Las Śmierci Działania w Wilderness 5-6 maja 1864 Mariusz Rychter Książka

Prezentuje historię Cesarstwa Bizantyjskiego od powstania, przez okres wypraw krzyżowych, aż do upadku Konstantynopola Przedstawia wydarzenia z życia politycznego oraz przemiany społeczno-gospodarcze, obyczajowe, kulturalne ludów, które żyły i rozwijały się w państwie bizantyjskim przez całe wieki Ukazuje miejsce Cesarstwa Bizantyjskiego w średniowiecznej Europie Omawia historię i rolę Cesarstwa Nikejskiego

Ile królestw anglosaskich istniało we wczesnym średniowieczu? Czy Anglosasi naprawdę podbili Brytow, Celtów i Piktów? Jak przebiegał konflikt między Northumbrią a Mercją - dwoma największymi królestwami? Barbara Yorke w przejrzysty sposób prezentuje porzymskie dzieje Anglii w czasach osadnictwa i ekspansji germańskich plemion anglosaskich. Autorka bardzo rzetelnie rekonstruuje historię polityczną wybranych królestw anglosaskich w VII, VIII i IX wieku: Kentu, Wschodnich Sasów, Wschodnich Angolów, Northumbrii, Mercji i Zachodnich Sasów, omawiając źródła pisane i materiał archeologiczny dla każdego królestwa osobno. Przedstawia genezę i dzieje rodów królewskich, spory i małżeństwa dynastyczne, zmienne strategie i systemy władzy, wzajemne kontakty oraz rolę wczesnośredniowiecznego Kościoła. Pokazuje, co królowie anglosascy przyswoili sobie z cywilizacji rzymskiej oraz omawia ich kontakty z krajem Franków.

Janet L. Abu-Lughod (ur. 1928) należy do grupy amerykańskich uczonych, którzy w swej pracy naukowej, podjęli się badania zagadnień teorii tzw. systemów-światów. Autorka w swej analizie, dowodzi, że już w trzynastym wieku, a ściślej mówiąc na przestrzeni stulecia (1250-1350), na obszarze Eurazji, funkcjonował, formujący się od jedenastego wieku, przednowożytny „światowy system” wymiany handlowej, który obejmował swym zasięgiem trzy wysoko rozwinięte kręgi cywilizacyjne: chrześcijańską Europę Zachodnią, islamski Bliski Wschód oraz Daleki Wschód (wraz z subkontynentem indyjskim). Opierając się na skrupulatnej analizie poziomu rozwoju cywilizacyjnego wspomnianych trzech kręgów cywilizacyjnych, J. L. Abu-Lughod, odrzucając europocentryczne poglądy zachodniej historiografii, dochodzi do wniosku, że Europa, w opisywanym przez nią przednowożytnym eurazjatyckim systemie gospodarczym, bynajmniej nie odgrywała wiodącej roli cywilizacyjnej, stanowiąc w nim obszar o raczej peryferyjnym znaczeniu. Co więcej, w jej opinii, cywilizacja europejska, uzyskaną w XVI w. hegemonię, zawdzięczała nie tyle przypisywanym jej inherentnym czynnikom wzrostu (takim jak nadzwyczajna skala akumulacji kapitału, wyjątkowy charakter form organizacyjnych gospodarki wczesnokapitalistycznej, zaawansowanie w rozwoju technologicznym itd.), ile zjawisku, które określiła ona mianem „upadku Wschodu” ( fall of the East). Pod pojęciem tym kryje się cały splot czynników (takich jak epidemia czarnej śmierci, rozpad imperium mongolskiego, wycofanie się po 1435 r. floty chińskiej z Oceanu Indyjskiego), które stanowiąc czynniki dezintegrujące średniowieczny system-świat, wpłynęły na ukształtowanie się w dobie wielkich odkryć geograficznych sytuacji ułatwiającej lub wręcz umożliwiającej Europejczykom narzucenie swej supremacji, funkcjonującym nadal w tej epoce podsystemom gospodarczym Wschodu, które wcześniej tworzyły średniowieczny, euroazjatycki system wymiany handlowej. (Od redakcji)

Wielkich dowódców można w historii policzyć na palcach jednej ręki, ale Fryderyk Wielki, król Prus, zajmuje wśród nich poczesne miejsce. Stary Fryc nie znajdował równych w taktycznej i strategicznej oryginalności, śmiałej i bezwzględnej determinacji oraz zdolności do inspirowania żołnierzy. Christopher Duffy, autor licznych prac na temat jego armii oraz wojsk jego przeciwników, relacjonuje w szczegółowym opisie życia Fryderyka militarny geniusz króla. Ta wybitna biografia przedstawia barwnie gorączkę bitew i osobisty rozwój największego króla Prus. „Po wojskowemu dziarska biografia Christophera Duffy’ego […] napisana jest lekkim, nieformalnym stylem, ożywianym przez zaskakujące cytaty z epoki” THES „Znakomite studium Fryderyka jako żołnierza-praktyka i filozofa militarnego. Dr Duffy daje cenny wgląd w złożony i sprzeczny, ale fascynujący, charakter władcy, prezentuje też Prusy i Europę jego czasów” British Book News „Autor świetnie łączy żywą narrację z klarowną analizą taktyki oraz strategii […]. To jedna z rzadkich książek, które mogą służyć za wprowadzenie amatorom i przynieść korzyść specjalistom” Military Affairs „Panu Duffy’emu należy pogratulować przyjemnej w lekturze, a zarazem naukowej biografii, co nie zawsze idzie w parze. Mapy stanowią arcydzieła kartografii batalistycznej” Army Quarterly and Defence Journal

W latach 1250-1795 Litwa zajmowała rozległy obszar wschodniej i środkowej Europy. Do 1387 roku był to kraj pogański. Głównym tematem niniejszej książki jest sposób, w jaki to wielkie państwo prowadziło ekspansję, broniło się przed krzyżowcami z Europy Zachodniej i odgrywało znaczącą rolę w życiu Europy. Kształtowanie się pogańskiej Litwy zostało ukazane na tle kryzysów politycznych i religijnych w czternastowiecznym Bizancjum i świecie katolickim. Podjęto próbę pokazania, w jaki sposób Litwini wykorzystywali swoją pozycję na pograniczu handlowym, wyznaniowym i kolonialnym do utrzymania i rozszerzania swoich posiadłości w obliczu oporu ze strony Polaków, Krzyżaków i Rusinów. Zakwestionowano złudne wyobrażenie „epoki wiary” jako „epoki totalitarnej, chrześcijańskiej Europy”. Tematyka książki ma związek z ekspansją Kościoła i cesarstwa między IX a XI wiekiem. Pojawienie się nowych elit rządzących w XIV wieku, zjawisko znane francuskim i angielskim historykom, ma swoje odzwierciedlenie w Czechach, Polsce, na Rusi i Litwie, chociaż czynniki centralizacyjne były bardzo słabe, co było jednym ze źródeł siły późniejszej polsko-litewskiej Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wykorzystano źródła z całej Europy, od Irlandii i Hiszpanii po Kaukaz. Przeanalizowano przydatność „literackich”, „mitologicznych” kronik. Konieczne okazało się również wykorzystanie źródeł niepisanych. Brak obszernej dokumentacji litewskiej sprawia, że trzeba się skoncentrować na wszystkich aspektach spraw międzynarodowych: zachodnie opracowania zazwyczaj nie spełniają tego postulatu.

