraniowe i co o zespole myśli Scott Atkins, producent jego ostatniej płyty? Jak to możliwe, że właśnie Vader zagrał pierwszą europejską trasę koncertową w warunkach lockdownu? Dlaczego odszedł James i kim jest Michał, który go zastąpił? Pasjonująca opowieść o jednym z najważniejszych zespołów heavymetalowych w historii Polski, którego popularność wybiega daleko poza granice naszego kraju. *** To jest historia zespołu Vader. Losy Piotra Wiwczarka z Olsztyna, który jako nastolatek powiesił sobie plakat Judas Priest nad łóżkiem w swoim pokoju w domu dziadków. Gapił się w to okno na lepszy świat przed zaśnięciem, zerkał na nie, kiedy budził się rano i gdy wracał ze szkoły. Snuł marzenia. Rozmyślał, jak cudownie mogłoby być, gdyby zamiast Halforda i Downinga to on stanął na tej olbrzymiej scenie, skąpany w purpurowym świetle reflektorów. Jakby to mogło być, gdyby nagrywał i wydawał prawdziwe płyty, kręcił pokazywane w telewizji teledyski, jeździł z koncertami po całym świecie, od Australii przez Amerykę Południową po Japonię. W kraju za żelazną kurtyną, gdzie szalała cenzura, otrzymanie paszportu zależało od ubeckiego widzimisię, instrumenty nadawały się wyłącznie na rozpałkę, a karykatura rynku fonograficznego nijak nie zaspokajała potrzeb muzyków i fanów, Piotrek marzył o rzeczach po prostu niewyobrażalnych. Wojna totalna to książka o tym, jak niemożliwe stało się możliwe. Ale i o tym, że za spełnianie marzeń trzeba słono płacić. *** Historia Vadera to coś więcej niż historia jednego z najważniejszych zespołów deathmetalowych na świecie. To historia polskiego ekstremalnego metalu, od jego zarania do dzisiaj, a także barwna i dynamiczna opowieść o ludziach z prawdziwą pasją! – Adam Nergal Darski / Behemoth Kiedy słyszę opowieści Jarka Szubrychta o grupie Vader, wzdycham, czemu nie zostałem metalowcem. Zapytał mnie, czy coś bym napisał na okładkę książki, ale tak się zaczytałem, że nie starczyło czasu. – Bartek Chaciński Podziwiam Petera i jednocześnie mu zazdroszczę – determinacji w działaniu, spełnianiu marzeń i pokonywaniu przeszkód. Dla mnie on i jego Vader są bohaterami ostatniego ćwierćwiecza. Pokazali, że nie jesteśmy pokoleniem straconym (mam rok mniej niż Peter), że potrafimy zmierzyć się ze światem, wychodząc z tego pojedynku z tarczą, że z piwnic i garaży można przebić się na duże sceny i przemierzać świat na swoich warunkach. Wojna totalna ma dodatkowy wymiar w postaci autora. Jarek Szubrycht jest nie tylko świetnym dziennikarzem, ale też człowiekiem wywodzącym się z tego środowiska – fanem, muzykiem jeżdżącym w trasy również z Vaderem i kumplem większości osób wypowiadających się w książce. I też dzięki temu Wojna totalna jest wyjątkowym dokumentem o niezwykłym zespole. – Leszek Gnoiński

