Produktywność syntaktyczna leksemów w poetyckich konstrukcjach nominalnych od XVI do XX wieku

Prof. dr hab. Władysław Śliwiński, polonista, jest pracownikiem naukowym
Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i Uniwersytetu Mateja Bela w Bańskiej
Bystrzycy (Słowacja), obecnie kieruje zespołem, który z Narodowego Programu
Rozwoju Humanistyki uzyskał grant na badania słownictwa w dramatach Stanisława
Wyspiańskiego. Jego zainteresowania naukowe obejmują przede wszystkim składnię i semantykę
współczesnej polszczyzny oraz zagadnienia języka artystycznego i stylów użytkowych.
Do najważniejszych publikacji autora należą monografie, podręczniki i słowniki, m.in. Łączliwość składniowo-semantyczna przymiotników z rzeczownikami we współczesnym języku polskim, Kraków 1990; Słownik semantyczno-syntaktyczny przymiotników polskich, Kraków 1993; Poetyckie konstrukcje nominalne w dziejach polskiego wiersza. Kategorie i subkategorie połączeniowe, Kraków 2000,
a także wydany pod jego redakcją tom studiów Język – styl – tekst w teorii i praktyce
badawczej, Kraków 2012.

Najnowszą monografię Władysława Śliwińskiego postrzegać (...) należy, z jednej strony, jako kontynuację Jego wieloletnich i z powodzeniem prowadzonych badań nad językowym ukształtowaniem tekstów poetyckich, z drugiej zaś jako próbę wyjścia naprzeciw potrzebie opisu zagadnień w tej dziedzinie nowych, z rzadka dotąd podejmowanych, do jakich należy problem produktywności syntaktycznej leksemów w poetyckich konstrukcjach nominalnych. Obok znamion pionierskości, jakimi niewątpliwie odznacza się opiniowana monografia, podziw i uznanie budzi zakres nakreślonych przez Autora celów badawczych. Te bowiem dotyczą próby spojrzenia na rodzime zasoby poetyckich konstrukcji nominalnych poświadczonych tekstowo na przestrzeni aż pięciu stuleci – od XVI do XX wieku. (...) Trudność, a przez to i osobność, podjętych przez Władysława Śliwińskiego badań mierzy się i tym, że Autor nie mógł ani odwołać się do jakiejkolwiek w tym względzie sprawdzonej procedury metodologicznej, ani też skonfrontować swoich analiz z wcześniejszymi tego rodzaju ujęciami, których praktycznie brak na gruncie rodzimej refleksji stylistyczno-językoznawczo-literackiej.

Z recenzji prof. zw. dr. hab. Stanisława Koziary