W 1209 roku, po tym jak papież Innocenty III wezwał do krucjaty przeciwko katarom z Langwedocji, potępiając ich jako heretyków, stali się oni celem kampanii prowadzonej przez Szymona z Montfort. Zniszczenie herezji stało się pretekstem do okrutnej wojny, której militarny aspekt wciąż pozostaje w ogromnym stopniu niezbadany. Laurence Marvin opisuje krucjatę przeciwko albigensom bardziej pod kątem historii wojskowej i politycznej, aniżeli religijnej. Przedstawia owe wymiary konfliktu do momentu śmierci Montforta w 1218 roku. Pokazuje jego sukcesy militarne, odniesione w obliczu nieprzyjaznej ludności, niemożliwych do osiągnięcia celów wojskowych, armii rozchodzących się co czterdzieści dni, a także papieża, często nie wywiązującego się z zadania moralnego lub finansowego wsparcia krucjaty. Omawia także domniemaną brutalność wojny, powody, dla których ludność tak długo nie była w stanie się skutecznie bronić, oraz wpływ tych wydarzeń na Oksytanię. Niniejsza oryginalna praca zainteresuje badaczy zajmujących się średniowieczną Francją, krucjatami oraz historią wojskowości tego okresu. Laurence W. Marvin jest profesorem nadzwyczajnym historii na Evans School of Humanities w Berry College w Georgii.

Nowa książka Petera Wilsona jest wielkim dziełem, pierwszą kompletną historią wojny powstałą od upływu pokolenia, a także fascynującą i świetnie napisaną próbą zrozumienia tych istotnych wydarzeń. Wielką zaletą Wilsona jest pozwolenie czytelnikowi na zrozumienie różnych motywacji, które skłaniały kolejnych władców do igrania z losami własnych krajów z tak przerażającymi skutkami. Znajdziemy tu główne postacie dramatu (Wallenstein, Ferdynand II, Gustaw Adolf, Richelieu), ale także przeżycia zwykłych żołnierzy i cywilów, desperacko starających się przetrwać w niezwykle trudnych okolicznościach. Nie da się w pełni zrozumieć niezwykłej narracji nękanych wojną europejskich przywódców w XX wieku (porównania z II wojną światową są jak najbardziej na miejscu) i nowożytnej Europy bez odniesień do tego strasznego konfliktu. Monumentalna praca historyczna: ogromny zakres, porywająca narracja, rozsądna i ludzka w ocenie oraz ilustrowana taką ilością map i planów bitew, że zostanie nimi zaspokojony wewnętrzne dziecko każdego czytelnika. To najwyższy poziom historycznej narracji: świetna książka. Dominic Sandbrook, New Statesman, Books of the Year Stanie się na wiele lat podstawową anglojęzyczną pracą na ten temat. David Parrott, BBC History Jeżeli jakikolwiek z brytyjskich historyków miał napisać taką książkę, to mógł być tylko Peter H. Wilson, i dokonał tego skrupulatnie i z polotem Wojna trzydziestoletnia 1616-1648. Tragedia Europy to niezwykłe osiągnięcie, pełne dogłębnej wiedzy. Nigel Aston, The Tablet Tragedia Europy to pierwsza pełna historia wojny trzydziestoletniej w tej generacji; to epicka, świetnie opowiedziana historia na największą możliwą skalę. London Review of Books Troska zarówno o szczegóły, jak i szerszy obraz sprawia, że praca [Wilsona] jest ostateczną historią wojny trzydziestoletniej. Publishers' Weekly Wilson opowiada tę ponurą historię bez chwały, zachowując doskonale równowagę pomiędzy opisami bitew z pierwszej ręki i dworskimi intrygami a dogłębną analizą długoterminowych skutków wojny Poruszające świadectwo sprzeciwiające się daremności wojny. Ed Voves, California Literary Review Monumentalna historia wojny trzydziestoletniej Petera Wilsona to praca, która robi wrażenie na czytelniku zarówno wyjątkową znajomością szczegółów autora, jak i zrównoważoną relacją głównych wydarzeń i epizodów wojny Jego praca przez długi czas pozostanie główną historią tej wojny. Ronald Asch, Reviews in History

Bitwa pod Kraśnikiem (23-25 sierpnia 1914 roku) była jedną z pierwszych, jakie odbyły się podczas I wojny światowej na froncie wschodnim, i pierwszą poważną konfrontacją Rosji i Austro-Węgier. Bitwa pod Kraśnikiem przyniosła armii austro-węgierskiej niewątpliwy sukces, tym istotniejszy, że zwycięstwo zostało odniesione nad potencjalnie silniejszym przeciwnikiem wyłącznie siłami własnymi, bez współdziałania z armią niemiecką. Tym samym walki te zaliczyć można do bardzo wąskiej kategorii starć, w których Austriakom udało się samodzielnie pokonać Rosjan, krzyżując tym samym plany przeciwnika, i zrealizować własne zamierzenia. Dzięki wysiłkom trzech korpusów udało się odsunąć od Austro-Węgier na pewien, krótki wprawdzie, czas widmo inwazji z północy i realnie zagrozić stanowi posiadania oraz zdolności ofensywnej nieprzyjaciela. Całą bitwę pod Kraśnikiem można zatem uznać za jedną z najpiękniejszych kart w historii austro-wegierskiej siły zbrojnej w schyłkowym okresie istnienia dualnej monarchii. Kart z polskiej perspektywy tym ważniejszej, że w szeregach wszystkich korpusów armii Dankla służyli żołnierze narodowości polskiej, a większość rekrutowała się z terytorium dzisiejszego państwa polskiego.

W roku 1177 p.n.e. grupy maruderów znanych pod nazwą „Ludy Morza” najechały Egipt. Armia faraona oraz jego flota zdołały ich pokonać, ale owo zwycięstwo do tego stopnia osłabiło Egipt, że pogrążył się on w kryzysie wewnętrznym. Podobnie wyglądała też sytuacja w innych otaczających go państwach. Po wiekach rozkwitu cywilizacja brązu nagle dobiegła swego kresu i zakończyła się prawdziwym kataklizmem. W ciągu zaledwie kilku dziesięcioleci kolejne królestwa upadały jak kostki domina. Zniknęli Minojczycy i Mykeńczycy. Podobnie stało się z mieszkańcami Troi, Hetytami i Babilończykami. Doskonale prosperujące ekonomia i kultura okresu późnego II tys. p.n.e., które łączyły regiony od Grecji na zachodzie po Egipt i Mezopotamię na wschodzie, nagle zniknęły, podobnie jak umiejętność pisania, technologia i monumentalna architektura. Jednak czy tylko Ludy Morza odpowiadają za tak powszechny upadek? Jak w ogóle do niego doszło? W swojej nowej książce poświęconej owym „pierwszym wiekom ciemnym” Eric H. Cline przedstawia porywającą historię kresu cywilizacji, do którego doprowadził cały szereg czynników – począwszy od inwazji obcych ludów i wewnętrznych rewolt, poprzez trzęsienia ziemi i susze, aż po przecięcie międzynarodowych szlaków handlowych. Przywracając do życia ów barwny międzykulturowy świat potężnych cywilizacji, rysuje szeroką panoramę imperiów i zglobalizowanego świata ludów żyjących w epoce Późnego Brązu oraz dowodzi, że to właśnie ich współzależność przyspieszyła ich dramatyczny upadek i zapoczątkowała okres ciemny, który trwał kilka wieków. Niezwykłe połączenie narracji oraz wyników współczesnych badań naukowych powoduje, że „1177” rzuca całkiem nowe światło na skomplikowane więzi, które dały początek, ale też ostatecznie zniszczyły cywilizacje, które przeżywały swój rozkwit w epoce brązu – ale równocześnie stworzyły warunki, dzięki którym mogła zaistnieć klasyczna Grecja.

