Kobieta ze szkła

Jest rok 1685, w niewielkiej osadzie otulonej przeszywającym chłodem Islandii, Rósa po nagłej śmierci ojca, musi uzbierać pieniądze dla jej i jej matki, które są niezbędne do przetrwania zimy. Choć serce Rósy mocniej bije przy jej dawnym przyjacielu z dzieciństwa, głos rozsądku kierują ją w ramiona bogatego Jóna Eiríkssona, który zapewni jej godny byt. Czy kobieta zaaklimatyzuje się w dalekim i nieprzystępnym Stykkishólmur? W jakich okolicznościach zginęła pierwsza żona Eiríkssona? Zamknięte pomieszczenie na strychu każdej nocy wydaje niepokojące odgłosy, co się w nim kryje? Czy Rósa popadnie w obłęd z powodu samotności i mnożących się mrocznych tajemnic?

Na jej szyi wisiał skórzany rzemień ze szklaną figurką, którą podarował jej tego ranka Jón. Była zimna jak lód i uformowana w kształt kobiety o drobnych, złożonych w zadumie dłoniach i potulnie spuszczonym wzroku. Na widok prezentu Rósa zaniemówiła. Szkło było rzadkie i kosztowne, a ona nigdy dotąd nie posiadała przedmiotu, który służyłby wyłącznie ozdobie. „Kupiłem to od duńskiego handlarza – wyjaśnił Jón. – Piękna. Delikatna i skromna. – Dotknął jej policzka, a gorące palce niemal ją sparzyły. – Od razu pomyślałem o tobie”.