Stara historia Nowa wersja

Intelektualista. Prowokator. Eksperymentator. Powrót wielkiego powieściopisarza.

Po dwunastu latach od wydania „Łaskawych”, wybitnej powieści o kulisach „Zagłady”, jednej z najważniejszych książek XXI wieku, Jonathan Littell powraca do gatunku, który zarzucił na rzecz esteistyki i reportażu.

Bohater „Starej historii” błąka się po miejscach łudząco podobnych do labiryntu, wplątuje w niezrozumiałe wydarzenia, tworzy przelotne relacje z przypadkowo poznanymi osobami, zmienia płeć oraz tożsamość. Czas się upłynnia, narasta napięcie, logika snu wyznacza bieg akcji. Balansując na granicy fantazmatu i realności, sięgając po najbardziej drastyczne środki wyrazu i nie stroniąc od prowokacji, w języku o matematycznej wprost precyzji Littell opowiada historię z głębin ludzkich emocji: samotności, pożądania, tęsknoty. Stara historia to niemal pornograficzna podróż do kresu nocy. Tekst wyrastający z tradycji markiza de Sade’a, Céline’a, Bataille’a.

Hipnotyzująca i prowokująca opowieść o niepamięci, skrywanych fantazjach i zaspokajaniu prymitywnych instynktów.

Siedem wariacji, w których najważniejsze relacje międzyludzkie odtwarzają się w nieskończoność. Życie, stara historia.
„Télérama”

Oddalając się do rzeczywistości, pisarz najbardziej się do niej zbliża.
„Liberation”

Podobnie jak „Łaskawe” ścina czytelnika z nóg.
„Le Figaro Littéraire”