"Wojny religijne rozdarły Francję na prawie pół stulecia (1562-1598). Najbardziej spektakularnym wydarzeniem była masakra w noc św. Bartłomieja w 1572 r., kiedy zginęły tysiące hugenotów. Wojny te były częścią konfliktu między katolikami a protestantami, który rozgorzał w Europie w XVI w., i zajmują niezwykle ważne miejsce w nowożytnej historii Europy. „Francuskie wojny domowe” to nie tylko opis bitew i oblężeń. Wojny domowe, tak jak kłótnie rodzinne, bywają nadzwyczaj zaciekłe, a ich przyczyny są złożone i głęboko zakorzenione. R.J. Knecht ukazuje, że religia była poważnym problemem, lecz istniały także inne przyczyny konfliktu, takie jak poważny kryzys bezrobocia wśród szlachty w wyniku katastrofalnego upadku królewskiego autorytetu po przypadkowej śmierci Henryka II. Wojny domowe różnią się od wojen zewnętrznych: przypominają pożary lasów, wybuchające w wielu miejscach jednocześnie. W XVI-wiecznej Francji ich brutalność podkreślała seria masakr i zabójstw politycznych. W miarę rozwoju techniki rosły również koszty wojen. Korona, niezdolna do opłacenia wojsk z tradycyjnych źródeł przychodu, była zmuszona do zawierania nikogo niezadowalających traktatów pokojowych, które co rusz zrywano. Niniejsza książka to pasjonujące i ważne opracowanie, opisujące zarówno przebieg konfliktów, jak i próby zawarcia pokoju. R.J. Knecht (ur. 1926) to emerytowany profesor historii Francji Uniwersytetu w Birmingham. Najlepiej znany ze swej pracy magisterskiej o królu Francji Franciszku I, jest także autorem „The Rise and Fall of Renaissance France (1986), „Catherine de’ Medici” (1998), i „The French Renaissance Court” (2008). "

"pracowanie ""Wojny i wojskowość polska w XVI wieku"" to pierwsza w krajowej historiografii synteza dotycząca problematyki historyczno-wojskowej ""złotego wieku"" dziejów polskich. Tom II obejmuje lata 1548-1575 i podzielony jest na trzy części. W pierwszej omówiono organizację sił zbrojnych. Opisano tutaj sposoby finansowania wojska, metody rekrutacji, liczebność i strukturę, uzbrojenie i wyposażenie wojsk, skład narodowościowy i społeczny, sytuację materialną żołnierzy, pochodzenie terytorialne, wyszkolenie i piśmiennictwo wojskowe, a także ówczesne fortyfikacje. Część II przedstawia działania wojenne polskiego oręża w XVI wieku. W kolejnych rozdziałach autor omówił: walki z Tatarami w latach 1548-1567 i 1568-1575, interwencje polskie w Mołdawii z lat 1551-1563 i 1566-1574, wojnę z zakonem inflanckim 1556-1557, pierwszą wojnę północną, osobno prezentując walki z Moskwą 1560-1570, Szwecją w latach 1561-1568 oraz Niemcami i Duńczykami."

"„Wojny morskie 1500-1650” to pierwsze prawdziwie ogólnoeuropejskie opracowanie działań wojennych na morzach w tym okresie. Począwszy od końca XV wieku, czasów wprowadzenia broni palnej na morza i szybkich przemian handlu morskiego, praca skupia się na zakresie i ograniczeniach działań wojennych przed pojawieniem się wielkich flot bojowych w połowie XVII stulecia. Autor porównał także historię społeczną marynarzy i wczesnego korpusu oficerskiego kilku europejskich krajów, w tym Hiszpanii, Portugalii, Francji, Wenecji, Imperium Osmańskiego i państw bałtyckich. Jan Glete (1947-2009) – szwedzki historyk, profesor na Uniwersytecie Sztokholmskim, specjalizował się w historii przemysłu i bankowości Szwecji w XX wieku oraz w powiązaniach między wczesnonowożytną historią morską i procesami państwowotwórczymi. "

"„Potężna ilość informacji, czytelnie poukładana i przystępnie napisana”. „Wszechstronna i przystępnie napisana książka historyczna”. – BRITISH MUSEUM MAGAZINE „Każdy, kto choć odrobinę interesuje się przeszłością, może mieć trudności z odłożeniem tej książki”. – MINERVA „Naukowa, lecz przystępna”. – DR PETER JONES Armia rzymska dzierżyła palmę pierwszeństwa przez ponad 1000 lat. Od Brytanii po Syrię i od Renu oraz Dunaju po Afrykę Północną znajdujemy liczne dowody działalności legionistów i żołnierzy wojsk pomocniczych. Po pokonaniu Antoniusza i Kleopatry w roku 30 przed Chr., August przekształcił wojska republikańskie w pierwszą całkowicie stałą armię, w której szeregi rekrutowano mężczyzn z całego rzymskiego świata. Około ćwierć miliona żołnierzy chroniło granice i pilnowało porządku w Imperium, ostatecznie opierając się na liniach pogranicznych, takich jak Wał Hadriana. Książka ta obejmuje swym zakresem kompletną historię armii rzymskiej, poczynając od 753 r. przed Chr., a kończąc na roku 476, opisując zarówno zwycięstwa, jak i porażki w walkach przeciwko wrogom Rzymu, takim jak Galowie, Kartagińczycy, Goci i Persowie. Życie rzymskiego żołnierza nie sprowadzało się tylko do toczenia bitew. Tak szeregowi, jak i centurionowie oraz starsi oficerowie pozostawili po sobie mnóstwo różnych dokumentów, z których wiele użyto w tej książce, aby zrekonstruować życie codzienne i walkę z ich perspektywy. "

