Sto lat samotności

Gabriel García Márquez planował rozpocząć pisanie właśnie od tej książki. Dziadkowie przekazali mu historię Macondo, a także rodziny rodziny Buendía, prześladowanej przez fatum kazirodztwa.

Ta historia jest niesamowita - opisuje świat, w którym zwyczajność przyjmowana jest za zjawisko nadprzyrodzone, świat, w którym wiele rzeczy nie posiada jeszcze nazwy.

Márque dopiero po dwudziestu latach spisał rodzinne opowieścim nie szczędząc sobie, ani czytelnikom całego wachlarza dobrodziejstw i przekleństw, jakie stanowiły odniesienia biblijne, baśniowe, literackie i polityczne.