Komentarze nie są potwierdzone zakupem
Książka Artura Grabowskiego stanowi ważną i odważną propozycję nie tylko lektury dużej części polskiej poezji dwudziestowiecznej, ale też określenia na nowo jej miejsca w rzeczywistości kulturowych zmian i wstrząsów. Pełna zarówno finezyjnych analiz, jak i szerokich kontekstów, zachęca do „myślenia z poetami” i wskazuje raz jeszcze na coś, o czym – jak się zdaje – zapomnieliśmy: na swoisty i niepowtarzalny charakter aktu twórczego. […] Autor posiadł umiejętność istotną w przypadku każdej refleksji humanistycznej: zdolność łączenia pozornie niemożliwych do pogodzenia strategii – z jednej strony eksponowania własnego, wyrazistego stanowiska wobec podejmowanych problemów, z drugiej zaś odkrywania całej ich złożoności. […] Warto podkreślić również to, że nie tylko układ samej książki jest nieprzypadkowy i dogłębnie przemyślany – autor wskazuje także na jej miejsce pośród swego dotychczasowego dorobku jako pozycji będącej kontynuacją wcześniej podejmowanych zagadnień. dr hab. Andrzej Niewiadomski, prof. UMCS Artur Grabowski – poeta, dramatopisarz, prozaik, eseista, krytyk i twórca teatralny, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, kierownik Studium Literacko-Artystycznego na tej uczelni. Jako stypendysta fundacji Fulbrighta i Fundacji Kościuszkowskiej wykładał na uniwersytetach amerykańskich w Chicago, Seattle i Buffalo; w ramach stypendium Komisji Europejskiej spędził też kilka miesięcy w Indiach, gdzie wykładał na University of Delhi. Debiutował wierszami w środowisku „bruLionu”, wydał kilka tomów poetyckich, napisał kilka dramatów, jest autorem opowiadań i powieści w formie dziennika oraz esejów o literaturze, filozofii i teatrze, a także przekładów poezji z języków angielskiego i włoskiego.