Komentarze nie są potwierdzone zakupem
Głównym wątkiem Wykładów z filozofii religii jest tak naprawdę stosunek filozofii Hegla, uznawanej przez niego samego za wiedzę absolutną, do religii chrześcijańskiej, którą uważa za źródło własnej filozofii i określa mianem "religii absolutnej". Jeżeli więc znajdujemy w tych wykładach obszerną część poświęconą innym religiom, to już rzut oka na spis treści uświadamia nam, że własna religia Hegla nie należy do niej, stanowi odrębną część. Religia chrześcijańska ukazana zostaje poniekąd jako proces, w którym przestaje ona być religią, a staje się filozofią, przestaje być wiarą, a staje się wiedzą - "religią jawną".
Całą różnorodność religii Hegel ujmował przede wszystkim z perspektywy pojmowania Boga jako szerszej tożsamości duchowej człowieka i znajdował na każdym kroku potwierdzenia, że o to w istocie chodziło we wszystkich wierzeniach ludzkości, czy był to chiński cesarz jako bóstwo sprawujące władzę nad światem czy brahman jako najwyższa istota tożsama z własną jaźnią Hindusa, czy tybetański dalajlama, czy piękni bogowie, pod postacią których Grecy oddawali cześć własnemu człowieczeństwu, czy wreszcie wcielony w człowieka Bóg - Jezus Chrystus.