Dzieciństwo Jezusa John Maxwell Coetzee Książka

J.M. Coetzee należy do grona moich ulubionych pisarzy współczesnych. Chociaż nie, on jest moim ulubionym zagranicznym pisarzem współczesnym. Czytałam większość jego prozy, poświęciłam mu nawet pracę magisterską. Każda jego kolejna książka jest dla mnie dużym wydarzeniem i pozycją obowiązkową. Najnowszą powieść południowoafrykańskiego noblisty kupiłam i przeczytałam zaraz po polskiej premierze. Po lekturze z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że Coetzee nadal jest w formie!

„Dzieciństwo Jezusa", to książka, która żadnego czytelnika nie pozostawi obojętnym. Coetzee maluje świat Davida i Simona farbami, szczelnie pokrywającymi szarą rzeczywistość, odsłaniając przestrzenie zabarwione wieloma odcieniami. Noblista udowadnia, że po otrzymaniu nagrody, spod jego pióra wciąż wychodzą wartościowe teksty, będące w dużej mierze alegoriami współczesnego świata.

Bardzo cenię autora, jest oryginalny, daje do myślenia (patrz zwłaszcza: Elizabeth Costello), natomiast w tym przypadku poszedł za daleko w intrygowaniu tytułem.

"Dzieciństwo Jezusa" to powieść, w której doszukiwać możemy się wiele porównań-nawiązań do życia biblijnego Jezusa.Życia przełożonego na czasy współczesne.Powieść Coetzee przedstawia nam losy Simona i Davida, niezwykłego chłopca, o ogromnym sercu, pragnącego zbawić-uleczyć wszystko i wszystkich.Urzekająca jest prostota myślenia Davida, nasuwająca nam refleksję, iż to własnie te najprostrze rozwiązania okazują sie zwykle najlepsze.

Enigmatycznie i tajemniczo o zmianie mentalnej, którą trudno uchwycić. O przeobrażeniu osobowości poprzez fizyczną i przestrzenną zmianę otoczenia, wykorzenieniu z dotychczasowego życia i niezgodzie na zapomnienie o wszystkim. „Nie, tym, czego nie chcę się wyrzec, jest coś innego: nie same wspomnienia, ale poczucie zadomowienia w dawnym ciele, ciele przesiąkniętym przeszłością (...) Ale co nam z nowego życia (...) jeśli nie jesteśmy przez nie przemienieni, przeobrażeni, tak jak ja z pewnością nie jestem?" - zastanawia się jeden z głównych bohaterów parabolicznej powieści południowoafrykańskiego noblisty z 2003 roku Johna Maxwella Coetzeego.

Enigmatycznie i tajemniczo o zmianie mentalnej, którą trudno uchwycić. O przeobrażeniu osobowości poprzez fizyczną i przestrzenną zmianę otoczenia, wykorzenieniu z dotychczasowego życia i niezgodzie na zapomnienie o wszystkim. „Nie, tym, czego nie chcę się wyrzec, jest coś innego: nie same wspomnienia, ale poczucie zadomowienia w dawnym ciele, ciele przesiąkniętym przeszłością (...) Ale co nam z nowego życia (...) jeśli nie jesteśmy przez nie przemienieni, przeobrażeni, tak jak ja z pewnością nie jestem?" - zastanawia się jeden z głównych bohaterów parabolicznej powieści południowoafrykańskiego noblisty z 2003 roku Johna Maxwella Coetzeego.

"Dzieciństwo Jezusa" to powieść, w której doszukiwać możemy się wiele porównań-nawiązań do życia biblijnego Jezusa.Życia przełożonego na czasy współczesne.Powieść Coetzee przedstawia nam losy Simona i Davida, niezwykłego chłopca, o ogromnym sercu, pragnącego zbawić-uleczyć wszystko i wszystkich.Urzekająca jest prostota myślenia Davida, nasuwająca nam refleksję, iż to własnie te najprostrze rozwiązania okazują sie zwykle najlepsze.

Bardzo cenię autora, jest oryginalny, daje do myślenia (patrz zwłaszcza: Elizabeth Costello), natomiast w tym przypadku poszedł za daleko w intrygowaniu tytułem.

„Dzieciństwo Jezusa", to książka, która żadnego czytelnika nie pozostawi obojętnym. Coetzee maluje świat Davida i Simona farbami, szczelnie pokrywającymi szarą rzeczywistość, odsłaniając przestrzenie zabarwione wieloma odcieniami. Noblista udowadnia, że po otrzymaniu nagrody, spod jego pióra wciąż wychodzą wartościowe teksty, będące w dużej mierze alegoriami współczesnego świata.

J.M. Coetzee należy do grona moich ulubionych pisarzy współczesnych. Chociaż nie, on jest moim ulubionym zagranicznym pisarzem współczesnym. Czytałam większość jego prozy, poświęciłam mu nawet pracę magisterską. Każda jego kolejna książka jest dla mnie dużym wydarzeniem i pozycją obowiązkową. Najnowszą powieść południowoafrykańskiego noblisty kupiłam i przeczytałam zaraz po polskiej premierze. Po lekturze z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że Coetzee nadal jest w formie!