Czarny Anioł. O Ewie Demarczyk Angelika Kuźniak, Ewelina Karpacz-Oboładze Książka

Nonkonformistka, czarna madonna polskiej piosenki, w końcu doczekała się wyczerpującej, zasłużonej od lat biografii. Autorki docierają do początków kariery Ewy Demarczyk i na podstawie licznych rozmów z towarzyszami jej historii. Tak jak wielką klasą charakteryzuje się bohaterka tej biografii, tak sama w sobie biografia jest napisana z kunsztem biograficznym i pełnym zaangażowaniem autorek, co należy docenić.

Dla fanów Ewy Demarczyk jest to fantastyczna kanwa do zrozumienia jej muzyki, życia, poznania anegdot i uszczknięcia prawdy, jaka była. Dla tych, którzy nigdy nie spotkali się z jej twórczością, "Czarny anioł" będzie rewelacyjnym świadectwem realiów czasów lat 60. i 70., kiedy Ewa Demarczyk występowała na scenach Polski i świata. Kawał dobrej, biograficznej i konstrukcyjnej roboty.

Trudno napisać książkę o kimś, kto ukrył się przed światem i odciął od ludzi, ale chyba jeszcze trudniej nie pytać o to, dlaczego tak się stało, szczególnie gdy chodzi o osobę zapamiętaną przez wszystkich jako utalentowaną, nowatorską i odważną w prawdzie scenicznej ekspresji. Ewa Demarczyk to niewątpliwie wielka dama polskiej piosenki poetyckiej. Odeszła świadomie, czy dlatego że musiała, bo nie było dla niej miejsca?

Angelika Kuźniak i Ewelina Karpacz-Oboładze w niepozornej książce zamknęły opowieść o Ewie Demarczyk. Czy próba jest udana? Satysfakcjonująca? Czy Czarnego Anioła o „białym głosie" można namalować słowami tak, aby stał się białym, czytelnym aniołem? Warto poświęcić trochę czasu, by odkryć fakty z życia Demarczycy i poznać niezwykłą kobietę.