"Zaletą Kolosa odrodzonego, ważnego osiągnięcia w dziedzinie przywracania i kultywowania pamięci o wojennym doświadczeniu całego narodu, jest niezrównany dostęp Glantza i wykorzystanie przez niego radzieckich źródeł archiwalnych. Pozwala mu to nie tylko rzucić światło na zwycięstwa Armii Czerwonej pod Moskwą, Stalingradem czy Kurskiem, ale także wydobyć z cienia mnóstwo ważnych „zapomnianych bitew”, z których wiele skazano na niepamięć w imię ochrony reputacji uczestników i narodowej dumy. Jak z niespotykaną dotąd szczegółowością ujawnia autor, w pierwszych latach konfliktu katastrofalne klęski przeplatały się z doniosłymi zwycięstwami, gdy Armia Czerwona usiłowała się odnaleźć w warunkach „Wielkiej Wojny Ojczyźnianej"". Oprócz samych bitew Glantz prezentuje wnikliwy portret Armii Czerwonej jako ewoluującej instytucji wojskowej. Dokonując przejrzystej jak nigdy dotąd oceny jej wielkości, liczebności i struktury sił, autor przedstawia przenikliwy wgląd w doktrynę, strategię, taktykę, uzbrojenie, wyszkolenie, korpus oficerski i kierownictwo polityczne. Nadaje przy tym ludzkie oblicze dowódcom i żołnierzom Armii Czerwonej, w tym kobietom i członkom jednostek – bezpieczeństwa (NKWD), inżynieryjnych, kolejowych, transportu samochodowego, budowlanych czy karnych – których znaczenie dotychczas nie w pełni rozumiano. Glantz, czołowy światowy autorytet w dziedzinie radzieckich sił zbrojnych, stworzył nadzwyczajne opracowanie, niezmiernie poszerzające nasze pojmowanie fragmentu II wojny światowej, któremu wciąż niełatwo wynurzyć się z mroków historii. O autorze David M. Glantz to założyciel i były dyrektor Biura Badań nad Obcymi Siłami Zbrojnymi (Foreign Military Studies Office) Wojsk Lądowych Stanów Zjednoczonych. Wśród wielu jego publikacji znalazły się: Stumbling Colossus, Zhukov's Greatest Defeat, The Battle of Kursk, The Battle for Leningrad oraz When Titans Clashed. „Niezrównana znajomość radzieckich źródeł pozwoliła Glantzowi stworzyć dorobek, który dogłębnie skorygował naszą wiedzę o froncie wschodnim II wojny światowej” – „Slavic Review” „Czołowy światowy badacz wojny radziecko-niemieckiej” – „Journal of Military History” „Znakomity historyk i błyskotliwy śledczy” – „New York Review of Books” „Bez wątpienia najlepszy zachodni znawca tematu” – „The Atlantic” „Niezrównana znajomość radzieckich źródeł pozwoliła Glantzowi stworzyć dorobek, który dogłębnie skorygował naszą wiedzę o froncie wschodnim II wojny światowej” – „Slavic Review” „Czołowy światowy badacz wojny radziecko-niemieckiej” – „Journal of Military History” O autorze David M. Glantz to założyciel i były dyrektor Biura Badań nad Obcymi Siłami Zbrojnymi (Foreign Military Studies Office) Wojsk Lądowych Stanów Zjednoczonych. Wśród wielu jego publikacji znalazły się: Stumbling Colossus, Zhukov's Greatest Defeat, The Battle of Kursk, The Battle for Leningrad oraz When Titans Clashed. "

"Książka Bizancjum Tryumfujące szczegółowo opisuje wojny bizantyńskich cesarzy: Nikefora II Fokasa, jego siostrzeńca i zabójcy Jana Tzimiskesa oraz Bazylego II. Wyjaśnia przebieg kampanii wojennych, bitew i dramat gorzkich zmagań, przedstawiając nową energię państwa oraz udoskonalone metody walki, rozwijające się pod koniec X w. Wymienieni cesarze prowadzili wojny na wszystkich frontach, tocząc bój o przetrwanie i hegemonię przeciw najróżniejszym wrogom: kalifatom arabskim, Bułgarom (Bazyli II został przez późniejszych autorów nazwany „Bułgarobójcą”) i Świętemu Cesarstwu Rzymskiemu, nie wspominając już o konieczności tłumienia wojen domowych i buntów wewnątrz państwa. Staranne badania Juliana Romane’a, opierające się przede wszystkim na informacjach zawartych w bizantyńskich podręcznikach wojskowych, pozwalają mu stworzyć wciągającą opowieść, podbudowaną świetnym zrozumieniem bizantyńskiej taktyki, organizacji, szkolenia i doktryny wojennej. Choć niewątpliwie jest to książka poświęcona przede wszystkim historii wojskowości, Czytelnik śledzący dzieje bizantyńskich cesarzy znajdzie tu również sporą dawkę dworskich intryg, przekazów o zabójstwach oraz politycznych oszustwach. Julian Patrick Romane uzyskał Bachelor’s degree (odpowiednik tytułu licencjata) w Beloit College Wisconsin, zaś tytuł magistra na Uniwersytecie w Colorado. Historia Bizancjum, a szczególnie jej aspekt militarny to jego pasja od pół wieku. Opublikował liczne artykuły w czasopismach, jest również wydawcą i tłumaczem kilku książek o tematyce historycznej i politycznej. Mieszka w Illinois, w Stanach Zjednoczonych."

Książka Dwór kalifów. Powstanie i upadek najpotężniejszej dynastii świata muzułmańskiego to przedstawiona w formie barwnej, dynamicznej opowieści, przetykana anegdotami, oparta na arabskich średniowiecznych kronikach, historia kalifów abbasydzkich i ich dworu w ciągu dwóch stuleci, które zostały uznane za złoty wiek dynastii abbasydzkiej. Ich usytuowana nad Tygrysem, założona w 762 roku stolica Bagdad była w tym okresie kwitnącym ośrodkiem muzułmańskiego życia. Na bagdadzkim dworze kalifa skupiało się życie polityczne, kulturalne, intelektualne i artystyczne rozległego imperium. Hugh Kennedy, znany brytyjski orientalista, przedstawia strukturę rządów kalifatu – urzędy, wezyrów, armię, oraz strukturę dworu władcy – harem, eunuchów, niewolnice-śpiewaczki i dworskie intrygi. Jednocześnie pokazuje, jak pod patronatem kalifa i możnych wpływowych osobistości: wodzów i urzędników, w atmosferze luksusu, zmysłowości i uczt, na których obficie lało się wino, kwitła wspaniała poezja i bogate życie intelektualne promieniujące na całe imperium od Półwyspu Iberyjskiego po Azję Środkową i Indie.

Spośród wielu ludów zamieszkujących Galię „najbardziej wojowniczy są Belgowie”. Swoje męstwo i dzielność w stawianiu zaciętego oporu Rzymianom zawdzięczać mieli nieustannym walkom, jakie prowadzili z napierającymi na nich ze wschodu plemionami germańskimi, z którymi sąsiadowali przez Ren. Na ich twardy charakter wpływać miał także brak kontaktów z cywilizacją śródziemnomorską oraz niewielki ruch handlowy, gdyż do Belgii „kupcy [...] bardzo rzadko przybywają, zwłaszcza z takimi towarami, które przyczyniają się do zniewieścienia charakterów”. Tak charakteryzował Belgów Gajusz Juliusz Cezar, któremu przyszło przez wiele lat prowadzić z nimi ciężkie boje. Konflikt zbrojny Belgów z Rzymianami, który był częścią tzw. wojny galijskiej (58–51 p.n.e.), ze względu na intensywność oraz dramaturgię walk zasługuje na to, aby przyjrzeć mu się nieco bliżej. Belgowie bowiem jako pierwsi w Galii stawili opór legionom rzymskim. Stało się to w drugim roku wojny, kiedy przedłużająca się obecność rzymskich żołnierzy w Galii celtyckiej zaczęła ich niepokoić i skłoniła do podjęcia kroków ofensywnych. Ich plany k uprzedził jednak Cezar. Podczas kampanii belgijskiej w 57 r. doszło do bitwy nad rzeką Sabis z plemieniem Nerwiów, gdzie armia rzymska otarła się o klęskę. To Belgowie w roku 54 p.n.e. podnieśli bunt przeciwko panowaniu Rzymian i zadali im największą klęskę jakiej doznali w czasie całej tej wojny. Legiony rzymskie przegrały w kraju Eburonów, pomniejszego belgijskiego ludu, za co ten zapłacił wysoką cenę, a ich król Ambioryks stał się największym osobistym wrogiem Cezara, którego prokonsul, niemal z maniakalną zaciekłością, próbował dopaść. Poza tym, ze wszystkich plemion Galii, najdłużej Rzymianom opierały się dwa niewielkie belgijskie plemiona: Morynowie i Menapiowie.