Zbiór esejów na temat męskiego stylu, ubranych elegancko w formę „podręcznika dla klas wyższych”. W drugim – uaktualnionym i znacznie poszerzonym – wydaniu książki Gentleman. Mam zasady przeczytamy, dlaczego Churchill nosił różową bieliznę, czy Donald Trump podkleja swe krawaty taśmą, dlaczego Ninę Andrycz pochowano w futrze, a Marlena Dietrich nosiła spodnie zapięte na męską stronę. Poznamy opis manewrów z użyciem broni jądrowej na poligonie w Tocku, dowiemy się, co to jest Prince Albert piercing, na co pozwoliła Benowi Gurionowi królowa brytyjska, w jakim stroju trzeba iść do szefa na rozmowę o podwyżce, czym w przypadku brylantów różni się „rybie oko” od „główki gwoździa”, dlaczego za pokazywanie znaku Solidarności z odstawionym kciukiem można dostać trzy lata więzienia, jak wyglądały przyjęcia dla proletariackiej elity na jachcie Sea Cloud, oraz jakim kolorem atramentu podpisuje się szef MI6. Ta wyjątkowa publikacja odsłoni także kulisy powstania herbu Jana Pawła II oraz tajniki herbu uniwersytetu Yale, wyjaśni, skąd się wzięło esesmańskie godło na polskich karetkach pogotowia i jakich spinek do mankietów wymaga regulamin US Army. Powie również, jak czytać katalog Sotheby’s, dlaczego Mosiężny Szczur jest tak ceniony wśród inżynierów, co to jest wiankowe, i na czym polega uszczerbienie herbu za pijaństwo. Sprawdzimy, czy w Polsce wolno się posługiwać tytułami szlacheckimi, wyjaśnimy, jak tytułować księcia Liechtensteinu, a jak angielskiego markiza, jak wręczać wizytówkę w Japonii, a jak w krajach arabskich. Koneserzy wyszukanych trunków mają okazję poznać wina mające nutę zużytych opon, dowiedzieć się, ile – zgodnie z rozporządzeniem ministra Kalinowskiego – okruchów korka może znaleźć się w butelce, kto musi pić wódkę w temperaturze 30°C, dlaczego w Finlandii drink na cześć marszałka Mannerheima pije się z meniskiem górnym oraz kiedy sake pije się w skrzynkach. Jasne będą dla nas okoliczności pochówku w kawiarce i polski wzór tartanu, dowiemy się więcej o pluskwach w pałacu Potockich w Jałcie i o sztućcach w rezydencji Prezydenta RP. Zaznajomimy się z historią hot doga oraz niektórych hymnów i pozdrowień, zastanowimy się, jak rozplanować rezydencję, jaki wybrać fortepian i stół bilardowy. Dowiemy się, dlaczego kamerdynerzy zarabiają nawet 220 tys. euro rocznie, i na czym polega różnica pomiędzy tegestologią a filematologią. To miał być krótki opis, ale takich stron z ciekawostkami jest w „Podręczniku dla klas wyższych” znacznie więcej – aż 560! Całość tego jedynego w swoim rodzaju poradnika została wzbogacona obszernym zbiorem pieczołowicie wyselekcjonowanych przez Autora fotografii. Dzięki temu publikacja Adama Granville’a, zaprojektowana przez profesora Władysława Plutę, to po prostu niezwykła książka!

J.W. Rinzler [1962-2021] ma na koncie kilkadziesiąt książek, w tym trzy bestsellery „New York Timesa” oraz jeden „London Timesa”. Napisał między innymi The Making of Star Wars, The Complete Making of Indiana Jones i najlepiej sprzedającą się powieść ilustrowaną – The Star Wars. Jego książki przetłumaczono na siedem języków, ich łączny nakład przekroczył 600 tysięcy egzemplarzy. Rinzler stworzył i wyreżyserował krótkometrażówkę Riddle of the Black Cat, wyświetlaną na wielu festiwalach, w tym Montreal World Film Festival. W 2018 roku wydał The Making of Planet of the Apes. [ jwrinzler.com ; @jwrinzler ] Obcy przez wielu uważany jest za wzór horroru science fiction. Długa i zawiła historia jego powstawania zaczyna się od wizji Dana O’Bannona (zainspirowanych jego przewlekłymi bólami żołądka), doskonale oddających napięcie i atmosferę hollywoodzkiego przeboju. Autor książki – J.W. Rinzler (The Making of Star Wars) – na jej potrzeby przeprowadził zupełnie nowe wywiady z Ridleyem Scottem oraz jego kluczowymi partnerami z planu, którzy pomogli mu opowiedzieć wyjątkową historię tego przełomowego dzieła współczesnego kina. Książka zawiera niepublikowane dotąd zdjęcia, ilustracje oraz dokumenty z archiwów wytwórni FOX, a Ridley Scott rzucił nowe światło na cały proces twórczy, omawiając wiele trudności i niezwykłych chwil, których doświadczył. Wśród nich są: • przybycie na plan reżysera, który chciał nakręcić przełomowy dla siebie film; • zatrudnienie wizjonerskiego artysty, H.R. Gigera, który stworzył zapierającą dech w piersiach postać obcego; • wiele problemów twórczych napotkanych przy fazach powstawania obcego; • zaangażowanie nieznanej aktorki, Sigourney Weaver, w roli Ripley; • fizycznie wymagające zdjęcia wypełnione częstymi starciami pomiędzy reżyserem a producentami; • filmowanie słynnej sceny z Rozpruwaczem i jakie piętno odcisnęła na ekipie; • niezwykłe przedpremierowe pokazy filmu, z których ludzie uciekali z krzykiem. Książka jest wzbogacona o fascynujące materiały graficzne, w tym słynne „Ridleygramy”, i stanowi obowiązkową lekturę dla każdego miłośnika tego klasycznego filmu.

