Wróżba Agneta Pleijel Książka

To miało być opowiadanie o ciotce Agnety - Ricki. Gdy jednak człowiek odrywa pierwszy skrawek wspomnienia, istnieje ryzyko ruszenia domku z kart, domina, które porwie nas w wir odmętów naszej świadomości.

To miało być opowiadanie o ciotce Agnety - Ricki. Gdy jednak człowiek odrywa pierwszy skrawek wspomnienia, istnieje ryzyko ruszenia domku z kart, domina, które porwie nas w wir odmętów naszej świadomości.I właśnie tego jesteśmy tutaj świadkiem. Plątamy się w zagmatwany kłębek zdarzeń, który ukształtował dorosłą pisarkę, Agnetę Pleijel. Czytając te strzępy wspomnień, krótkie urwane zdania, ostre jak nóż słowa, rekonstruowałam własne wspomnienia. Czułe rozedrganie i niepewności młodej Nety nie z trudem odbijały się kalką na czytelniczce.Autobiografia mająca potencjał bycia biografią wielu, ubrana w posępność i krystalicznie bolesną świadomość głównej bohaterki (depresyjny ton, który może i nie każdemu przypadnie do gustu) - to główne zalety tej powieści, która porwała mnie swoją szczerością i odwagą podjęcia tej próby - przyjrzenia się amputacji jakich dokonuje na nas rodzina, dojrzewanie, pierwsze lęki i niepewności. Chirurgiczna precyzja składająca się na świetny traktat o dojrzewaniu i próbie odpowiedzi na najtrudniejsze pytania każdego z nas. Ta książka to istota gatunku "Literatury pięknej", broń Boże, nie tylko kobiecej! Bo Wydawnictwo Karakter nigdy nie sięga po proste i banalne teksty.http://ksiegarkanaregale.blog.pl/ 

Piękna, choć smutna historia. Autorka ujęła mnie swoim stylem pisania. Czyta się to tak przyjemnie, że obraz sam maluje się przed oczami czytelnika. Niezwykła powieść. Z pewnością jeszcze do niej powrócę.

Historia napisana w genialny sposób. Dotyka bardzo intymnej i osobistej sfery kobiecości. Książka napisana przez kobietę, dla kobiet... świetnie się to czyta. Książka przepełniona jest refleksjami i mądrościami. I to nie takimi wyssanymi z palca, ale trafiającymi w sedno. Trafiła do mnie w stu procentach i po przeczytaniu tej książki marzę by z autorką napić się po prostu wina. :)

Agnetę Pleijel poznałam właśnie przy okazji Wróźby. Książkę dostałam od przyjaciółki i bardzo się cieszę, że tak się stało, bo sama pewnoe nigdy bym jej sobie nie kupiła. A szkoda, bo uważam,  że to książka dla każdej kobiety. Dla młodej, dla treochę strarszej. To historia o nas, dziewczyny. O dorastaniu, o bliskości, pierwszych romansach... A przy okazji powieść jest napisana w tak cudowny sposób. Książka trafiła do mnie akurat w momencie gdy bardzo potrzebowałam takiego tekstu. Z pewnością będę ją polecać przyjaciółkom. No i zabieram się za kolejne książki tej Autorki. Przegenialna kobieta!

Agnetę Pleijel poznałam właśnie przy okazji Wróźby. Książkę dostałam od przyjaciółki i bardzo się cieszę, że tak się stało, bo sama pewnoe nigdy bym jej sobie nie kupiła. A szkoda, bo uważam,  że to książka dla każdej kobiety. Dla młodej, dla treochę strarszej. To historia o nas, dziewczyny. O dorastaniu, o bliskości, pierwszych romansach... A przy okazji powieść jest napisana w tak cudowny sposób. Książka trafiła do mnie akurat w momencie gdy bardzo potrzebowałam takiego tekstu. Z pewnością będę ją polecać przyjaciółkom. No i zabieram się za kolejne książki tej Autorki. Przegenialna kobieta!

Historia napisana w genialny sposób. Dotyka bardzo intymnej i osobistej sfery kobiecości. Książka napisana przez kobietę, dla kobiet... świetnie się to czyta. Książka przepełniona jest refleksjami i mądrościami. I to nie takimi wyssanymi z palca, ale trafiającymi w sedno. Trafiła do mnie w stu procentach i po przeczytaniu tej książki marzę by z autorką napić się po prostu wina. :)

Piękna, choć smutna historia. Autorka ujęła mnie swoim stylem pisania. Czyta się to tak przyjemnie, że obraz sam maluje się przed oczami czytelnika. Niezwykła powieść. Z pewnością jeszcze do niej powrócę.

To miało być opowiadanie o ciotce Agnety - Ricki. Gdy jednak człowiek odrywa pierwszy skrawek wspomnienia, istnieje ryzyko ruszenia domku z kart, domina, które porwie nas w wir odmętów naszej świadomości.I właśnie tego jesteśmy tutaj świadkiem. Plątamy się w zagmatwany kłębek zdarzeń, który ukształtował dorosłą pisarkę, Agnetę Pleijel. Czytając te strzępy wspomnień, krótkie urwane zdania, ostre jak nóż słowa, rekonstruowałam własne wspomnienia. Czułe rozedrganie i niepewności młodej Nety nie z trudem odbijały się kalką na czytelniczce.Autobiografia mająca potencjał bycia biografią wielu, ubrana w posępność i krystalicznie bolesną świadomość głównej bohaterki (depresyjny ton, który może i nie każdemu przypadnie do gustu) - to główne zalety tej powieści, która porwała mnie swoją szczerością i odwagą podjęcia tej próby - przyjrzenia się amputacji jakich dokonuje na nas rodzina, dojrzewanie, pierwsze lęki i niepewności. Chirurgiczna precyzja składająca się na świetny traktat o dojrzewaniu i próbie odpowiedzi na najtrudniejsze pytania każdego z nas. Ta książka to istota gatunku "Literatury pięknej", broń Boże, nie tylko kobiecej! Bo Wydawnictwo Karakter nigdy nie sięga po proste i banalne teksty.http://ksiegarkanaregale.blog.pl/ 

To miało być opowiadanie o ciotce Agnety - Ricki. Gdy jednak człowiek odrywa pierwszy skrawek wspomnienia, istnieje ryzyko ruszenia domku z kart, domina, które porwie nas w wir odmętów naszej świadomości.