Jaka byłaby teraz Polska, gdyby zwrotnice dziejów ustawiono inaczej? Kto mógł odmienić losy naszego kraju, a kto tego nie zrobił? Autor bestsellerowych książek historycznych i jego alternatywna historia Polski Nasze „tu i teraz” jest sumą wyborów i zdarzeń sprzed lat. Ta zasada obowiązuje zarówno w przypadku jednostek, jak i całych narodów. Czasami warto zastanowić się, jak wyglądałoby polskie „dziś”, gdyby wydarzenia z przeszłości przybrały inny bieg. Jakie byłoby nasze państwo bez rozbicia dzielnicowego i sprowadzenia Krzyżaków? Czy dynastia Jagiellonów okazała się dla Polski źródłem wielkości czy nieszczęść? A może pod władzą Habsburgów nasz kraj stałby się częścią paneuropejskiej potęgi? Czy Polska mogła uniknąć rozbiorów? Wybitny i ceniony historyk, prof. Andrzej Chwalba, z epickim rozmachem, wizjonerstwem, ale i właściwą sobie naukową precyzją kreśli fascynującą panoramę alternatywnych losów Polski. Opierając się na swojej rozległej wiedzy, prowadzi czytelnika przez świat, który – z powodu takich, a nie innych decyzji i okoliczności – nigdy nie stał się polityczną rzeczywistością, choć był realnym jej wariantem. W tej intelektualnej podróży towarzyszy mu dziennikarz Wojciech Harpula, który w wielu momentach inspiruje, ale i prowokuje do coraz odważniejszych odpowiedzi na pytanie „co by było, gdyby?”.

Historia opowiedziana w tej książce niemal całkowicie opiera się na oryginalnych źródłach islamskich i ma na celu pokazanie, jak wydarzenia te odbierali sami średniowieczni muzułmanie. Istnieje niezwykle bogaty materiał, który jednak nigdy dotąd nie był konsekwentnie wykorzystany jako podstawa do napisania nowej historii. Jedną z przyczyn był fakt, że wielu uczonych nie było w stanie czytać tych źródeł. Problem ten stwarza jednak znakomity punkt widzenia. Większość historii krucjat jest spisana z perspektywy, którą można nazwać „tradycyjną”. Chociaż składa się na nią wiele różnych poglądów i interpretacji, to analizuje ona krucjaty niemal wyłącznie jako część historii Europy i mocno opiera się na źródłach europejskich. W kontekście świata islamskiego krucjaty można, a wręcz trzeba, postrzegać z perspektywy dynamicznych relacji między średniowiecznymi krajami i społecznościami islamskimi. Trzeba na nie patrzeć jak na integralną część historii samej cywilizacji islamskiej. Wymaga to rozszerzenia geograficznego i chronologicznego kontekstu poza tradycyjne obszary – a więc rozpoczęcia historii krucjat na długo przed nimi samymi i w miejscach odległych od Clermont i Jerozolimy. Arabskie źródła postrzegają bowiem inwazję na Lewant podczas pierwszej krucjaty jako kolejny przejaw europejskiej agresji, która rozpoczęła się całe dekady wcześniej, w XI wieku, na terenie Hiszpanii i Sycylii. Paul M. Cobb (ur. 1967), historyk specjalizujący się w problematyce średniowiecznego świata islamskiego, obecnie wykładowca historii islamu na University of Pennsylvania. Absolwent antropologii na University of Massachusetts w Amherst, University of Chicago (języki i cywilizacje bliskowschodnie), studiował arabistykę w Kairze; w 1997 roku uzyskał doktorat z historii islamu.

Przystąpienie Stanów Zjednoczonych do drugiej wojny światowej zapewniło koalicji alianckiej potężne wsparcie przemysłowe Ameryki i umożliwiło przejęcie inicjatywy strategicznej w walkach z Niemcami i Japonią na różnych kontynentach. W latach 1939–1945 w Stanach Zjednoczonych wyprodukowano 88 140 czołgów oraz 18 620 innych pojazdów opancerzonych – prawie dwukrotnie więcej niż w tym samym czasie w Niemczech i Wielkiej Brytanii razem wziętych. W tej bogato ilustrowanej książce Michael Green, specjalista w dziedzinie broni pancernej, przedstawił różnorodne typy amerykańskich wozów bojowych z czasów drugiej wojny światowej: od osławionych czołgów M4 Sherman, M3 Stuart i M3 Lee, po transportery półgąsienicowe, działa samobieżne, niszczyciele czołgów, opancerzone pojazdy ewakuacyjne i gąsienicowe amfibie desantowe. Opisał ich konstrukcję i rozwój, udział w wojennych bataliach oraz ocenił wpływ, jaki wywarły na ostateczny rezultat tego światowego konfliktu. Michael Green jest uznanym autorem, historykiem i fotografikiem; napisał ponad sto książek o tematyce militarnej, przetłumaczonych na wiele języków; ponadto opublikował liczne artykuły w amerykańskich i międzynarodowych periodykach specjalizujących się w zagadnieniach techniki militarnej.

Wojna Burska 1880-1881 Piotr Fiszka-Borzyszkowski Wojna pomiędzy Transwalem a Wielką Brytanią w 1880 roku była drugą nauczką, jaką otrzymała armia brytyjska w przeciągu dwóch lat. Rozpoczęła się ona niecały rok po zakończeniu wojny zuluskiej. Na jej wybuch złożyło się wiele czynników, ale jej korzeni można dopatrywać się w Wielkim Treku, kiedy potomkowie pierwszych osadników pochodzenia holenderskiego postanowili wyrwać się spod brytyjskiego ucisku. Strona brytyjska, angażując się w konflikt, była absolutnie pewna szybkiego zwycięstwa. Brytyjczycy nie wyciągnęli wniosków z zuluskiej konfrontacji i drogo za to zapłacili. Wyruszyli żeby stłumić rebelię „prostych, nieokrzesanych farmerów”, a zakończyli kampanię podpisaniem kapitulacji z pozycji przegranego. Wojna pokazała, że Burowie są w stanie zaadaptować nowoczesne uzbrojenie do nowych taktyk walki. Doskonałe wyszkolenie indywidualnego strzelca, użycie koni jako środka szybkiego transportu, sposób atakowania z użyciem osłony terenu i wsparcia ogniowego były nowościami, wobec których brytyjska doktryna militarna okazała się bezradna. Wojna burska ukazała nie tylko niedomagania armii brytyjskiej, ale uczyniła to w sposób bardzo bolesny – straty Brytyjczyków były niewspółmiernie duże do strat przeciwnika. Była to upokarzająca porażka i wstyd, którego armia brytyjska nigdy nie zapomniała.