Zanurz się w świecie Diuny Denisa Villeneuve’a i wyrusz z nim w niesamowitą podróż, która doprowadziła do przeniesienia na wielki ekran kultowej powieści Franka Herberta. Zapierająca dech w piersiach adaptacja Denisa Villeneuve’a, twórcy filmów Nowy początek i Blade Runner 2049, stała się jednym z największych przebojów kinowych 2021 roku i została nagrodzona sześcioma Oscarami, w tym za zdjęcia, scenografię i muzykę. Dzięki Sztuce i duchowi Diuny miłośnicy filmu i twórczości Herberta mogą dokładnie poznać całą historię powstawania hollywoodzkiej superprodukcji. Bogato ilustrowany album, wzbogacony tekstem autorstwa producentki wykonawczej Tanyi Lapointe, przedstawia wszystkie etapy realizacji filmu – od pierwotnych ilustracji grafików koncepcyjnych, poprzez projekty scenografii i kostiumów po olśniewające wizualne efekty cyfrowe. Ukazuje szczegółowo pracę na planie w studiu w Budapeszcie i w plenerach w Jordanii, Zjednoczonych Emiratach Arabskich czy Norwegii. Zawiera też wyjątkowe wywiady z głównymi członkami międzynarodowej ekipy filmowej i obsady – reżyserem Denisem Villeneuve’em, Timothéem Chalametem, Rebeccą Ferguson, Oscarem Issakiem i wieloma innymi. Sztuka i duch Diuny to niezastąpione wprowadzenie do filmowego arcydzieła.

Black metal, najbardziej skrajny odłam muzyki ekstremalnej, pożera żywcem. Książka ta to bogato ilustrowana podróż przez trzy dekady historii gatunku spisana na blisko sześciuset stronach wypełnionych zdjęciami i wywiadami z muzykami zespołów: Venom • Mercyful Fate • Bathory • Hellhammer / Celtic Frost • Vulcano • Blasphemy • Samael • Rotting Christ • Necromantia • VON • Tormentor • Master’s Hammer • Beherit • Mayhem • Thorns • Darkthrone • Thou Shalt Suffer / Emperor • Gehenna • Gorgoroth • Trelldom • Cradle Of Filth • Dimmu Borgir • Mütiilation • Marduk • Funeral Mist • Shining • Graveland / Infernum • Behemoth • Enslaved • Isengard / Storm • Ulver • Windir • Negură Bunget • Hades • Primordial • Arcturus • Manes • Fleurety • Sigh • D?dheimsgard • Mysticum • Aborym • Blacklodge • Fen • i wielu innych!

Caravaggio fascynuje mnie od kilkudziesięciu lat. Wędrując po świecie, zawsze z drżeniem serca wyszukiwałem obrazy tego artysty, by móc je kontemplować na żywo. W ten sposób na przestrzeni wielu lat udało mi się obejrzeć prawie wszystkie jego dzieła. Twórczość ta w wyjątkowy sposób stała się częścią mojego życia. O Caravaggiu pisałem, wygłaszałem konferencje, prowadziłem prace naukowe, wykłady na uniwersytecie, a nawet rekolekcje w kościołach, posługując się jego obrazami. Zawsze spotykało się to z dużym zainteresowaniem audytorium. Ośmieliło mnie to do napisania o nim książki, którą właśnie prezentuję. Ma być ona próbą odkrycia licznych tajemnic Caravaggia dotyczących jego osobowości, życia i techniki malowania (ze wstępu autora do publikacji).Witold Kawecki CSsR (redemptorysta) – profesor i kaznodzieja, kierownik Katedry Dialogu Wiary z Kulturą UKSW, pisarz i człowiek mediów, dziennikarz i kulturoznawca, autor 30 książek i setek artykułów, współpracownik Polskiego Radia i TVP oraz innych środków społecznego przekazu. Nagrodzony m.in. Feniksem w kategorii sztuka za książkę Sztuka polska a Kościół dzisiaj. Ekspert w zakresie kulturoznawstwa, teologii (kultury, moralnej, piękna, mediów), kultury polityczneji katolickiej nauki społecznej. Dlaczego warto sięgnąć po tę książkęOpowieść o blisko stu dziełach Caravaggia, ich kolorystyce, świetle, metaforyce, fakturze, warstwie znaczeniowej, psychologicznej i narracyjnej. Historie niezwykłych obrazów Caravaggia, związanych z wewnętrzną głębią i przeżyciami artysty. Malarstwo skoncentrowane na prawdzie, pozwalające widzowi lepiej zrozumieć siebie.

