NORMA Sofi Oksanen Książka

Anita pozornie była zwykłą fryzjerką. Jednak pewnego dnia zdecydowała się skończyć ze swoim życiem i rzuciła się pod pociąg. Jej córka nie tylko musi poradzić sobie z żałobą, ale też utratą pracy. W międzyczasie odkrywamy szczegóły biznesu z Ukraińcami, który Anita uskuteczniała zanim postanowiła się zabić, ale czy to na pewno była jej decyzja? Książka finlandzkiej pisarki jest trudna do sklasyfikowania. Ma cechy powieści klasycznej, w której nie brakuje dramatów I zwrotów akcji, thrilleru psychologicznego i pełnej emocji powieści obyczajowej. Bardzo przyjemnie czytało się tę misternie skonstruowaną intrygę, a momenty grozy zapamiętam na długo. Narracja autorki wprowadzała mnie z czytelniczą hipnozę.

„Norma" to nie jest lektura łatwa i przyjemna. Właściwie przez cały czas czułam dziwny niepokój i zagubienie.Fabuła pełna tajemnic... Mało realistyczne, magiczne sytuacje... Do końca nie bardzo wiadomo, kto jest „dobry", a kto „zły"... Komu można zaufać?Wszyscy coś ukrywają. Każdego przytłacza ciężar życiowego bagażu. Postaci z przeszłości niczym duchy wracają, by ciągle wpływać na teraźniejszość.Właściwie momentami nie wiedziałam co jest prawdą, a co wytworem wyobraźni. Co ciekawe, to właśnie te bardziej realistyczne obrazy powodują większą grozę, niż wymyślone przez autorkę mroczne elementy fabuły związane z magią i nadprzyrodzonymi „mocami".Historia wciągnęła mnie niesamowicie. Sofi Oksanen stworzyła wywołujący ciarki thriller, co w natłoku powieści tego gatunku, nie zdarza się każdemu.

Styl Oksanen przypominał mi książki Elleny Ferrante. Obie autorki mają umiejętność przenikliwego czytania ludzkich charakterów i budowania ekscytującej fabuły. Łatwo jest utożsamić się z bohaterami, którzy tak jak my przeżywają wzloty, upadki, żałobę, cierpią, śmieją się i starają uchronić przed beznadzieją życiowych losów, a przy okazji wraz z czytelnikami rozwiązują zagadkę śmierci matki głównej bohaterki. Myślę, że Oksanen może wnieść nową jakość do naszego postrzegania literatury Skandynawskiej. Trudno jest sklasyfikować tę trzymającą w napięciu, mistrzowsko rozegraną książkę, ale nie mam żadnych wątpliwości, że dla wielu fanów dobrej literatury będzie to fascynująca i wartościowa lektura. Mi się bardzo podobała, nie mogłam się doczekać jak potoczy się cała historia i jaki będzie jej finał.

„Norma" to nie jest lektura łatwa i przyjemna. Właściwie przez cały czas czułam dziwny niepokój i zagubienie.Fabuła pełna tajemnic... Mało realistyczne, magiczne sytuacje... Do końca nie bardzo wiadomo, kto jest „dobry", a kto „zły"... Komu można zaufać?Wszyscy coś ukrywają. Każdego przytłacza ciężar życiowego bagażu. Postaci z przeszłości niczym duchy wracają, by ciągle wpływać na teraźniejszość.Właściwie momentami nie wiedziałam co jest prawdą, a co wytworem wyobraźni. Co ciekawe, to właśnie te bardziej realistyczne obrazy powodują większą grozę, niż wymyślone przez autorkę mroczne elementy fabuły związane z magią i nadprzyrodzonymi „mocami".Historia wciągnęła mnie niesamowicie. Sofi Oksanen stworzyła wywołujący ciarki thriller, co w natłoku powieści tego gatunku, nie zdarza się każdemu.

Anita pozornie była zwykłą fryzjerką. Jednak pewnego dnia zdecydowała się skończyć ze swoim życiem i rzuciła się pod pociąg. Jej córka nie tylko musi poradzić sobie z żałobą, ale też utratą pracy. W międzyczasie odkrywamy szczegóły biznesu z Ukraińcami, który Anita uskuteczniała zanim postanowiła się zabić, ale czy to na pewno była jej decyzja? Książka finlandzkiej pisarki jest trudna do sklasyfikowania. Ma cechy powieści klasycznej, w której nie brakuje dramatów I zwrotów akcji, thrilleru psychologicznego i pełnej emocji powieści obyczajowej. Bardzo przyjemnie czytało się tę misternie skonstruowaną intrygę, a momenty grozy zapamiętam na długo. Narracja autorki wprowadzała mnie z czytelniczą hipnozę.

Styl Oksanen przypominał mi książki Elleny Ferrante. Obie autorki mają umiejętność przenikliwego czytania ludzkich charakterów i budowania ekscytującej fabuły. Łatwo jest utożsamić się z bohaterami, którzy tak jak my przeżywają wzloty, upadki, żałobę, cierpią, śmieją się i starają uchronić przed beznadzieją życiowych losów, a przy okazji wraz z czytelnikami rozwiązują zagadkę śmierci matki głównej bohaterki. Myślę, że Oksanen może wnieść nową jakość do naszego postrzegania literatury Skandynawskiej. Trudno jest sklasyfikować tę trzymającą w napięciu, mistrzowsko rozegraną książkę, ale nie mam żadnych wątpliwości, że dla wielu fanów dobrej literatury będzie to fascynująca i wartościowa lektura. Mi się bardzo podobała, nie mogłam się doczekać jak potoczy się cała historia i jaki będzie jej finał.