Andrew Roberts "Napoleon" Nieustraszony generał czy szaleniec, który traktował żołnierzy jak mięso armatnie? Genialny taktyk czy mierny strateg? Mąż opatrznościowy czy bezwzględny tyran? Jeśli historię piszą zwycięzcy, to kim tak naprawdę był Napoleon? Biografia monumentalna i jedyna w swoim rodzaju. Andrew Roberts wykonał tytaniczną pracę, żeby przybliżyć nam sylwetkę Napoleona – człowieka, przez którego świat zatrząsł się w posadach. Triumf literacki na miarę Napoleona. Książka pędzi jak szarżująca kawaleria. Simon Sebag Montefiore Po prostu dynamit. Bernard Cornwell Gigantyczna, bogata w szczegóły, głęboka, błyskotliwa, ludzka. Dan Jones Napisana po mistrzowsku i fascynująca. Adam Zamoyski

Dzieło francuskiego historyka już w momencie publikacji wzbudziło duże emocje. Autor opisał epopeję lewantyńskich wypraw krzyżowych, traktując je jako przedsięwzięcie „francuskie” oraz przedstawiając państwa krzyżowe w Palestynie i Syrii jako zamorskie, kolonialne enklawy średniowiecznej Francji. Dla Grousseta Królestwo Jerozolimy było dwunastowieczną Francją w miniaturze, Hrabstwo Trypolisu – Prowansją w Libanie, a Księstwo Antiochii to syryjskie państwo francuskich Normanów. Nie ulega wątpliwości, że Grousset postrzegał dzieje krucjat przez pryzmat cywilizacyjnej roli Francji, co wzbudzało i ciągle wzbudza dość surowe sądy historyków zajmujących się zagadnieniem średniowiecznych wypraw krzyżowych. Co interesujące, są to opinie wypowiadane głównie przez historyków anglosaskich (…) bądź niemieckich (…).Jaka jest więc praca René Grousseta? Przede wszystkim jest to dzieło oparte na znakomitej znajomości źródeł z epoki. Autor swobodnie posługuje się kronikami zachodnimi, łacińskimi i starofrancuskimi, ale także dziełami kronikarzy arabskich, które obszernie cytuje i analizuje. Należy też dodać, że Grousset był wybitnym orientalistą, świetnym znawcą muzułmańskiego Wschodu, co dawało mu niezbędną wiedzę o historii i geografii Orientu. Większość dokonanych przez niego ustaleń obowiązuje do dzisiaj, a przyjęta przez niego trzytomowa formuła Historii wypraw krzyżowych została powtórzona np. przez Stevena Runcimana, obficie zresztą czerpiącego z dzieła swojego francuskiego kolegi. Jeżeli przychylamy się do opinii, że René Grousset pisze swoje dzieło z pozycji francuskiego „kolonialisty”, to trzeba zauważyć, że potrafi też być surowy w ocenie postępowania „francuskich” krzyżowców. Karol PolejowskiZ przedmowy do wydania polskiegoRené Grousset urodził się 5 września 1885 r. w Aubais (dep. Gard). Studia historyczne ukończył na uniwersytecie w Montpellier, po czym rozpoczął pracę w administracji publicznej. Po wybuchu I wojny światowej walczył jako sierżant w 81. pułku piechoty. W 1915 r. został ranny, a wróciwszy do zdrowia, pełnił służbę jako sanitariusz. Po zakończeniu wojny został profesorem historii i geografii w Szkole Języków Wschodnich oraz pracował jako muzealnik w Luwrze, w Muzeum Guimet (od 1929 r.) i dyrektor Muzeum Cernuschi (od 1933 r.). Był też sekretarzem redakcji Journal asiatique i członkiem Rady Muzeów Narodowych Francji. 14 lutego 1946 r. został wybrany na członka Akademii Francuskiej, gdzie po śmierci André Bellessorta zajął fotel nr 36 wśród „Nieśmiertelnych”. Był redaktorem Encyclopédie de la Pléiade. Zmarł 12 września 1952 r. w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montparnasse.Wśród najważniejszych prac Grousseta, obok trzytomowej Historii wypraw krzyżowych (1934-1936), możemy wymienić: Historię Azji (3 tomy, 1921-1922), Historię Dalekiego Wschodu (1929), Cywilizacje Wschodu (1929-1930), Imperium stepu: Attyla, Czyngis-Chan, Tamerlan (1938), Imperium mongolskie (1941), Zdobywca świata. Życie Czyngis-Chana (1944), Historia Armenii do 1071 roku (1947).