Fascynująca podróż do mitologicznych i duchowych korzeni postaci Rogatego Boga Synonim natury, personifikacja zmian, jakim podlega przyroda, symbol cyklu życia, ale także bóstwo ofiarne, reprezentujące zarówno miłość i przyjemność, jak i równowagę i poświęcenie – Rogaty Bóg bywa opisywany na różne sposoby. Na przestrzeni lat postać ta zyskiwała wiele wcieleń, obrastała w mity i tradycje, niosła ze sobą znaczenie odmienne dla każdego, kto decydował się włączyć to bóstwo w swoją praktykę. Umiejscowiony gdzieś pomiędzy życiem a śmiercią, Rogaty Bóg od wieków inspirował i skłaniał do duchowych poszukiwań. Autor bada postać Ojca Czarownic bardzo dokładnie: sięga do różnych tradycji, przytacza fakty, opisuje transformacje, którym ulegało bóstwo do czasów starożytnych po współczesność, przede wszystkim zaś pokazuje praktyczne sposoby na zbliżenie się do Rogatego Boga. Czytelnik znajdzie tu zaklęcia, rytuały i medytacje, które pomogą mu w odkrywaniu i pielęgnowaniu więzi z tą pradawną siłą. Uniwersalny przekaz i otwartość na interpretacje czyni z tej książki duchowy podręcznik dla wszystkich, niezależnie od wyznawanej teologii.

Pierwsza publikacja wszystkich tekstów składających się na Radiokronikę DECYBEL. Autorem pomysłu i koncepcji całości był Jerzy Dobrowolski. Audycja była prezentowana na antenie III programu Polskiego Radia od marca 1970 do początku 1972 r., kiedy program został zdjęty z anteny. Z dużym poczuciem humoru przedstawiona jest rzeczywistość PRL-u.

Jak i dlaczego warto uprawiać magiję? Zanim rozpoczniesz praktykę na poważnie, poznaj jej najważniejszą tajemnicę: nie pozwól, by strach stanął ci na drodze i pamiętaj, że wszystko jest w twojej głowie. Jeśli jesteś zmotywowanym magiem, nieistotne, czy początkującym, czy zaawansowanym i chcesz zgłębić arkana magicznej wiedzy, to ta książka jest dla ciebie. Nie jest to ani podręcznik, ani opis naukowy, ani też wykład filozoficzny. Jest to zapis wspomnień i doświadczeń z życia wziętych. Opowieści o tym, jak znany filmowiec rzucił klątwę na przyjaciela i jak udało się ją zdjąć dzięki pomocy Szekspira. Jak sześciolatek użył Prawa Przyciągania, by umówić się na randkę z Lindą Kaufman, najpiękniejszą dziewczyną w szkole. Jak odprawiano egzorcyzmy w prywatnym liceum katolickim. Niesamowite, pouczające i często zabawne historie rozwiewają także magiczne wątpliwości: „jak i dlaczego”, a nawet „jak i dlaczego nie”, które towarzyszą każdemu magowi. „Magija niska” to niezwykła opowieść o praktykach magicznych napisana przez znanego maga, wybitnego uczonego i mówcę.

W pracy spędzisz 1/3 Twojego życia. Czy możesz pozwolić sobie na to, aby 1/3 Twojego życia nie dawała Ci satysfakcji? Czas wziąć sprawy w swoje ręce i dzięki zasobom Internetu zdobyć lepszą pracę albo stać się lepszym w tej, w której obecnie jesteś. Tomasz „Gimper” Działowy opisał metody, dzięki którym uda Ci się sprytnie i umiejętnie wykorzystać zasoby Internetu do tego, by pracować lepiej i wydajniej zarówno w regularnej pracy, własnym biznesie czy w ramach swojej pasji. W końcu – jesteś zdolny do wszystkiego!