"Czarny Anioł" - tak nazwał ją Lucjan Kydryński i to określenie przylgnęło do artystki na zawsze. Ewa Demarczyk wypruwała publiczności emocjonalne flaki i była w tym perfekcyjna. Słuchacze wychodzili z jej koncertów ze łzami w oczach. Dużo koncertowała za granicą i miała okazję podbić inne światowe sceny. Świadomie (czy aby jednak na pewno?) z tego zrezygnowała. Co takiego wydarzyło się w jej życiu, że właściwie całkowicie wycofała się z estradowego życia? Dlaczego zerwała kontakt z przyjaciółmi z danych lat i zaszyła się w domu w podkrakowskiej miejscowości? Wszystkie te tajemnice spróbowały zgłębić autorki: Angelika Kuźniak i Ewelina Karpacz-Oboładze."Mnie od początku chowano na geniusza. Może dlatego, że byłam brzydka? To nawet i strasznie czasami, kiedy rodzice ubzdurają sobie, że potomstwo musi być utalentowane."Powie swego czasu Ewa Demarczyk. Skromna nigdy nie byłam, doskonale znała swoją wartość.Mieszka w Krakowie, a pierwsze artystyczne kroki stawia w kabarecie Cyrulik, z którym to właśnie po raz pierwszy występuje publicznie na Balu Rymarza. Jest koniec lutego. "Żal było odmówić - po stówie na głowę plus darmowa wyżerka." Demarczyk postanawia zostać aktorką, blaski reflektorów ją pociągają i decyduje się zdawać na krakowską PWST."Dykcję Demarczyk ma może dobrą, ale sepleni wizualnie" - powie Danuta Michałowska, wykładowczyni uczelni. Przemysław Dyakowski odkrywa jej talent i poleca Piwnicy Pod Baranami. Później już wszystko następuje lawinowo. Brawurowe wykonanie "Karuzeli z Madonnami" otwiera jej zamknięte dotąd drzwi. W 1963 wygrywa Festiwal w Opolu, a za wygraną kupuje sobie ... skuter. W taki oto sposób rozpoczęła się moda na piosenkę poetycką w naszym kraju. Podobno Miron Białoszewski nie jest zachwycony ani pomysłem, by jego wiersz prezentować w formie śpiewanej ani wykonaniem.Koncertuje po świecie. Gdzie się nie pojawi, tam publiczność wita ją entuzjastycznie. Dwa najbardziej pożądane w ZSRR towary z Polski to płyta Demarczyk i ... środki antykoncepcyjne. We Francji występuje w paryskiej Olympii. Bruno Coquatrix wróży jej karierę na miarę Edith Piaf. Ma obiecany nowy repertuar stworzony przez autorów piszących dla Piaf, musi tylko nauczyć się francuskiego (wszystkie utwory śpiewa po polsku). Demarczyk odrzuca propozycję. Jest uparta, despotyczna i wymagająca, bywa wredna.Rozstaje się z Piwnicą, zakłada swój własny teatr - Teatr Ewy Demarczyk i przechodzi liczne perturbacje lokalizacyjno-administracyjne. W życiu prywatnym też nie dzieje się najlepiej, zdrowie szwankuje. Odsuwa od siebie ludzi, w pewnym momencie odseparowuje się całkowicie. Nie odbiera telefonów, nie przyjmuje gości, nie udziela wywiadów.ONA - Ewa Demarczyk, Pani Ewa Demarczyk, Demarczyk, DemarczycaRozpoczęła modę na piosenkę poetycką w Polsce.Obdarzała swoich słuchaczy magią dźwięków, poruszała ich najbardziej emocjonalne struny.W pracy była niebywale wymagająca i ciężko się z nią współpracowało, bo po prostu lubiła robić awantury.Nigdy nie odebrała dyplomu z PWST. Wciąż czeka na nią w sekretariacie szkoły.Ostatni koncert z zespołem zagrała 8.11.1999 w Teatrze Wielkim w Poznaniu.Nigdy nie bisowała.http://www.musicformyeyes.pl/2016/03/czarny-anio-polskiej-muzyki.html