Zarówno sam 6 czerwca 1944 roku, jak i 76 dni zaciekłych walk w Normandii, które miały miejsce po inwazji Aliantów w Dniu D, stały się decydującym wydarzeniem II wojny światowej na froncie zachodnim – tematem książek, filmów, seriali telewizyjnych oraz programów dokumentalnych. Jednak wiedza o tym wydawałoby się tak dobrze znanym wydarzeniu w rzeczywistości, jak przedstawia nam James Holland w swojej historii kampanii, nadal jest obciążona wieloma mitami i opiera się na przypuszczeniach. Czerpiąc na nowo z informacji zawartych w rozsianych po całym świecie archiwach oraz z relacji naocznych świadków Autor opowiada o tym, jak niezwykłe planowanie uczyniło zwycięstwo Aliantów we Francji możliwym. Historia tego, w jaki sposób setki tysięcy ludzi oraz niezliczone ilości materiałów przewieziono przez kanał La Manche jest w praktyce takim samym dramatycznym osiągnięciem, jak zmagania na polach bitewnych. Brutalne walki na pięciu plażach oraz późniejsze bitwy w głębi lądu w zaułkach i żywopłotach Normandii, gdzie dzienne straty potrafiły być wyższe niż jakiekolwiek straty w czasie I wojny światowej, opisywane są nie tylko z punktu widzenia dowódców takich jak Eisenhower, Rommel, Montgomery i innych, podejmujących decyzje strategiczne, ale również poprzez wspomnienia spadochroniarza, porucznika Dicka Wintersa z kompanii E; brytyjskiego kaprala i czołgisty Rega Spittlesa; pilota myśliwca „Thunderbolt” Archie Maltbiego; niemieckiego oficera uzbrojenia Hansa Heinzego; jednego z dowódców francuskiego ruchu oporu, Roberta Leblanca, oraz wielu innych.Obie strony stanęły przed ogromnymi wyzwaniami. Alianci musieli zmierzyć się ze zdyscyplinowaną, ale jednocześnie rozciągniętą do granic możliwości armią niemiecką, która mimo to zmuszała ich do wprowadzania na bieżąco zmian w taktyce. Ostatecznie decydujące okazały się: pomysłowość, determinacja oraz niezmierzone zasoby materiałowe, którym towarzyszyła błyskotliwość prowadzonych działań operacyjnych. Normandia ’44 jest poruszającą narracją, której autorem jest wybitny historyk, oferującą ważną i nową perspektywę na jedno z najbardziej dramatycznych starć militarnych w historii, oraz stanowiącą nieoceniony dodatek do już istniejącego bogactwa literatury wojennej. O Autorze James Holland jest uznanym na całym świecie i wielokrotnie nagradzanym historykiem, pisarzem oraz dziennikarzem. Autorem wielu bestsellerów historycznych, takich jak: Fortress Malta: An island Under Siege, Battle for Britain, Dam Busters oraz najnowszych, The War in the West i Big Week. Napisał także dziewięć książek historical fiction, w tym powieści, których głównym bohaterem jest Jack Tanner. Jest także współzałożycielem Chalke Valley History Festival, członkiem Royal Historical Society oraz pracownikiem naukowym na uniwersytecie w Swansea. Można go znaleźć na Twitterze jako @James1940.Opinie„Mimo że pierwsza faza inwazji pochłania aż połowę książki, James Holland dysponuje sporą rezerwą wiedzy, by móc opisać pełzanie Aliantów wśród żywopłotów, zmagania z czołgami Hitlera pod Caen, genialny przełom Operacji Cobra siedem tygodni po Dniu D oraz usiany trupami odwrót Niemców z kotła Falaise (…) siłą Normandia ’44 jest zarówno poziom szczegółowości, jak i skala przedstawionych wydarzeń (…) Holland efektywnie łączy pokazywanie ludzkich dramatów z wiedzą o wojnie, jaką ówcześnie dysponowali Alianci” – Jonathan W. Jordan, Wall Street Journal.„Wspaniały opis inwazji, zasługujący na niezliczone pochwały (…) uchwycenie ludzkich dramatów w czasie zmagań w Normandii wymaga zarówno wielkiej wiedzy, jak i wrażliwości. Holland dysponuje dużymi pokładami zarówno jednego, jak i drugiego” – Times.„Żadna pobieżna analiza przedsięwzięcia o tej skali nie jest w stanie oddać sprawiedliwości imponującemu zbiorowi faktów, danych i szczegółów, ukazanych przez Hollanda (…) każdy element jest skrupulatnie i dokładnie przedstawiony (…) jako opis tego potężnego i żywotnie znaczącego starcia armii obu stron na polach bitew, Normandia ’44 jest równie imponująca, trudna do prześcignięcia” – William Boyd, Times Literary Supplement.„Opisuje w żywiołowym tempie i szczegółowo, gdzie znalazła cel swojej wędrówki zawartość wszystkich składów zaopatrzeniowych i parków czołgów między początkiem czerwca a końcem sierpnia 1944 roku. Na pierwszy rzut oka brzmi to jak historia, którą słyszeliście i widzieliście już wcześniej, lecz ta wersja – nawet, jeśli jej wynik nie stanowi niewiadomej – zawiera składnik rzadko spotykany w książkach historycznych: jest ekscytująca (…) adrenalina płynie tutaj z ekscytującego poczucia bliskości ludzi podejmujących decyzje, strzelających z broni i będących świadkiem tego, jak zza rogu wyjeżdżają czołgi wroga” – Strong Words Magazine.„Holland w żwawym stylu bez wysiłku łączy narrację historyczną ze wspomnieniami żołnierzy obu stron, twórczo równoważąc punkt widzenia generała i sierżanta w trakcie codziennych zmagań (…) bardzo czytelna (…) dobrze napisana i zilustrowana, ze świetnymi mapami, książka Hollanda znakomicie pokazuje znaczenie Dnia D na tle zmagań o wyzwolenie Europy i pokonanie nazistowskich Niemiec” – New York Journal of Books.„Ta sporych rozmiarów, skrupulatnie wyważona historia alianckiej inwazji na północną Francję wykracza poza dobrze znane wydarzenia Dnia D, dzięki drobiazgowym materiałom zebranym przez Hollanda i jego jasnemu spojrzeniu na szerszą perspektywę (…) doskonałe i wciągające nowe spojrzenie na inwazję w Normandii” – Publishers Weekly.„Holland dokładnie opisuje wydarzenia taktyczne prowadzące oraz następujące po Dniu D, jak również wyzwania, błędy, a także mity otaczające samą bitwę o Normandię. Wspomnienia osobiste oficerów alianckich oraz niemieckich, żołnierzy sił naziemnych i lotników, jak również opisy techniczne uzbrojenia, a także użycia poszczególnych rodzajów broni na polu bitwy zapewniają absorbujący punkt widzenia jednego z najważniejszych wydarzeń historii współczesnej wojskowości. Skrupulatna dbałość o szczegóły w połączeniu z potocznym stylem pisania czynią z tej książki pozycję dostępną dla każdego czytelnika” – Library Journal.„Ponowna ocena zmagań w Normandii, tym razem autorstwa Hollanda zajmuje należne jej miejsce wśród wcześniejszych klasyków, takich jak Stephen E. Ambrose, Max Hastings i z innymi na czele (…) przedstawia uderzająco osobiste i czasami przerażająco żywe opowieści z pól bitewnych i przerażającej rzezi, będącej efektem walk (…) od plaży Omaha do kotła Falaise – to przemyślana i przejrzyście napisana historia” – Booklist.„Holland, doświadczony historyk militarny, zna swój fach, lecz nie waha się odejść od ustalonego scenariusza (…) ów zdolny pisarz od czasu do czasu wykonuje woltę, taką jak chociażby łagodna rehabilitacja postawy feldmarszałka Bernarda Montgomery’ego. Nawet współcześni mu ludzie krytykowali jego ostrożne przygotowania i wolne tempo natarć, lecz autor wskazuje, że dawało to maksimum przewagi dysponującym przewagą materialną Aliantom i przyczyniało się do ratowania ludzkiego życia. Nie jest to pierwsza, lecz na pewno jedna z lepszych historii alianckiej inwazji na Europę” – Kirkus Reviews.

Wojna krymska była okrutnym konfliktem i kluczowym wydarzeniem połowy XIX wieku. W jej wyniku zginęło co najmniej milion ludzi, a Rosja została zmuszona do walki z potężną koalicją Wielkiej Brytanii, Francji i Imperium Osmańskiego. Była to wojna o terytorium, toczona ze strachu, iż ewentualny upadek państwa Osmanów pozwoli Rosji opanować ogromne obszary rozciągające się od Bałkanów do Zatoki Perskiej. Równocześnie konflikt miał charakter religijny. Podsycał go żarliwy, populistyczny i bardzo niebezpieczny pogląd, podzielany przez cara i jego ministrów, jakoby przeznaczeniem Rosji było sprawowanie władzy nad wszystkimi prawosławnymi chrześcijanami i panowanie w Ziemi Świętej. Książka Orlando Figesa ukazuje świeże oblicze tej niezwykłej wojny, którą toczono o wielką stawkę z przerażającą mieszanką okrucieństwa i niekompetencji. Był to zarówno pierwszy wyraźnie nowoczesny konflikt, na bieżąco fotografowany i opisywany w gazetach, z wiadomościami przekazywanymi za pomocą telegrafu, jak i wojna tradycyjna, z żołnierzami-analfabetami, oficerami-amatorami i wielkimi stratami spowodowanymi przez choroby. Na kartach tej książki znajdziemy słynne epizody wojny, takie jak szarża Lekkiej Brygady, oblężenie Sewastopola czy działalność Florence Nightingale, jednak autor obszernie opisuje również sam Krym i jego kulturę, zniszczoną w wyniku walk. Opierając się na szerokim wachlarzu fascynujących źródeł, Figes przedstawia doświadczenia wojenne uczestników konfliktu, począwszy od szeregowego brytyjskiego żołnierza w wypełnionym śniegiem okopie, po udręczonego, ponurego i ograniczonego cara Mikołaja, gotowego stawić czoła całemu światu w pogoni za religijnym zbawieniem.

W tej imponującej publikacji obejmującej dwanaście wieków rozwoju antycznej wojskowości Peter Connolly zawarł szczegółowe opisy armii oraz uzbrojenia Grecji i Rzymu, opatrując je licznymi ilustracjami własnego autorstwa. W oparciu o nowe znaleziska archeologiczne i wyniki praktycznych badań metod wytwarzania oraz sposobów używania broni w świecie starożytnym Connolly stworzył atrakcyjną pod wieloma względami książkę. Charakteryzuje się ona znakomitym poziomem naukowym i wysoką jakością artystyczną ilustracji, które nie bez powodu są uważane za najlepsze i najbardziej poprawne przedstawienia wyglądu żołnierzy wielkich cywilizacji antycznego świata śródziemnomorskiego. „Grecja i Rzym na wojnie” przekonująco ukazuje różnorodne aspekty prowadzenia wojen w starożytności. Opisując konflikty grecko-perskie oraz epickie starcie między Rzymianami i ich najgroźniejszym przeciwnikiem Hannibalem, Connolly przedstawia żywy obraz organizacji, taktyki i uzbrojenia armii Grecji, Macedonii i Rzymu. W nowym, uaktualnionym wydaniu Czytelnik znajdzie też przedmowę Adriana Goldsworthy’ego, jednego z najlepszych znawców rzymskiej wojskowości.

Jak doszło do tego, że Hiszpania, kraj sam w sobie niezbyt bogaty, słabo zaludniony, a z uwagi na położenie geograficzne znajdujące się w pewnej izolacji od reszty Europy, stała się pierwszym globalnym supermocarstwem z posiadłościami na wszystkich kontynentach. Dlaczego nie zdołała utrzymać tej pozycji? Jakim przeobrażeniom podlegało to imperium, jak żyli w nim ludzie, dlaczego z czasem osłabło i upadło? Czy był to proces nieuchronny, czy zdecydowały inne względy? Autor przedstawia szeroki, panoramiczny oraz imperium hiszpańskiego - od jego początków, czyli odbicia z rąk Maurów Granady, aż do końca, jakim było opanowanie Teksasu i Kalifornii - a zasadniczą tezą jego książki jest to, że imperium nie było strukturą narzuconą, opartą wyłącznie na przemocy, choć to ona, okrutna i krwawa, wpłynęła na wizerunek Hiszpanii. Jego istnienie zależało od współdziałania zdobywców (i metropolii) z Indianami obu Ameryk, Murzynami oraz Azjatami. U jego podstaw leżała zatem różnorodność narodowościowa, kulturowa i obyczajowa. Ostatecznie było to jednak również jego słabością, która zdecydowała o przegraniu przez Hiszpanię rywalizacji z Anglią

Nowy, uzupełniony i poprawiony przekład klasycznej publikacji „Ruś wikingów”. Autor w fascynujący sposób opowiada o początkach państwowości na ziemiach Europy Wschodniej i o tym, jaki udział w jej tworzeniu mieli Skandynawowie. O wyjątkowym charakterze tej publikacji stanowi fakt, że kluczowym materiałem analiz są tu przedmioty kultury materialnej, choć oczywiście autor odnosi się również do źródeł pisanych. Badania archeologiczne stanowisk wczesnośredniowiecznych prowadzone na terenach Europy Wschodniej od wielu lat przynoszą obfitość znalezisk o charakterze typowo skandynawskim, często wręcz bliźniaczo podobnych do przedmiotów odkrywanych na terenie Danii czy Szwecji. Autor prezentuje i szczegółowo omawia bogaty materiał archeologiczny pochodzący z badań na Wschodzie, zestawiając go ze znaleziskami ze Skandynawii. Udowadnia w ten sposób ponad wszelką wątpliwość, że w epoce wikingów na obszarach dzisiejszej Rosji czy Ukrainy istniały duże osiadłe społeczności Skandynawów. Zachowywały one swą tożsamość, utrzymując kontakty z krajem pochodzenia, a ich członkowie posługiwali się przedmiotami, które stanowiły materialne znaczniki tej tożsamości. Właśnie ci ludzie, nazwani Rusami, tworzyli pierwsze struktury państwowe na Wschodzie, kładąc ostatecznie podwaliny pod powstanie Rusi Kijowskiej. ****** Viking Rus. Scandinavians in early medieval Eastern Europe A new, supplemented and corrected Polish translation of the classic publication "The Viking Rus". The author talks about the beginnings of statehood in Eastern Europe and about the role Scandinavians played in it. He presents and discusses in detail rich archaeological material from research in the East, comparing it with finds from Scandinavia, which proves that in the Viking Age, large communities of Scandinavians settled in the areas of today's Russia and Ukraine. They kept their identity by maintaining contacts with their country of origin. These people, called the Rus, created the first state structures in the East, including the foundations of Kievan Rus.

Wojna siedmioletnia była konfliktem globalnym pomiędzy dwiema najbardziej rozwiniętymi monarchiami osiemnastowiecznej Europy, Francją i Wielką Brytanią. Winston Churchill nazwał ją „pierwszą wojną światową”. Żadna ze stron nie mogła sobie pozwolić na utratę przewagi w którejś części świata i decydujące bitwy wojny zostały stoczone na obszarze od Fortu Duquesne na terenie współczesnego Pittsburgha po Minorkę na Morzu Śródziemnym oraz od Bengalu po Quebec. Pod koniec wojny Brytyjczycy skonsolidowali swoją potęgę w Ameryce Północnej i Indiach, kładąc fundamenty pod imperium, jednak w tym czasie obie strony postrzegały ją przede wszystkim jako walkę o bezpieczeństwo i wpływy wśród europejskich uczestników konfliktu. Daniel Baugh, największy autorytet w dziedzinie historii marynarki wojennej w XVIII wieku, przedstawia przejrzysty, wyczerpujący i wnikliwy opis wojny. Bitwy i oblężenia zostały omówione w kontekście trudności związanych z prowadzeniem kampanii w odległych i nieznanych rejonach, oglądamy też osiągnięcia (i porażki) Royal Navy. Snując opowieść o licznych wyzwaniach, przed którymi stanęli mężowie stanu i oficerowie, Baugh umożliwia dokonanie nowej oceny systemów politycznych i czołowych polityków obu stron, w tym Williama Pitta i diuka de Choiseul. Ta autorytatywna praca będzie źródłem wiedzy i informacji dla każdego, kto interesuje się wymogami wojennymi i tarciami politycznymi towarzyszącymi procesowi pokojowemu, zwłaszcza w XVIII wieku.