"Czarny Anioł" - tak nazwał ją Lucjan Kydryński i to określenie przylgnęło do artystki na zawsze. Ewa Demarczyk wypruwała publiczności emocjonalne flaki i była w tym perfekcyjna. Słuchacze wychodzili z jej koncertów ze łzami w oczach. Dużo koncertowała za granicą i miała okazję podbić inne światowe sceny. Świadomie (czy aby jednak na pewno?) z tego zrezygnowała. Co takiego wydarzyło się w jej życiu, że właściwie całkowicie wycofała się z estradowego życia? Dlaczego zerwała kontakt z przyjaciółmi z danych lat i zaszyła się w domu w podkrakowskiej miejscowości? Wszystkie te tajemnice spróbowały zgłębić autorki: Angelika Kuźniak i Ewelina Karpacz-Oboładze."Mnie od początku chowano na geniusza. Może dlatego, że byłam brzydka? To nawet i strasznie czasami, kiedy rodzice ubzdurają sobie, że potomstwo musi być utalentowane."Powie swego czasu Ewa Demarczyk. Skromna nigdy nie byłam, doskonale znała swoją wartość.Mieszka w Krakowie, a pierwsze artystyczne kroki stawia w kabarecie Cyrulik, z którym to właśnie po raz pierwszy występuje publicznie na Balu Rymarza. Jest koniec lutego. "Żal było odmówić - po stówie na głowę plus darmowa wyżerka." Demarczyk postanawia zostać aktorką, blaski reflektorów ją pociągają i decyduje się zdawać na krakowską PWST."Dykcję Demarczyk ma może dobrą, ale sepleni wizualnie" - powie Danuta Michałowska, wykładowczyni uczelni. Przemysław Dyakowski odkrywa jej talent i poleca Piwnicy Pod Baranami. Później już wszystko następuje lawinowo. Brawurowe wykonanie "Karuzeli z Madonnami" otwiera jej zamknięte dotąd drzwi. W 1963 wygrywa Festiwal w Opolu, a za wygraną kupuje sobie ... skuter. W taki oto sposób rozpoczęła się moda na piosenkę poetycką w naszym kraju. Podobno Miron Białoszewski nie jest zachwycony ani pomysłem, by jego wiersz prezentować w formie śpiewanej ani wykonaniem.Koncertuje po świecie. Gdzie się nie pojawi, tam publiczność wita ją entuzjastycznie. Dwa najbardziej pożądane w ZSRR towary z Polski to płyta Demarczyk i ... środki antykoncepcyjne. We Francji występuje w paryskiej Olympii. Bruno Coquatrix wróży jej karierę na miarę Edith Piaf. Ma obiecany nowy repertuar stworzony przez autorów piszących dla Piaf, musi tylko nauczyć się francuskiego (wszystkie utwory śpiewa po polsku). Demarczyk odrzuca propozycję. Jest uparta, despotyczna i wymagająca, bywa wredna.Rozstaje się z Piwnicą, zakłada swój własny teatr - Teatr Ewy Demarczyk i przechodzi liczne perturbacje lokalizacyjno-administracyjne. W życiu prywatnym też nie dzieje się najlepiej, zdrowie szwankuje. Odsuwa od siebie ludzi, w pewnym momencie odseparowuje się całkowicie. Nie odbiera telefonów, nie przyjmuje gości, nie udziela wywiadów.ONA - Ewa Demarczyk, Pani Ewa Demarczyk, Demarczyk, DemarczycaRozpoczęła modę na piosenkę poetycką w Polsce.Obdarzała swoich słuchaczy magią dźwięków, poruszała ich najbardziej emocjonalne struny.W pracy była niebywale wymagająca i ciężko się z nią współpracowało, bo po prostu lubiła robić awantury.Nigdy nie odebrała dyplomu z PWST. Wciąż czeka na nią w sekretariacie szkoły.Ostatni koncert z zespołem zagrała 8.11.1999 w Teatrze Wielkim w Poznaniu.Nigdy nie bisowała.http://www.musicformyeyes.pl/2016/03/czarny-anio-polskiej-muzyki.html

Angelika Kuźniak i Ewelina Karpacz-Oboładze w niepozornej książce zamknęły opowieść o Ewie Demarczyk. Czy próba jest udana? Satysfakcjonująca? Czy Czarnego Anioła o „białym głosie" można namalować słowami tak, aby stał się białym, czytelnym aniołem? Warto poświęcić trochę czasu, by odkryć fakty z życia Demarczycy i poznać niezwykłą kobietę.

Trudno napisać książkę o kimś, kto ukrył się przed światem i odciął od ludzi, ale chyba jeszcze trudniej nie pytać o to, dlaczego tak się stało, szczególnie gdy chodzi o osobę zapamiętaną przez wszystkich jako utalentowaną, nowatorską i odważną w prawdzie scenicznej ekspresji. Ewa Demarczyk to niewątpliwie wielka dama polskiej piosenki poetyckiej. Odeszła świadomie, czy dlatego że musiała, bo nie było dla niej miejsca?

Dla fanów Ewy Demarczyk jest to fantastyczna kanwa do zrozumienia jej muzyki, życia, poznania anegdot i uszczknięcia prawdy, jaka była. Dla tych, którzy nigdy nie spotkali się z jej twórczością, "Czarny anioł" będzie rewelacyjnym świadectwem realiów czasów lat 60. i 70., kiedy Ewa Demarczyk występowała na scenach Polski i świata. Kawał dobrej, biograficznej i konstrukcyjnej roboty.

Nonkonformistka, czarna madonna polskiej piosenki, w końcu doczekała się wyczerpującej, zasłużonej od lat biografii. Autorki docierają do początków kariery Ewy Demarczyk i na podstawie licznych rozmów z towarzyszami jej historii. Tak jak wielką klasą charakteryzuje się bohaterka tej biografii, tak sama w sobie biografia jest napisana z kunsztem biograficznym i pełnym zaangażowaniem autorek, co należy docenić.